Η σχέση οικονομίας - αστικής εκπαιδευτικής πολιτικής

πηγή: ΚΟΜΕΠ 

Το παρόν κείμενο δεν έχει στόχο να εξαντλήσει το ζήτημα της σχέσης της οικονομίας με την εκπαίδευση συνολικά ούτε να παρουσιάσει σε όλο του το εύρος το θέμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Επιδιώκει να θέσει ορισμένες μεθοδολογικές, θεωρητικές αφετηριακές αρχές που θα φωτίσουν τη σχέση οικονομίας - εκπαίδευσης στο έδαφος του καπιταλισμού και να αναδείξει τις δυο στρατηγικές για την εκπαίδευση που αντικειμενικά προκύπτουν από την καπιταλιστική ανάπτυξη στη σημερινή της φάση. Οπως άλλωστε επισημαίνεται στην εισήγηση της ΚΕ για το πρώτο θέμα του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, «το θέμα της Παιδείας αφορά κατ' εξοχήν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, καθώς αυτός καθορίζει, με βάση το σχεδιασμό, την επαγγελματική και την επιστημονική μόρφωση, λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και θέτει την πλήρη αξιοποίηση του παραγωγικού και γενικότερα του ανθρώπινου δυναμικού για την ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών»¹.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Αφετηρία μας είναι η θέση ότι η εκπαίδευση, το εκπαιδευτικό σύστημα, ανήκει στο εποικοδόμημα και η σχέση του με τη βάση είναι σχέση αλληλεπίδρασης, με την έννοια ότι η αλληλεπίδραση γίνεται πάντα στο έδαφος της αναγκαιότητας που καθορίζεται
από την κίνηση της βάσης. Δηλαδή οι όποιες αλλαγές υφίστανται στα πλαίσια της εκπαίδευσης αντανακλούν την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, διατηρώντας τον κυρίαρχο τύπο των σχέσεων παραγωγής από τις οποίες καθορίζονται.
Αυτό ισχύει πιο έντονα στις συνθήκες του καπιταλισμού απ' ό,τι σε προγενέστερες κοινωνίες, γεγονός που σχετίζεται ακριβώς με την ίδια τη λειτουργία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, με την τάση πιο βαθιάς και γρήγορης ενσωμάτωσης επιστημονικών πορισμάτων στην παραγωγή, αλλά και στη διεύθυνση της οικονομίας, με το γεγονός ότι η επιστήμη γίνεται κύρια παραγωγική δύναμη².
Στη βάση αυτή διαμορφώνονται οι δυο κύριες οικονομικές λειτουργίες της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό, δηλαδή α) η διαμόρφωση του αναγκαίου εργατικού δυναμικού για
την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων και β) η ανάπτυξη της επιστήμης, δηλαδή η διαμόρφωση όρων για την παραγωγική αξιοποίηση της επιστήμης στα πλαίσια των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων.
Αρα αυτό που μας ενδιαφέρει στο παρόν κείμενο είναι να εξετάσουμε - στο βαθμό του δυνατού - το πώς η κύρια οικονομική λειτουργία της εκπαίδευσης, που είναι η δημιουργία της κύριας παραγωγικής δύναμης του ανθρώπου, εντάσσεται στις αστικές σχέσεις παραγωγής, προσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Με αυτή την έννοια, θα κινηθούμε αφαιρετικά, επικεντρώνοντας στο κύριο, τη σχέση οικονομίας - εκπαίδευσης, λαμβάνοντας ωστόσο υπόψη ότι η εκπαίδευση, ως στοιχείο του εποικοδομήματος, έχει μια ορισμένη αυτοτέλεια που αποτυπώνει τη γενικότερη σχέση βάσης - εποικοδομήμα
τος, τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς.
Ακόμα παραπέρα, θα παρακολουθήσουμε αυτή τη σχέση στην πιο καθαρή της μορφή, στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, καθώς ως προϊόν του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, ορισμένα μέτρα έρχονται με σχετική καθυστέρηση σε κράτη που βρίσκονται σε ενδιάμεση ή και κατώτερη θέση στην πυραμίδα του ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Θέτουμε εισαγωγικά προς διερεύνηση ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου και πώς επιδρούν στην εκπαιδευτική πολιτική του αστικού κράτους ως προσπάθεια ρύθμισης του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας που διαμορφ
ώνεται αντικειμενικά και «αυθόρμητα» από τους μηχανισμούς της αγοράς. Χρειάζεται δηλαδή να θέσουμε επί τάπητος πώς επιδρούν στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής από το αστικό κράτος οι εξής οικονομικές νομοτέλειες: α) Η τάση αύξησης της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου (με συνέπεια τη σχετική μείωση της εργατικής δύναμης για να μπει σε κίνηση το οργανικό κεφάλαιο και το νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους). β) Η τάση αύξησης του βαθμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (απόσπαση υπεραξίας). γ) Η αναπαραγωγή του συνολικού κοινωνικού κεφαλαίου και η αναλογία της υποδιαίρεσης «1» (παραγωγή μέσων παραγωγής) και «2» (παραγωγή μέσων κατανάλωσης).
Οι παράγοντες αυτοί σχετίζονται άμεσα με τον αντιφατικό χαρακτήρα της κεφαλαιακής σχέσης, του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής γενικότερα, όπως έχει εντοπιστεί από τους κλασικούς του μαρξισμού ήδη από τα πρώτα βήματα του καπιταλισμού. Ο Μαρξ
υπογραμμίζει:
«Αν λοιπόν ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής είναι ένα μέσο ιστορικής σημασίας για την ανάπτυξη της υλικής παραγωγικής δύναμης και για τη δημιουργία της αντίστοιχης σ' αυτήν παγκόσμιας αγοράς, αποτελεί ταυτόχρονα τη μόνιμη αντίφαση ανάμεσα σ' αυτό το ιστορικό του καθήκον και στις αντίστοιχές του κοινωνικές σχέσεις παραγωγής»³.
Ο Λένιν συνεχίζει και εμβαθύνει στην ανάλυση του Μαρξ για τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο και κάνει λόγο για την ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, για την είσοδο της ανθρωπότητας στην εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων και ακόμα παραπέρα καθορίζει τη στρατηγική τ
ων κομμουνιστικών κομμάτων ως προετοιμασία των εργατικών δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Ποια είναι λοιπόν η ειδική αποστολή της εκπαίδευσης στα πλαίσια των βασικών νομοτελειών ανάπτυξης⁴ του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και πώς εκφράζεται αυτή σε σχέση με την αντίθεση παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων παραγωγής; Ας παρακολουθήσουμε ορισμένους ιστορικούς σταθμούς:
Με τη βιομηχανική επανάσταση (1770-1830) σηματοδοτείται η εποχή όπου ο καπιταλισμός οικοδομείται στο έδαφος των δικών του παραγωγικών βάσεων και περνά σε μια νέα φάση ανάπτυξής του με την πιο μαζική εισαγωγή μηχανών στην παραγωγική διαδικασία. Ταυτόχρονα, η κυρίαρχη μορφή εξαναγκασμού στον καπιταλισμό, που είναι η οικονο
μική, μετατρέπεται από τυπική σε πραγματική (εκτοπισμός του ατομικού εμπορευματοπαραγωγού, σταδιακή απώλεια της μαστοριάς του εργάτη, της ικανότητάς του να έχει γνώση του συνόλου της παραγωγικής διαδικασίας, καθορισμός του ρυθμού της εργασίας από το κεφάλαιο μέσω της μηχανής, ο εργάτης γίνεται εξάρτημα της μηχανής).
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η τάση γενίκευσης της παρακολούθησης μιας πρώτης εκπαιδευτικής βαθμίδας (Δημοτικό) που στην Αγγλία, το πρότυπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης του 19ου αιώνα, παίρνει τη μορφή νόμου για την υποχρεωτική εκπαίδευση (1870). Γέννημα αυτής της εξέλιξης είναι το Δημοτικό, όπου δίνεται ένα ελάχιστο επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων, τόσο όσο χρειαζόταν για την εύρυθμη καπιταλιστική αναπαραγωγή της εποχής και πάντα συνδεδεμένο με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της περιόδου.
Αυτήν ακριβώς την περίοδο (μέσα 19ου αιώνα) γεννιέται η ανάγκη για τη Μέση και τη
ν Τεχνική Εκπαίδευση ως διακριτές βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος, όπου πιο καθαρά αποτυπώνονται οι προοπτικές του κοινωνικού και τεχνικού καταμερισμού της εργασίας για τα μέλη της κοινωνίας.
Ιδια είναι και η πορεία της ανώτατης εκπαίδευσης γι' αυτήν την περίοδο. Η αστική τάξη μετατρέπει ριζικά τα υπάρχοντα μεσαιωνικά πανεπιστήμια και τα καθιστά κοσμικά και παραγωγικά. Εντάσσονται δηλαδή - όπως άλλωστε είναι φυσικό - οργανικά στη διαδικασία της καπιταλιστικής αναπαραγωγής με εξέχουσα θέση στη δημιουργία της ελίτ της διεύθυνσης της αστικής κοινωνίας και οικονομίας και εξυπηρετούν πιο αποτελεσματικά την αναπαραγωγή της επιστήμης ως κύριας παραγωγικής δύναμης.
Συμπερασματικά, μπορούμε να κάνουμε λόγο για αστικό εκπαιδευτικό σύστημα, για
ανάπτυξή του στη βάση των δικών του ιδιαίτερων εσωτερικών αναγκών, μόνο όταν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής οικοδομείται στη δική του παραγωγική - τεχνική βάση, όταν δηλαδή η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων καθιστά αναγκαία και δυνατή αυτή την εκπαιδευτική δομή.

