Κοινωνιολόγοι σε απόγνωση...!

Πηγή:Ρεθεμνιώτικα Νέα

Η νεκρώσιμη καμπάνα της αστικής κοινωνιολογίας

Σίγουρα, όσοι από εσάς θα μπείτε στον ευγενή κόπο να διαβάσετε αυτό το άρθρο, θα έχετε αναρωτηθεί τι τέλος πάντων είναι ο κοινωνιολόγος, ποιες είναι οι επαγγελματικές προοπτικές της κοινωνιολογίας ως τμήματος, που μπορείς να βρεις έναν κοινωνιολόγο, σε τι μπορεί να σε βοηθήσει κτλ… Όπως θα καταλάβατε απ’ την βαθυστόχαστη εισαγωγή μας στο θέμα του άρθρου, θα μιλήσουμε για τα εργασιακά δικαιώματα της Κοινωνιολογίας. Κακά τα ψέματα, η Κοινωνιολογία δεν έχει σαφές επαγγελματικό μέλλον, όπως έχουν άλλα τμήματα, π.χ. Ιατρική, Λογιστική ή Παιδαγωγικά, και αυτό θεωρητικά και πρακτικά θέτει σε μια δυσμενή θέση τους φοιτητές των τμημάτων Κοινωνιολογίας αλλά και τους υποψηφίους εισακτέους σ’ αυτά τα τμήματα μέσω των Πανελληνίων εξετάσεων. Είναι σαφές ότι περίπου 800 φοιτητές, που εισάγονται κάθε χρόνο στα τμήματα Κοινωνιολογίας, θα είναι οι περισσότεροι άνθρωποι που θα οδηγηθούν είτε στην ανεργία είτε σε κάποιο άλλο επάγγελμα καθόλου συναφές με το αντικείμενο σπουδών τους!
Ας αναρωτηθούμε κάτι, λοιπόν, με ρεαλισμό: Που μπορεί, στην Ελλάδα πάντα, να δουλέψει ένας απόφοιτος Κοινωνιολογίας; Ας σκεφτούμε λίγο. Μπορεί να διδάξει το μάθημα της Κοινωνιολογίας στην Γ Λυκείου, μπορεί… να γίνει ακαδημαϊκός. Τα παραδείγματα που δίνουμε είναι λίγα, γιατί κι εμείς οι ίδιοι δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε που μπορεί να δουλέψει ένας κοινωνιολόγος! Ας δούμε, όμως, και την… πλέον ουτοπική σκοπιά, όπως τη διαβάσαμε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως (αριθμός φύλλου 199, τεύχος 1ο, 1 Οκτωβρίου του 2009).