Υπουργείο Παιδείας - Προς κατάργηση κάθε δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα

 

 

 πηγή: Κόντρα

 

Της Γιούλας Γκεσούλη

 

Η πεποίθηση ότι το «νέο σχολείο», που απαιτούν οι «σημερινές συνθήκες», πρέπει να προσφέρει αποκλειστικά δεξιότητες (λίγα ελληνικά, λίγα μαθηματικά και βασικές γνώσεις στις φυσικές επιστήμες, αγγλικά και χρήση Η/Υ), χρήσιμες για την αγορά εργασίας και ταυτόχρονα να είναι φθηνό και ευέλικτο, εκπορεύεται από κάθε ενέργεια του υπουργείου Παιδείας.
Τελευταίο δείγμα αυτής της πολιτικής είναι το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η Διαμαντοπούλου, τις βασικές αρχές του οποίου παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο (29/12/2010).
 

Κάθε παιδαγωγική αντίληψη (σε αστική, βέβαια, κατεύ-θυνση), που διέτρεχε τη διαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων θεωρείται περιττή. Το νέο πρόγραμμα σπουδών είναι «πλαίσιο εκπαιδευτικών στόχων», «μετρήσιμων», σύμφωνα με όσα επιβάλλουν οι δείκτες του ΟΟΣΑ, στην υλοποίηση των οποίων εξαντλείται και ο κεντρικός σχεδιασμός και η βασική ευθύνη της Πολιτείας. Από κει και πέρα δίνονται «δυνατότητες τοπικών εφαρμογών», με παρέμβαση δημαρχαίων, περιφερειαρχών, τοπικών επιχειρηματιών, συλλόγων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
 

Την αντίληψη αυτή υπηρετούν η κατάργηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (ΠΙ) και του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) (η σημειολογία αυτής της πράξης είναι εμφανής).
 

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας επικεντρώνεται σε δυο τομείς, που αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος: από τη μια μεριά το «ευέλικτο, παιδαγωγικά διαφοροποιημένο», «αποκεντρωμένο», φθηνό ταξικό σχολείο, για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών των εργαζόμενων, με απώλεια κάθε ίχνους δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα και από την άλλη η εκ νέου «αναμόρφωση» των προτύπων-πειραματικών σχολείων για επιλεγμένους μαθητές που θα λειτουργήσουν ως «κυψέλες αριστείας και εφαρμογής πειραματικών εκπαιδευτικών πολιτικών».
 

Το πρώτο μέρος του νομοσχέδιου, με τίτλο «Αναδιάρθρωση δομών υποστήριξης του Παιδαγωγικού, Εκπαιδευτικού και Ψηφιακού σχεδιασμού του υπουργείου Παιδείας», περιέχει δυο βασικά σημεία: Πρώτον, την ίδρυση νέου φορέα, «επιτελικού και ευέλικτου», στον οποίο μεταβιβάζονται οι κύριες αρμοδιότητες τεσσάρων φορέων, που τώρα καταργούνται: του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας, του Ινστιτούτου Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών.
 

Το υπουργείο ομολογεί ότι την κατάργηση αυτών των φορέων (ειδικά του ΠΙ) επιβάλλει «η στενή εξειδίκευση, προς την οποία οδηγούνται ολοένα και περισσότερο οι επιστημονικοί κλάδοι». Σε επίπεδο περιεχομένου αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών, η ανάγκη αυτή αποτυπώνεται στο σχεδιασμό υλοποίησης των «μετρήσιμων εκπαιδευτικών στόχων». Ο νέος φορέας θα είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, ώστε να συνδυάζει, σύμφωνα με το κείμενο της εισήγησης, «την ασφάλεια και το κύρος του δημοσίου φορέα με την ευελιξία του ιδιωτικού».
 

Πανεπιστήμιο, επιστήμη και κοινωνικός μετασχηματισμός στην ΕΣΣΔ Μ.Δαφέρμος

Μανόλης Δαφέρμος 

Επίκ. Καθηγητής  Παν/μίου Κρήτης

Πηγή:Λογική της Ιστορίας άρθρα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η απόπειρα ριζικού  κοινωνικού μετασχηματισμού στην ΕΣΣΔ επέφερε σημαντικές αλλαγές στην οργάνωση και στο χαρακτήρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η αντιφατική ιστορική διαδικασία διαμόρφωσης του  Πανεπιστημίου και γενικότερα του εκπαιδευτικού συστήματος της ΕΣΣΔ  μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει αντικείμενο συστηματικής επιστημονικής έρευνας. Στην εργασία επιχειρείται ο αναστοχασμός της πορείας διαμόρφωσης του Πανεπιστημίου σε συνάρτηση με τους ευρύτερους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, που πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικά στάδια ιστορικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ.

ABSTRACT

The attempt of a radical social transformation in the U.S.S.R. brought about major changes concerning the organization and the nature of the educational process. The contradictory historical process of the formation of the University and the educational system in general in the U.S.S.R. has not become the object of systematic scientific research up to date. This paper attempts to review  the process of University formation in relation to the broader social transformations that took place in different phases of historical development in  the U.S.S.R.  

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η μελέτη του εκπαιδευτικού συστήματος της ΕΣΣΔ στην Ελλάδα παραμένει σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Από αυτή την άποψη  έχουν ιδιαίτερη σημασία οι λίγες εργασίες, που είναι αφιερωμένες στην διερεύνησή του (Μπουζάκης, 1988). (Βακαλιός, 1989). Η απαξιωτική αντιμετώπιση της  ΕΣΣΔ και γενικότερα της οποιαδήποτε απόπειρας αμφισβήτησης της αστικής κοινωνίας (βλ. Κορτουά, Βέρτ, κ.α., 2001) αποτελεί ένα σημαντικό ιδεολογικό εμπόδιο για την πραγματοποίηση παρόμοιου χαρακτήρα ερευνών.

Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε ορισμένες πτυχές  της ιστορικής πορείας εμφάνισης και διαμόρφωσης του Πανεπιστημίου στην ΕΣΣΔ, της θέσης και του ρόλου του στo  κοινωνικό γίγνεσθαι. Κατά την άποψή μας, μπορούμε να διακρίνουμε τις παρακάτω βασικές περιόδους ανάπτυξης του Πανεπιστημίου στην ΕΣΣΔ: α)δημιουργία των προϋποθέσεων της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην προεπαναστατική Ρωσία, β)πρωταρχική εμφάνιση του Πανεπιστημίου στην ΕΣΣΔ. Περίοδος των Παιδαγωγικών Πειραματισμών (1917-1930), γ)πρώτη περίοδος διαμόρφωσης του Πανεπιστημίου στην ΕΣΣΔ (1930-1955), δ)δεύτερη περίοδο διαμόρφωσης του Πανεπιστημίου στην ΕΣΣΔ (1955- τέλη της δεκαετίας του 1980), δ)αποδόμηση του σοβιετικού Πανεπιστημίου (τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά).

2.ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΑΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ 

Tο Πανεπιστήμιο στη τσαρική Ρωσία εμφανίστηκε ως ένα κρατικό ίδρυμα  με αυστηρά ιεραρχική διάθρωση. Ο σκοπός των Πανεπιστημίων, σύμφωνα με την τσαρική διοίκηση, ήταν να δημιουργήσει ένα «νοητικό φρούριο δίπλα στο στρατιωτικό» (Schanbarisov, 1998, 12). Τα Πανεπιστήμια  της τσαρικής Ρωσίας ήταν προσανατολισμένα στην προετοιμασία των νέων των  ανώτερων νομοκατεστημένων τάξεων για να υπηρετήσουν σε διαφορετικούς τομείς της κρατικής μηχανής.

Δεκέμβρης 2008 Τα παιδιά της Γαλαρίας

Με την ανάρτηση αυτή εγκαινιάζουμε την κατηγορία- ετικέτα Δεκέμβρης 2008 που θα φιλοξενήσει αναλύσεις και υλικό για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008,που θεωρούνται από πολλούς συνέχεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων 2006-2007. Θεωρούμε αναγκαία την εξέταση των γεγονότων, το θεωρητικό φώτισμα των προϋποθέσεων τους, τη μελέτη της αυθόρμητης έκρηξης της νεολαίας, τη διακρίβωση των μέσων και των μορφών πάλης που χρησιμοποίηθηκαν, την ανάλυση των όποιων πολιτικών στόχων  τέθηκαν, και την εξέταση του βαθμού στον οποίο υλοποιήθηκαν. Σημαντικό ζήτημα είναι επίσης η στάση και ο ρόλος οργανωμένων δυνάμεων, συγκροτημένων ρευμάτων, αλλά και των ανένταχτων αγωνιστών κατα τη διάρκεια των γεγονότων του Δεκέμβρη 2008. Κάτι τέτοιο θα επιτρέψει τη συνειδητή πλατιά, μεγάλης κλίμακας χρήση των συμπερασμάτων αλλά και των μορφών πάλης που ο Δεκέμβρης έφερε στο προσκήνιο στις αναμετρήσεις που έρχονται.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι ο Δεκέμβρης του 2008 αποτελεί τον κολοφώνα του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού χώρου στην Ελλάδα, ο οποίος ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων έπειτα από σημαντικά αδιέξοδα στα οποία προσέκρουσε το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το μαθητικό και το νεολαιϊστικο κίνημα. Ταυτόχρονα ωστόσο έφερε στην επιφάνεια ζητήματα που ο αντιεξουσιαστικός χώρος στάθηκε αδύναμος να τα λύσει, όντας πολύ μικρός και άοπλος, θεωρητικά και πολιτικά για να αναμετρηθεί μαζί τους. Παρ' όλα αυτά, στέκει συνεπής, στην παραγωγή πολύτιμου υλικού καταγραφής των γεγονότων, όπως και στην προσπάθεια πρωτόλειας ανάλυσής τους. Στα κείμενα του Δεκέμβρη, ο αντιεξουσιαστικός χώρος ωριμάζει, και τα όριά του με το δυτικό μαρξισμό γίνονται δυσδιάκριτα. Συνεπώς εν πολλοίς, η θεωρητική επεξεργασία των γεγονότων του Δεκέμβρη, θα θέσει στο βάσανο της κριτικής, σημαντικό τμήμα του θεωρητικού οπλοστασίου του δυτικού μαρξισμού.
Για να αποφύγουμε το σύνδρομο του ξεναγού, παρακάτω η επεξεργασία των Παιδιών της Γαλαρίας σημαντικό-αναντικατάστατο ντοκουμέντο των γεγονότων του Δεκέμβρη του 2008.

Δεκέμβρης 2008  

Vankas

Έρευνες κομμένες στα μέτρα των εταιρειών

του Γιάννη Ελαφρού
δημοσιεύθηκε στο Πριν της 26/4/2009

Αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις καταστροφικές, για την ανάπτυξη της επιστήμης, συνέπειες της υπαγωγής της έρευνας στις ανάγκες κερδοφορίας των ιδιωτικών εταιρειών, κάτι που αποτελεί βασική στόχευση της προωθούμενης, από την κυβέρνηση, μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το άρθρο εστιάζει κυρίως στο ρόλο των φαρμακοβιομηχανιών στην έρευνα στο φάσμα των βιοιατρικών επιστημών. Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας, το 20,5% των αμερικανών επιστημόνων, που βρίσκονται στη μέση της καριέρας τους, απάντησε ότι έχει αλλάξει το σχεδιασμό, τη μεθοδολογία και τα αποτελέσματα των ερευνών ύστερα από πίεση του χρηματοδότη....Το 47% των γενετιστών στους οποίους ζητήθηκαν επιπλέον πληροφορίες και στοιχεία σχετικά με την έρευνά τους από άλλα ιδρύματα, αρνήθηκαν τουλάχιστον μία φορά (τα τελευταία τρία χρόνια) να τα διαθέσουν.....Σε έρευνα του 1966, το 50% των επιστημόνων που ρωτήθηκαν αισθανόταν άνετα να μοιραστούν με άλλους στοιχεία από κάποια εργασία που πραγματοποιούσαν. Το 1998 το ποσοστό είχε πέσει στο 26%! Ειδικά στον τομέα των βιολόγων το ποσοστό ήταν πλέον μόλις 14%. Είναι πολλά τα λεφτά....

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Thousands of Dutch students protest education cuts

THE HAGUE, Netherlands (AP) — Thousands of Dutch students demonstrated Friday against cuts to university budgets and increases in fees, moves proposed by the government as part of its multi-billion euro austerity package.
Many universities canceled classes Friday and chartered buses to allow students to attend, while professors in black gowns protested near Parliament.
Police were on guard for possible violence but by the afternoon, 11,000 students had arrived, Hague police said on Twitter, with many more still arriving and a "cozy atmosphere."
"We will do everything we can to ensure it goes smoothly," said Sander Breur of the student union.
The government has said budget cuts will be matched by investments aimed at improving the quality of education. Under the new proposals, students who take more than two extra years to complete their degree will have to pay an extra €3,000 ($4,000) per year in fees — and so will their university or college.
Universities say that will lead to 7,000 jobs lost this year, though the Cabinet disputes that.
"At a time when we have to save €18 billion ($24.25 billion) ... we also want to invest in education and to do that we have to ask for an extra contribution from students who study for a long time," said Education Minister Halbe Zijlstra.
Zijlstra was to address the demonstration, along with opposition lawmakers and student leaders, from a large stage set up in The Hague's central Malieveld park.