Ενδεικτικά, το ΦΕΚ αναφέρει ότι οι απόφοιτοι Κοινωνιολογίας μπορούν να εργαστούν, πέρα από όσα αναφέραμε παραπάνω, σε δημόσιες υπηρεσίες (όπως υπουργεία, τοπική αυτοδιοίκηση, κοινωνικές υπηρεσίες κτλ). Αλλά για να είμαστε συνεπείς στον όρο που θέσαμε παραπάνω, δηλαδή να μιλήσουμε ρεαλιστικά, σε τέτοιες θέσεις προτιμώνται πτυχιούχοι άλλων σχολών, ας πούμε ανώτερων απ’ την Κοινωνιολογία, όπως Νομική, είτε όσοι απλά έχουν… μέσο (ένα μπάρμπα υπουργό, έναν κουμπάρο βουλευτή και πάει λέγοντας)! Ακόμη, αναφέρει ότι θα μπορούσαν να εργαστούν σε φορείς που ασχολούνται με την έρευνα των συνθηκών εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα. Τι να πρωτοσχολιάσουμε εδώ! Έγινε ποτέ στην Ελλάδα ουσιαστική έρευνα για τα εργασιακά δικαιώματα; Και στο κάτω-κάτω, για ποια εργασιακά δικαιώματα μιλάμε, όταν, για παράδειγμα, σωρεία φοιτητών και όχι μόνο εργάζονται ανασφάλιστοι και όχι πάντα στις καλύτερες συνθήκες εργασίας; Επίσης, λέει το ΦΕΚ ότι θα μπορούσαν να εργαστούν στο υπουργείο Περιβάλλοντος ή σε κάποιου άλλου είδους ενασχόληση σχετική με το περιβάλλον. Προτεραιότητα, σαφώς, δίνεται σε πτυχιούχος τμημάτων Περιβαλλοντολογίας είτε (ξανά) σε όσους έχουν βύσμα! Άλλη μια επαγγελματική ενασχόληση που αναφέρεται στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως είναι σε οργανισμούς και φορείς, δημόσιους ή ιδιωτικούς, για το σχεδιασμό προγραμμάτων για τους ανέργους και την επιμόρφωση των εργαζομένων! Εδώ απλά γελάμε! Πότε σ’ αυτό το κράτος (δικαίου…) προσλήφθηκαν άνθρωποι για τα παραπάνω; Ποτέ! Πάμε παρακάτω: λέει το ΦΕΚ ότι μπορούν να ενασχοληθούν στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας. Δηλαδή αυτό που μένει να δούμε, είναι φίλους μας απ’ την κοινωνιολογία πάνω σε τανκ ή με γκλοπ στο χέρι και σε λίγο καιρό ένα φιλόλογο να μπορεί να ανοίξει ιατρείο, με αποτέλεσμα τα επαγγέλματα να χάνουν την ουσιαστική τους ταυτότητα! Θα κλείσουμε αυτή την σύντομη και ενδεικτική παρουσίαση των όσων λέγονται στο ΦΕΚ με την εξής βιτριολική αναφορά: μπορούν, λοιπόν, να εργαστούν (οι κοινωνιολόγοι) στα σωφρονιστικά ιδρύματα, ως εμψυχωτές σε αντικείμενο σχετικό με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους. Καταρχήν για ποιο σωφρονισμό μιλάμε την στιγμή που στις ελληνικές φυλακές -κολαστήρια επικρατεί καθεστώς βίας, ναρκωτικών και μαφίας. Επίσης, τι εννοεί το υπουργείο όταν μιλάει για εμψυχωτές; Υπάρχει τέτοια ενασχόληση άραγε; Και τέλος, ποια είναι αυτή η εξειδικευμένη γνώση; Μήπως αυτή παρέχεται μονάχα με κάποιο μεταπτυχιακό; Παρενθετικά αλλά πολύ ουσιαστικά, αξίζει να σημειωθεί σ’ αυτό το σημείο ότι γενικά προτιμώνται απόφοιτοι των ΤΕΙ (του ΤΕΙ Κοινωνικής εργασίας π.χ.) για όλες σχεδόν τις θέσεις που μπορεί να καλύψει ένας κοινωνιολόγος και αυτό διότι αποτελούν «φτηνότερα χέρια»…
Καταλήγουμε, λοιπόν, ότι μάλλον το ΦΕΚ είχε μια έντονη διάθεση εμπαιγμού! Μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια έτσι ώστε να εφησυχάσουν τους φοιτητές της Κοινωνιολογίας με την πληθώρα των επαγγελματικών προοπτικών που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού. Το ΦΕΚ ήρθε, εξάλλου, σε μια περίοδο πλήρους αδράνειας γι’ αυτό το θέμα. Όλοι αναρωτήθηκαν τότε με χιουμοριστική διάθεση μήπως γι’ αυτήν την φαινομενική κατοχύρωση ευθυνόταν ο κοινωνιολόγος Πρωθυπουργός της χώρας μας, διότι εδώ και πολλά χρόνια ήταν πάγιο αίτημα των φοιτητών της Κοινωνιολογίας χωρίς όμως αποτέλεσμα… άρα μήπως συνολικά η κίνηση αυτή είχε διάθεση εμπαιγμού από μόνη της;
Παρόλο που οι εποχές ευνοούν την ύπαρξη κοινωνιολόγων και χρειαζόμαστε ανθρώπους με την κοινωνιολογική κατάρτιση, παρατηρούμε ότι στην Ελλάδα, εν αντιθέσει με τον υπόλοιπο κόσμο, όχι μόνο δεν αξιοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι αλλά δέχονται και μια συνεχή και συνεπή απαξίωση και απ’ την κοινωνία και απ’ το πολιτικό σύστημα, γιατί σίγουρα κάποιοι έχουμε ακούσει να λένε «έλα, μωρέ, κοινωνιολογία σπουδάζει, υποψήφιος άνεργος είναι!». Κάτι τέτοιο όχι μόνο παρουσιάζει την παρακμή ενός σημαντικού επαγγέλματος αλλά και την εγκληματική αδιαφορία των πολιτικών αυτής της χώρας! Αν θέλουμε να δημιουργούμε πολίτες χωρίς όνειρα και χωρίς αύριο, γιατί, ας μην γελιόμαστε, αν δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις ούτε όνειρα ούτε αύριο, τότε τα καταφέρνουμε μια χαρά! Και πόσο σημαντικό είναι τελικά οι νέοι άνθρωποι που σπουδάζουν με κόπους και θυσίες να έχουν το δικαίωμα στην εργασία και στο όνειρο; Μάλλον είναι το πιο σημαντικό, διότι μόνο έτσι συντηρούνται οι αξίες, τα ιδανικά και εντέλει αυτή εδώ η χώρα!

*Ο Δημήτρης Κουκλάκης είναι φοιτητής, Πρόεδρος του Συλλόγου φοιτητών Κοινωνιολογίας Ρεθύμνου και ο Δημήτρης Λιναριτάκης είναι φοιτητής, μέλος της Γενικής Συνέλευσης του τμήματος Φιλολογίας Ρεθύμνου