Read more: http://www.beaumontenterprise.com/news/article/Thousands-of-Dutch-students-protest-education-cuts-969745.php#ixzz1Bg9xWNNa

Περισσότερα εδώ:http://indymedia.nl/

Και εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1250371

Και εδώ http://reallyopenuniversity.wordpress.com/2011/01/19/netherlands-students-demonstrate-against-higher-fees/

ΡΟΥΜΑΝΙΑ - Νέο «χτύπημα» στις λαϊκές οικογένειες

πηγή: Ριζοσπάστης

Η κυβέρνηση θέλει να κόψει το επίδομα στις οικογένειες, αν τα παιδιά τους έχουν στο σχολείο ...κακή διαγωγή

ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ -- Με πρόσχημα την «ώθηση των οικογενειών» να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, η κυβέρνηση της Ρουμανίας σχεδιάζει να καταργήσει το οικογενειακό επίδομα στήριξης για τις οικογένειες, τα παιδιά των οποίων θα έχουν στο σχολείο βαθμό μικρότερο του 8 στη διαγωγή (στην κλίμακα από το 1 έως το 10), όπως υποστήριξε ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Προστασίας και Οικογενειακών Θεμάτων, Ιοάν Νέλου Μπότις.
Από τη μεριά του ο Πρόεδρος της χώρας, Τράιαν Μπασέσκου, μετά από συνάντηση που είχε την Τρίτη με τον Ευρωπαίο επίτροπο για τις Εθνικές Μειονότητες Κνουτ Βολεϊμάεκ στο Βουκουρέστι, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, υποστήριξε πως η μειονότητα των Ρομά είναι ένα ευαίσθητο θέμα για τη Ρουμανία και πως η χώρα θα λάβει σκληρά μέτρα, όπως, για παράδειγμα, την περικοπή των οικογενειακών επιδομάτων, αν δεν στέλνουν οι γονείς τα παιδιά τους στο σχολείο.
Η μεγάλη ...ανησυχία των κυρίαρχων δυνάμεων για τη μόρφωση των παιδιών της χώρας, απλά παραμένει στα λόγια και αποτελεί ένα ακόμα τρόπο να περιοριστούν οι παροχές του λαού και των εργαζομένων, σε μια στιγμή που βλέπουν καθημερινά τη ζωή τους να χειροτερεύει με την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας. Εξάλλου, η κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει σε αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα με μείωση ωρών διδασκαλίας, μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών και απολύσεις, ενώ η σχολική χρονιά ξεκίνησε το Σεπτέμβρη με σημαντικές ελλείψεις και κενά, εξαιτίας της λεγόμενης «αποκέντρωσης». Σε έκθεση της «Unicef» για την Ρουμανία, αναφέρεται ότι τριπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών που παρατάνε το σχολείο (την περίοδο 2000-2009) εξαιτίας των υπέρογκων χρημάτων που αναγκάζεται να πληρώσει μια οικογένεια, για να μορφώσει το παιδί της.

Σχετικά με τη θέση των ελληνικών πανεπιστημίων στους διεθνείς πίνακες κατάταξης

 πηγή: Cynical

Συνεχίζοντας την έρευνα για την ποιότητα των ελληνικών πανεπιστημίων ας κοιτάξουμε λιγάκι από πιο κοντά και τους πίνακες κατάταξης, για τους οποίους το υπουργείο παιδείας τρέφει ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση, και εξ αυτού, ας μη γελιόμαστε και οι γονείς, οι οποίοι και αυτοί βλέπουν το πανεπιστήμιο σαν μια επένδυση, οικονομικής φύσεως, για τα παιδιά τους.

Τέτοιους πίνακες συντάσσουν διάφοροι οργανισμοί και πανεπιστήμια, που όσο πάνε και πληθαίνουν, ο καθένας βέβαια με τη δική του μεθοδολογία και ανάλυση δεικτών, στοχεύοντας στη χάραξη ενός εύπεπτου χάρτη πορείας στην τεράστια παγκόσμια εκπαιδευτική αγορά, τζίρου πολλών δις δολαρίων παρεμπιπτόντως.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς από τους πιο γνωστούς, όχι αναγκαστικά με την σειρά κατάταξης που παρουσιάζονται εδώ:

Η απορρόφηση των πτυχιούχων πανεπιστημίου στην αγορά εργασίας Μ.Καραμεσίνη

Πηγή:Alfavita, Αυγή

Τους τρώει η ανασφάλεια και η ετεροαπασχόληση...

Στεφανάκου Πίκια



Παίρνουν το πτυχίο τους στην ώρα του και μάλιστα με "λίαν καλώς", κάνουν και μεταπτυχιακά και δεν είναι και καθόλου ... καβαλημένα καλάμια περιμένοντας... βασιλική απασχόληση. Παρά τα προσόντα της είναι μια γενιά... αδικημένη γιατί είναι μια γενιά που παρ' ότι φαίνεται ότι βρίσκει δουλειά, δεν έχει σταθερή δουλειά, ετεροαπασχολείται σε ένα μεγάλο ποσοστό και επιπλέον δεν έχει θετικές προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης. Αυτά είναι τα τρία μεγάλα προβλήματα των νέων πτυχιούχων όπως καταγράφονται από μεγάλη πανελλαδική έρευνα της Οριζόντιας Δράσης που υποστηρίζει τα Γραφεία Διασύνδεσης όλων των ελληνικών πανεπιστημίων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 13.612 αποφοίτους των ετών 1998-2000 οι οποίοι αποτελούν το 22,3% του πληθυσμού αποφοίτων που πήραν το πτυχίο τους την παραπάνω περίοδο. Επιστημονικά υπεύθυνη της έρευνας είναι η Μ.Καραμεσίνη, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το βασικό εύρημα της έρευνας έχει ως εξής: ενώ 5-7 χρόνια μετά την αποφοίτησή του το 84% των πτυχιούχων πανεπιστημίου απασχολούνται και άρα είναι εργασιακά ενταγμένοι, 43% δεν είναι ακόμα επαγγελματικά ενταγμένοι. Σύμφωνα με την έρευνα ένας στους τρεις πτυχιούχους έχει επισφαλή απασχόληση, ένας στους τέσσερις ετεροαπασχολείται ενώ το 45% των πτυχιούχων εργάζονται με ευέλικτες μορφές εργασίας. Το ποσοστό ανέργων πτυχιούχων ήταν 6,4%. Ομως, τέσσερις στους δέκα άνεργους είναι σε μακροχρόνια ανεργία (για πάνω από ένα έτος). Τα παραπάνω ευρήματα τεκμηριώνουν τη μεγάλη ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις και καταδεικνύουν τα ψέματα στα οποία στηρίχτηκε η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει την "μεταρρύθμιση" της ανώτατης εκπαίδευσης. Η έρευνα καταρρίπτει και το μύθο του αιώνιου φοιτητή που "σπαταλά" το δημόσιο χρήμα καθώς το 82% των αποφοίτων (συμπεριλαμβανομένων αυτών των κλάδων 5ετούς και 6ετούς φοίτησης) είχε αποφοιτήσει μέχρι την ηλικία των 25 ετών. Μάλιστα, το 50% είχε πάρει πτυχίο με μόνο ένα έτος καθυστέρηση σε σχέση με την επίσημη διάρκεια σπουδών του. Ο δεύτερος μύθος που καταρρίπτεται είναι ότι δεν φταίει το πανεπιστήμιο για τις δυσκολίες επαγγελματικής ένταξης των πτυχιούχων. Το γεγονός ότι ένας στους τέσσερις απόφοιτους ετεροαπασχολείται έχει να κάνει "με τη διαρθρωτική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για εργατικό δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης". Ενας ακόμα μύθος που καταρρίπτεται και στήριξε την κυβερνητική ρητορική απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστημίου είναι ότι ουδείς είναι ικανοποιημένος από το έργο που παράγεται. Το ερωτηματολόγιο της έρευνας συμπεριέλαβε μια ερώτηση για την ικανοποίηση από τις σπουδές με ρητή αναφορά στο πρόγραμμα σπουδών, τους διδάσκοντες, τις λειτουργικές υποδομές και τη διοικητική στήριξη. Το 65% των αποφοίτων απάντησαν ότι είναι ευχαριστημένοι από τις σπουδές τους και μόλις 10% δήλωσαν δυσαρεστημένοι. 'Ενας άλλος μύθος που ανατρέπεται είναι αυτός που θέλει τους πτυχιούχους να κά-α-αθονται μέχρι να βρουν δουλειά που να αντιστοιχεί απόλυτα στις προσδοκίες τους. Υπάρχει σειρά ευρημάτων (π.χ. ότι ένας στους δύο πτυχιούχους έχει εμπειρία περιστασιακής απασχόλησης πριν από την τρέχουσα απασχόληση) που ανατρέπουν την εικόνα των... καλομαθημένων παιδιών που κάθονται και περιμένουν. Ξαναγυρνάμε στα προβλήματα και στις επιπτώσεις τους: Το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα των πτυχιούχων δεν είναι τόσο η ανεργία και το ύψος των αποδοχών (σύμφωνα με την έρευνα στη γενιά των 700 ευρώ ανήκε το 17% των ερωτηθέντων ενώ ένας στους τρεις πτυχιούχους βρέθηκε το 2005 να παίρνει καθαρά πάνω από 1.100 ευρώ το μήνα). Το μεγάλα προβλήματα είναι η έλλειψη σταθεροποίησης στην απασχόληση και θετικών προοπτικών επαγγελματικής εξέλιξης, η εμπλοκή σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα για χρονικά διαστήματα πολύ μεγαλύτερα της αρχικής περιόδου εισόδου στην αγορά εργασίας και η ετεροαπασχόληση. Οι επιπτώσεις δραματικές. Το αίσθημα ανασφάλειας, επισημαίνεται στην έρευνα, ως προς τις προοπτικές σταθερής εργασιακής ένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης προκαλεί καθυστέρηση της οικονομικής ανεξαρτητοποίησης των νέων από τους γονείς και εγκατάλειψης της γονικής στέγης καθώς και αναβολή της απόφασης απόκτησης παιδιών για μεγαλύτερες ηλικίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι με μέση ηλικία τα 29 έτη, μόνο το 20,5% των γυναικών πτυχιούχων του δείγματος βρέθηκαν να έχουν τέκνα 5-7 χρόνια μετά την αποφοίτηση. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες αποφοίτους μέσης ηλικίας 30 ετών είναι μόλις 11,5%. Επίσης, η συγκατοίκηση των γονέων με τα παιδιά ακόμα και μέχρι τα 30-35 χρόνια τους και η οικονομική τους στήριξη (το μόνιμο χαρτζηλίκωμα) μέχρι τη σταθεροποίηση στην απασχόληση αυξάνουν το οικονομικό κόστος και τον ψυχικό φόρτο απόκτησης παιδιών και λειτουργούν περιοριστικά ως προς τη γονιμότητα των νέων γενιών. Μετά απ' αυτά δεν είναι περίεργο που το 61% των αποφοίτων προτιμά να εργαστεί στο δημόσιο τομέα. Στα λίγα αλλά στα σίγουρα. Τι κρίμα για μια τόσο προικισμένη γενιά... Τέλος, η έρευνα επιβεβαίωσε την άποψη ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές έχουν ήδη εξελιχθεί σε "τέταρτη βαθμίδα" της εκπαίδευσης και εντάσσονται πλέον ενεργά στις ατομικές στρατηγικές επαγγελματικής ένταξης τεσσάρων πτυχιούχων στους δέκα, επαναπροσδιορίζοντας τους επαγγελματικούς στόχους και τις προσδοκίες τους και μεταθέτοντας τον χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης της διαδικασίας μετάβασης. 


Η έρευνα ΕΔΩ

ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ: μία ακόμη «περιττή πολυτέλεια» έφτασε στο τέλος της;

πηγή: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
των Χρήστου Τσάκα και Κώστα Παλούκη

Με μια λιτή ανακοίνωση το ΙΚΥ, μέσω της ιστοσελίδας του μάς πληροφορεί πως: «Στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας και σε συνεννόηση με το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. για το ακαδ. έτος 2011-2012 ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΟΥΝ: α) Πρόγραμμα Μεταδιδακτορικής έρευνας στην Ελλάδα και β) Πρόγραμμα εκπόνησης διδακτορικής διατριβής στην Ελλάδα. Για τα υπόλοιπα προγράμματα του ΙΚΥ καθώς και για τον τρόπο επιλογής και χρηματοδότησης θα ακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση».

Σίγουρα η ανακοίνωση αυτή δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Μέσα στον καταιγισμό μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας, η εκπαίδευση και η έρευνα δε θα μπορούσαν να μείνουν αλώβητες, παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις και τους όρκους πίστης στο «εθνικό κεφάλαιο» εκ μέρους των αρμοδίων, ακόμη και μετά την υπογραφή του μνημονίου. Εξάλλου, το περίφημο κείμενο διαβούλευσης που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο, μερικούς μήνες πριν, ήταν –μέσα στον κυνισμό του- εύγλωττο για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει…

Μετεξεταστέα τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ;;

 Μ. Αντωνόπουλος-Ντόμης

«Μετεξεταστέα  τα  ελληνικά  πανεπιστήμια.  Πάτο  έπιασαν  τα  ελληνικά  πανεπιστήμια.  Γιατί,  στη λίστα  των  200 καλύτερων πανεπιστημίων στον κόσμο, που δημοσίευσαν οι “Times”, δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό;».  Αυτοί είναι μερικοί από τους τίτλους των ΜΜΕ, μετά τη δημοσίευση της λίστας των “Times”. 

Πριν εξετάσουμε τους λόγους απουσίας ελληνικών πανεπιστημίων από τη λίστα, είναι σκόπιμο να δούμε την ερευνητική τους απόδοση στην διεθνή αρένα. Το Συμβούλιο Αξιολόγησης και ∆ιαπίστευσης Ανώτατης Παιδείας της Ταιβάν δημοσίευσε το 2010 μελέτη αξιολογικής κατάταξης της ερευνητικής απόδοσης των πανεπιστημίων. Αυτή βασίστηκε σε αυστηρά αντικειμενικά κριτήρια αριστείας, δηλαδή στον αριθμό των  δημοσιεύσεων σε διεθνή περιοδικά κύρους, στον αριθμό των  ετεροαναφορών (citations), τα τελευταία έντεκα (1999-2009) και δύο (2008-2009) έτη. Θα αναφερθούν εδώ τα αποτελέσματα για τις πολυτεχνικές σχολές. Μεταξύ των 108 πρώτων στην Ευρώπη:  το  ΑΠΘ  αξιολογείται  στην  59 η   θέση,  το  ΕΜΠ  στην  60 η   και  το  πανεπιστήμιο  Πάτρας  στην  63 η   και
προηγούνται  πανεπιστημίων  διεθνούς  κύρους,  όπως  Ecole  Polytechnique,  Brunel,  Στοκχόλμης,  Κοπεγχάγης, Άμστερνταμ, Αμβούργου, Ελσίνκι, Humboldt University, Lomonosov Moscow State University, κ.α.  Μεταξύ των 300  καλύτερων  Πολυτεχνικών  Σχολών,  παγκοσμίως,  οι  Ελληνικές  αξιολογούνται  στις  θέσεις:  ΑΠΘ  193,  ΕΜΠ 195, Πάτρας 203.

Συνέντευξη του Στάθη Κουβελάκη: "Από το κράτος του welfare στο κράτος του workfare"

πηγή: alterthess.gr

Ο Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής  πολιτικής φιλοσοφίας στο King's College, βρέθηκε λίγες μερες πριν στην πόλη μας. Τέσσερις συνεργάτες του αlterthess τον "ανέκριναν" σε μία συνέντευξη αρκετά εκτενή, η οποία θα δημοσιευτεί σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά κυρίως την επιχειρηματικοποίηση των πανεπιστημίων στην Αγγλία και το εκπαιδευτικό κίνημα που δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα εκεί. Το δεύτερο μέρος αφορά την πολιτικοθεωρητική κρίση της Αριστεράς μέσα στην γενικότερη οικονομική κρίση ενώ το τρίτο την κατάσταση της γαλλικής Aριστεράς και κάποιες εντυπώσεις που ο ίδιος αποκόμισε από την Θεσσαλονίκη. Σήμερα δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος της συνέντευξης. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για το χρόνο που μας διέθεσε για τη συνέντευξη αυτή.

Ένα μέλλον ως μετανάστες ονειρεύονται οι νέοι πτυχιούχοι, δείχνει μεγάλη έρευνα

πηγή: Το Βήμα (29/8/2010)

Κύμα μετανάστευσης του νέου επιστημονικού προσωπικού που υπάρχει στη χώρα απειλεί να δημιουργήσει η παρατεταμένη ύφεση στην αγορά και οι ολοένα και λιγότερες ευκαιρίες για μόνιμη και ασφαλή εργασία που προσφέρουν οι ελληνικές επιχειρήσεις.

Το συμπέρασμα-σοκ που προκύπτει από τη μεγάλη έρευνα της Κάπα Research, η οποία έγινε για λογαριασμό του Βήματος με την υποστήριξη του in.gr , είναι ότι επτά στους δέκα Έλληνες οι οποίοι είτε έχουν ολοκληρώσει είτε ολοκληρώνουν τις σπουδές τους θα εγκατέλειπαν ευχαρίστως την Ελλάδα για μια δουλειά στο εξωτερικό, ενώ οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη προβεί και στις σχετικές ενέργειες.

Η Υπαγωγή της επιστήμης στο κεφάλαιο και το κατοχικό Πανεπιστήμιο-Επιχείρηση.

 του Δημήτρη Πατέλη
[Δημοσιεύθηκε με μικρές περικοπές στην εφημερίδα Πριν 31.12.2010, σελ. 20-21]

Η κλιμάκωση της υπαγωγής της επιστήμης στο κεφάλαιο και το «επιχειρηματικό πανεπιστήμιο».

Η μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη και η συνδεόμενη με αυτήν υπαγωγή της επιστήμης στο κεφάλαιο, δεν επέρχεται γραμμικά και ακαριαία, αλλά κλιμακωτά και αντιφατικά επί κεφαλαιοκρατίας, μέσω της θέσης και του ρόλου της στην τεχνική-τεχνολογική διαμεσολάβηση της εργασιακής επενέργειας στη φύση και στην κοινωνία. Μέσω αυτής της διαμεσολάβησης, επιτυγχάνεται ενίσχυση, διεύρυνση, εμβάθυνση, επιτάχυνση, διακρίβωση και η κοινωνικοποίηση (διαφοροποίηση-διασύνδεση-ενοποίηση) των μέσων και των τρόπων αυτής της επενέργειας.

Η επιστήμη είναι μια διαδικασία, μια δραστηριότητα, στα πλαίσια της οποίας ορισμένο υποκείμενο (ατομικό, συλλογικό) διεξάγει έρευνα, με ορισμένα μέσα και τρόπους (όργανα, μεθόδους, κ.ο.κ.), αποτέλεσμα της οποίας είναι οι όποιες ιστορικά προσδιορισμένες κεκτημένες γνώσεις (θεωρίες, μεθοδολογίες). Η δραστηριότητα αυτή, όρος της οποίας είναι και η προπαρασκευή του υποκειμένου της, απαιτεί θεσμική οργάνωση και πόρους, υλικοτεχνική υποδομή με αντίστοιχη ιεραρχία της «επιστημονικής κοινότητας» (εκπαιδευτικοί θεσμοί, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα). Μέσω αυτής της θεσμικής οργάνωσης, και των εκάστοτε ιστορικά προσδιορισμένων, ποικίλων βαθμών διαμεσολάβησης αλληλεπιδράσεών της με την σφαίρα της παραγωγής και με τις υπόλοιπες σφαίρες της κοινωνίας, επιτελείται και η λειτουργία της επιστήμης ως παραγωγικής δύναμης. Η σχέση της επιστήμης με την σφαίρα της παραγωγής, όσο αναπτύσσεται η κοινωνία, αφ’ ενός γίνεται όλο και πιο άμεση, αφ’ ετέρου, αποκτά και νέες διαμεσολαβήσεις. Η σχέση αυτή σε κάθε περίπτωση αφορά τις εφαρμοσμένες και τεχνολογικές διεξόδους της επιστήμης, αλλά και τη συμβολή της στην παραγωγή και αναπαραγωγή του υποκειμένου της έρευνας και της παραγωγής. Η μετατροπή της επιστήμης σε παραγωγική δύναμη την καθιστά τον θεμελιώδη παράγοντα κοινωνικοποίησης της εργασίας-παραγωγής, δεδομένου ότι, όπως απέδειξε ο Μαρξ στις οικονομικές έρευνές του, η επιστήμη συνιστά «καθολική εργασία», προϊόν και δημιουργική δύναμη της γενικής διάνοιας της ανθρωπότητας. Επιπλέον, η επιστήμη συνιστά και μορφή κοινωνικής συνείδησης, στο βαθμό που συντελεί στη συνειδητοποίηση των σχέσεων των ανθρώπων με τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους της ύπαρξης και ανάπτυξής τους. Συνιστά και ιδεολογία, στο βαθμό που συμβάλλει σε στάσεις ζωής και γίνεται οδηγός για δράση ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων, τάξεων, κ.ο.κ. στην κατεύθυνση της προόδου, της συντήρησης είτε της οπισθοδρόμησης της ανθρωπότητας.

Επιστολή 10 πρυτάνεων στην "υφυπουργό" Άννα Διαμαντοπούλου για τα προβλήματα χρηματοδότησης

Με αφορμή την παραίτηση του γ.γ. Έρευνας και Τεχνολογίας

Την έντονη ανησυχία τους για την ολιγωρία που επιδεικνύει το υπουργείο Παιδείας όσον αφορά στις διαδικασίες χρηματοδότησης κάθε μορφής έρευνας και ειδικά αυτής που διεξάγεται από νέους επιστήμονες επισημαίνουν οι πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις 10 πανεπιστημίων, με επιστολή τους στην υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου.
 Οι ακαδημαϊκοί εκφράζουν τις ευχαριστίες τους στον γ.γ. Έρευνας και Τεχνολογίας Αχ Μητσό "για την έστω και σύντομη προσφορά του, με την ευχή "οι επισημάνσεις του να εισακουστούν από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και να συμβάλουν στην αλλαγή των μέχρι τώρα ακολουθούμενων επιζήμιων τακτικών".

Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής:

"Με λύπη μας πληροφορηθήκαμε την παραίτηση του κ. Αχ. Μητσού από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας. Η παρουσία του στη θέση αυτή και η μακροχρόνια διεθνής εμπειρία από τη θητεία του σε ανώτατες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συναφή αντικείμενα αποτελούσαν εγγύηση για την επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων. Τέτοια προβλήματα είναι η ανυπαρξία κρατικής πολιτικής για την έρευνα, η απουσία ενίσχυσης της διδακτορικής και μεταδιδακτορικής έρευνας που διεξάγεται στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, η ενίσχυση της καινοτομίας και της αριστείας κ.ά.

Από τις δηλώσεις, που συνόδευσαν την παραίτηση του κ. Μητσού, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι παρατηρήσεις του για έγκαιρη προώθηση των διαδικασιών χρηματοδότησης κάθε μορφής έρευνας και ειδικά αυτής, που διεξάγεται από τους νέους επιστήμονες (διδάκτορες και μεταδιδάκτορες). Για παράδειγμα, εξαιτίας καθυστερήσεων, σημαντικός αριθμός υποτρόφων του προγράμματος «ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ» σύντομα θα αποκλειστεί από την χρηματοδότηση λόγω εκπνοής του χρονικού ορίου για τη λήψη των διδακτορικών τους διπλωμάτων. Επίσης, οι καθυστερήσεις με ατέρμονες διαδικασίες επιλογής που ακολουθούνται στο πλαίσιο της αξιολόγησης των προγραμμάτων «ΘΑΛΗΣ», οδηγούν σε απώλεια πολύτιμων πόρων, ενώ παράλληλα ακυρώνουν κάθε έννοια ανταγωνιστικότητας και πρωτοτυπίας σε τομείς της εφαρμοσμένης έρευνας που μπορούν να στηρίξουν την οικονομία. Τελικά, τα παραπάνω συμβάλλουν σημαντικά στη διαρροή του πλέον εύρωστου νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας προς Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της αλλοδαπής.

Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στον κ. Μητσό για την έστω και σύντομη πρόσφατη προσφορά του και ευχόμαστε οι επισημάνσεις του να εισακουστούν από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και να συμβάλουν στην αλλαγή των μέχρι τώρα ακολουθούμενων επιζήμιων τακτικών.

Με τιμή

Αντιπρύτανις, πρόεδρος Ε.Λ.Κ.Ε και Προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Καθηγήτρια Σοφία Κουίδου – Ανδρέου
Πρύτανης Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, Αν. Καθηγητής Γεώργιος Χαρβαλιάς
Αντιπρύτανης Στρατηγικού Σχεδιασμού και Ανάπτυξης της Έρευνας Πανεπιστημίου Πατρών, Καθηγητής Δημήτριος Καλπαξής
Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Καθηγητής Ισαάκ Λαγαρής
Αντιπρύτανις Έρευνας Πανεπιστημίου Αιγαίου, Καθηγήτρια Αγγελική Δημητρακοπούλου
Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Θωμάς Σφηκόπουλος
Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Αν. Καθηγητής Αχιλλέας Ζαπράνης
Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων Προσωπικού και Ηλεκτρονικής Διακίνησης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Αν. Καθηγητής Κωνσταντίνος Μασσέλος
Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης και Στρατηγικού Σχεδιασμού Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Καθηγητής Βασίλειος Τουρασής
Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Ιονίου Πανεπιστημίου, Καθηγητής Βασίλειος Χρυσικόπουλος " 

Πηγή: Alfavita

Για να μη μιλούμε στο επίπεδο του φαντασιακού των Πανάρετων, Πρετεντέρηδων και άλλων Γιάννηδων

Οι δικές τους έρευνες για τη δραστηριότητα των Ελλήνων επιστημόνων. Τουλάχιστον κύριοι εφόσον τις πληρώνετε με τα λεφτά των εργατών να τις διαβάζετε κιόλας.

Η έρευνα εδώ

ΠΑΣΠ ΤΕΙ: Σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου

 Πηγή : Ριζοσπάστης, Alfavita

Οι «θέσεις» της ΠΑΣΠ ΤΕΙ ταυτίζονται απόλυτα με το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Επιπλέον, «ανοίγει» θέμα ...διαχείρισης του ασύλου, ενώ ζητά κατάργηση της μονιμότητας μέχρι και του αναπληρωτή καθηγητή στα ΤΕΙ!

«Συμφωνούμε με το 80% έως 90% των διατάξεων που έχει ο νόμος» δήλωσε, χτες, ο γραμματέας της ΠΑΣΠ ΤΕΙ, Αλέξανδρος Θεοδωράκος, σε συνέντευξη Τύπου, για το νέο νόμο - πλαίσιο που προωθεί το υπουργείο Παιδείας. Μάλιστα, στο κείμενο με τίτλο «Θέσεις της ΠΑΣΠ ΤΕΙ για το νέο - νόμο πλαίσιο», που μοιράστηκε, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ προτείνει και μέτρα που η κυβέρνηση δε βάζει «ανοιχτά» στο σχέδιο νόμου που προωθεί!
Ζητά κατάργηση της μονιμότητας στις βαθμίδες του καθηγητή εφαρμογών, του επίκουρου καθηγητή και του αναπληρωτή καθηγητή! Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο γραμματέας της ΠΑΣΠ μίλησε μόνο για «δύο χρόνια μονιμότητας σε αρχική φάση»! Επιπλέον, η ΠΑΣΠ «ανοίγει» θέμα ασύλου, προτείνοντας «απομάκρυνση από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας όλων των Σχολών που υπάρχουν» και «αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη σε οποιονδήποτε πρύτανη ή πρόεδρο δεν αίρει το άσυλο, σε περίπτωση που παρατηρούνται αυτόφωρα αδικήματα». Πρόκειται για «προτάσεις» που έχουν ακουστεί κατά καιρούς για τη ...διαχείριση του ασύλου, επιδιώκοντας, στην ουσία, την κατάργησή του. Σημειώνεται ότι - τυπικά - ούτε η κυβέρνηση δεν έχει «ανοίξει» - ακόμα - με τέτοιο τρόπο το θέμα του ασύλου!
Κατά τα άλλα - εκτός από μια ...συζητήσιμη διαφωνία στο θέμα της εκλογής της διοίκησης - το κείμενο «θέσεων» της ΠΑΣΠ είναι μια αντιγραφή του σχεδίου νόμου. Συμφωνούν στις προγραμματικές συμφωνίες με τα ιδρύματα, με βάση την «ανταγωνιστικότητά» τους («τετραετείς προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ πολιτείας και του κάθε ιδρύματος», «ανταποδοτικότητα του έργου των ιδρυμάτων» «θέσπιση δεικτών ανταποδοτικότητας μεταξύ πολιτείας και Ανώτατης Εκπαίδευσης»). Ολο το κείμενο αναφέρεται στη σύνδεση των ιδρυμάτων με την «ελεύθερη αγορά» (προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων, εκμετάλλευση της έρευνας σε συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία).

Η ΠΑΣΠ ΤΕΙ συμφωνεί με τα φοιτητικά δάνεια και με την κάρτα του φοιτητή, που είναι το όχημα για την πλήρη παράδοση της φοιτητικής μέριμνας στους ιδιώτες. Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι προτείνει και δημιουργία Εστιών μέσω Συμβάσεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και αυτοχρηματοδότηση των Εστιών, δηλαδή εκμετάλλευση και του δικαιώματος της στέγασης απευθείας απ' τους ιδιώτες. Επιπλέον, προτείνει και «διευκόλυνση και φοροελάφρυνση των δωρητών», δηλαδή φοροελάφρυνση στους «χορηγούς», που κάνουν και θα κάνουν μπίζνες στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Με λίγα λόγια, μιλάμε για μια παράταξη «άξιο» κυβερνητικό εκπρόσωπο στα ΤΕΙ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 10ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΣΔΕΠ

Με το Δίκτυο Πανεπιστημιακών συγκροτήθηκε μέσα στο Συνέδριο μια νέα συλλογικότητα. Αυτά που μας ενώνουν είναι:

• Η τεκμηριωμένη και χωρίς παλινωδίες απόρριψη του σχεδίου κατεδάφισης του ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο δωρεάν και δημοκρατικό χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκφράζει στο «κείμενο διαβούλευσης», καθώς και το αίτημα για άμεση απόσυρσή του.
• Η επιλογή των συλλογικών αγώνων σε συμπόρευση με το φοιτητικό κίνημα, τους εργαζομένους στα πανεπιστήμια, τους άλλους εκπαιδευτικούς για δημόσια και δωρεάν παιδεία και ανώτατη εκπαίδευση, σε συντονισμό με τον κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων και του λαού, για την αποτροπή του εργασιακού μεσαίωνα και της κοινωνικής εξαθλίωσης.
• Η απόρριψη του «διαλόγου» με την κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τη «διαβούλευση» σαν επικοινωνιακό όπλο για να παγιδεύσει και να συντρίψει κάθε κοινωνική ομάδα που αντιστέκεται.
• Η υπεράσπιση των διεκδικήσεων και των κατακτήσεων του πανεπιστημιακού κινήματος.
• Η αναφορά μας σε εκείνους τους Πανεπιστημιακούς που αρνούνται να δουν το Πανεπιστήμιο ως χώρο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που δεν εκποιούν την ιδιότητά τους, που δεν συμπεριφέρονται ως «κοινωνική ελίτ», αλλά αντίθετα τιμούν την ιδιότητα του πανεπιστημιακού δασκάλου αγωνιζόμενοι για μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση προσανατολισμένη στις κοινωνικές ανάγκες.

Οι θέσεις αυτές και η αγωνιστική στάση εκφράζονταν, μετά το προηγούμενο Συνέδριο, μέσα από τον δικτυακό τόπο «Δίκτυο Πληροφόρησης και Συντονισμού για το Πανεπιστημιακό Κίνημα» και αποτελούν συνέχεια των θέσεων που εξέφρασε η προηγούμενη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ μέσα στους μεγάλους αγώνες κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 και του νόμου Γιαννάκου, για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Οι θέσεις και η στάση αυτές επιδοκιμάστηκαν από ένα σεβαστό αριθμό 24 συνέδρων. Έτσι, το Δίκτυο Πανεπιστημιακών θα εκπροσωπηθεί στη νέα Διοικούσα Επιτροπή με τρία μέλη, τους Σταύρο Γούτσο, Τίνα Ζορμπαλά και Τάκη Πολίτη, εκ των οποίων ο Τάκης Πολίτης θα είναι μέλος και της νέας Εκτελεστικής Γραμματείας.

Η απερχόμενη ηγεσία με τις παρατάξεις ΚΙΠΑΝ, ΑΡΜΕ και των συντηρητικών και συντεχνιακών εκπροσώπων των Ιατρικών συλλόγων, μετέτρεψαν το Συνέδριο σε παρωδία για την παραγωγή «προτάσεων» συναινετικών προς την κυβερνητική πολιτική. Έτσι, μετά την καταγγελία της παρωδίας και αποχώρηση των συνέδρων του Δικτύου, της Συσπείρωσης και της ΔΗΠΑΚ, «επικυρώθηκε» ό,τι ήταν προαποφασισμένο, με περιορισμένη συμμετοχή συνέδρων και χωρίς απαρτία, καθώς είχε οργανωθεί η μαζική εμφάνιση των συνέδρων τους μόνο για την ψηφοφορία της Κυριακής!

Με αίσθημα ευθύνης δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση ενάντια στην επιχειρούμενη κατεδάφισή της, μέσα από τους Συλλόγους και τα όργανα της ΠΟΣΔΕΠ, αλλά κυρίως σε συντονισμό με το φοιτητικό κίνημα, τους άλλους εκπαιδευτικούς και τους άλλους εργαζόμενους στον κοινό αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλει με το Μνημόνιο η κυβέρνηση ενεργώντας για λογαριασμό του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

		Α' ΚΑΤΑΝΟΜΗ		Β' ΚΑΤΑΝΟΜΗ			Α' ΚΑΤΑΝΟΜΗ		Β' ΚΑΤΑΝΟΜΗ
						έδρες					έδρες
		Α	έδρες	υπόλοιπο	Β	ΔΕ	Α	έδρες	υπόλοιπο	Β	ΕΓ
ΚΙΠΑΝ	75	8,45	8	0,45		8	2,67	2	0,67	1	3
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ	56	6,31	6	0,31		6	2	2	0		2
ΑΡΜΕ	42	4,73	4	0,73	1	5	1,67	1	0,67	1	2
ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ (ΚΙΠΑΝ-ΑΡΜΕ)	8	0,9	0	0,9	1	1	0,33	0	0,33
ΔΗΠΑΚ	26	2,93	2	0,93	1	3	1	1	0		1
ΑΣΚΕΥ (ΓΙΑΤΡΟΙ)	44	4,96	4	0,96	1	5	1,67	1	0,67	1	2
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ	7	0,79	0	0,79	1	1	0,33	0	0,33		0
ΔΙΚΤΥΟ	24	2,7	2	0,7	1	3	1	1	0		1
ΚΙΜΕ ΔΕΠ	6	0,68	0	0,68	1	1	0,33	0	0,33
Σταυρόπουλος	3	0,01	0	0,01		0	0	0	0
Παπαδόπουλος	1	0	0	0		0	0	0	0		0
Λευκό	1
Σύνολο συνέδρων	293		26		7	33		8		3	11
μέτρο	8,8788

Ο κ. Πανάρετος, ο νεποτισμός και η ανείπωτη υποκρισία

πηγή: politis-gr

Παραφράζοντας ελαφρά τα λόγια του Tristan Bernard, ο οποίος έγραφε για την αθωότητα, καταλήγω στο «Κανείς δεν φαίνεται μεγαλύτερος υπέρμαχος της διαφάνειας , από έναν ένοχο που δεν κινδυνεύει πια» , απ’ όπου  θεωρώ ότι προκύπτει ο «ορισμός» της ανείπωτης υποκρισίας!

Μαθαίνω ότι ο υφυπουργός Παιδείας, Γιάννης Πανάρετος έλαβε την απόφαση να ακυρώσει την εκλογή λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, λόγω παραβίασης της νομιμότητας.Κατά τον έλεγχο νομιμότητας των πρακτικών εκλογής προέκυψε ότι ο πρόεδρος του εκλεκτορικού σώματος που ασχολήθηκε με την εκλογή του συγκεκριμένου λέκτορα, ήταν …πατέρας του!

Το γνωστό ελληνικό  φαινόμενο του νεποτισμού στα Πανεπιστήμια της χώρας μας, του οποίου ΟΜΩΣ μέρος του είναι και .. ο υφυπουργός Γιάννης Πανάρετος !

Ο κ. Πανάρετος διορίστηκε καθηγητής στο Τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν πρόεδρος του Τμήματος ήταν… η γυναίκα του, το 1991. Και για τα επόμενα 12 χρόνια μάλιστα, τη θέση του προέδρου την κατείχαν εναλλάξ… ο ίδιος και η γυναίκα του ! «Κοίτα ποιος μιλάει;»

Ως γνωστόν ο υφυπουργός Γιάννης Πανάρετος είναι επιστήθιος φίλος του Γιώργου Παπανδρέου, και επί πολλές δεκαετίες στενός συνεργάτης του σημερινού Πρωθυπουργού, σε εκπαιδευτικά ζητήματα.

Λίγες ημέρες λοιπόν πριν τις εκλογές ο Γιάννης Πανάρετος ξεκίνησε μια «σταυροφορία» κατά του νεποτισμού στα Πανεπιστήμια, θέλοντας να ξεσκεπάσει όλους εκείνους που… τρύπωσαν, ως καθηγητές και προσωπικό στα ΑΕΙ, επειδή είχαν τις «πλάτες» κάποιου συγγενή τους.

Και τι έκανε ο κ. Πανάρετος; Με έγγραφό του ζήτησε στοιχεία για όσους πανεπιστημιακούς διορίστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια στο πανεπιστήμιο των συγγενών τους.
Καταλάβατε την ανείπωτη υποκρισία; Η έρευνα  δεν περιορίζεται τυχαία στα 15 τελευταία έτη. Εάν θα έφθανε έως 20 χρόνια πίσω , θα έπρεπε στη λίστα να συμπεριληφθεί και… Ο ΙΔΙΟΣ !

«Κανείς δεν φαίνεται μεγαλύτερος υπέρμαχος της διαφάνειας , από έναν ένοχο που δεν κινδυνεύει πια» ! Ο  ορισμός της ανείπωτης υποκρισίας!

Υ.Γ  Ναι! Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο κ. Πανάρετος παραμένει … υφυπουργός Παιδείας! Υπάρχει  ο νεποτισμός ΚΑΙ στη πολιτική!

Μαχαίρι σε σχολές και εισακτέους

πηγή: Έθνος


Παύουν να υπάρχουν τα 590 τμήματα των πανεπιστημίων, ολόκληρες σχολές ομαδοποιούνται σε μία, από την οποία οι εισακτέοι μετά το πρώτο έτος θα επιλέγουν κατεύθυνση για πτυχίο
Καταργούνται τα τμήματα... και το πανεπιστήμιο όλο γίνεται μία σχολή. Τα πάνω κάτω στη δομή των ΑΕΙ - ΤΕΙ φέρνει το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση, που θα έρθει στη Βουλή τον Φεβρουάριο. Το τελικό κείμενο του υπ. Παιδείας θα παρουσιασθεί στις 25 Ιανουαρίου στη διακομματική επιτροπή της Βουλής που έχει συσταθεί για την Παιδεία. Θα περιλαμβάνει τη ριζικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων ετών στα πανεπιστήμια.