Το βίντεο που σόκαρε τη Βρετανία

Η έκρηξη στην εκπαίδευση Απρίλης 2006-Μάης 2007

  Το κείμενο εδώ

ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης: Το 75% του εκπαιδευτικού προσωπικού παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Οκτώβριο

 Πηγή:Alfavita

Από μία κλωστή το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Στο σημείο μηδέν...

Από τον Οκτώβριο δεν έχουν πληρωθεί εκπαιδευτικοί

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Από μία κλωστή κρέμεται η λειτουργία του ΤΕΙ στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, μετά την απόφαση του συλλόγου έκτακτων εκπαιδευτικών να προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας.
Οι περίπου 1.000 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι αποτελούν το 75% του εκπαιδευτικού προσωπικού του ιδρύματος, παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Οκτώβριο, με αποτέλεσμα η υπομονή τους να έχει εξαντληθεί.

«Δυστυχώς, για άλλη μία φορά καλούμαστε ως έκτακτοι εκπαιδευτικοί να υποστούμε πρώτοι τις συνέπειες των γενικότερων αρνητικών εξελίξεων της περιόδου αυτής. Εξελίξεις που αφορούν μισθολογικά, θεσμικά αλλά και εκπαιδευτικά ζητήματα», δήλωσε χτες, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, η πρόεδρος του συλλόγου, Αννα Παναγοπούλου. Οι εκπαιδευτικοί, μάλιστα, ζήτησαν από τον πρόεδρο του ιδρύματος να αναστείλει κάθε εκπαιδευτική και διοικητική διαδικασία ως μέσο πίεσης προκειμένου να εγκριθεί ένα έκτακτο κονδύλι για τις πληρωμές τους.
Υπολειτουργούν
Η απόφαση των εκπαιδευτικών για επίσχεση έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία, με αποτέλεσμα τα τμήματα στο σύνολό τους σχεδόν να υπολειτουργούν. Το Τμήμα Ηλεκτρονικής έχει ήδη αναστείλει τη λειτουργία του, ενώ σημαντικά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί και στην εξεταστική περίοδο.
«Πώς να μιλάμε για ανώτατη εκπαίδευση, όταν η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι έκτακτοι; Δεν μπορεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου να κάνει τα στραβά μάτια απέναντι σε αυτήν την κατάσταση», δήλωσε ο πρόεδρος του ΤΕΙ, Παύλος Καρακολτσίδης, ο οποίος εξέφρασε τη συμπαράστασή του στον αγώνα των εκπαιδευτικών.
Οπως επισήμανε ο ίδιος, το οικονομικό πρόβλημα ξεκίνησε από τον προϋπολογισμό του 2009, ο οποίος ήταν μειωμένος, αναγκάζοντας τους αρμόδιους να μεταφέρουν τις δαπάνες εκείνης της χρονιάς στον προϋπολογισμό του επόμενου έτους. «Δυστυχώς, ο επόμενος προϋπολογισμός είχε υποστεί μεγαλύτερες περικοπές, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε πλέον να καλύψουμε τα έξοδά μας. Αυτήν τη στιγμή χρωστάμε στους εκπαιδευτικούς 2,5 εκατ. ευρώ», σημείωσε.
Περί δανειοδότησης
Στη συνέντευξη Τύπου αναφέρθηκε και η πρόταση του ειδικού γραμματέα του υπουργείου Παιδείας για δανειοδότηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από τις τράπεζες με υποθήκη τα περιουσιακά στοιχεία τους. «Πρόκειται για μία πρόταση που δείχνει τη στάση που πρόκειται να ακολουθηθεί για το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης», σχολίασε ο κ. Καρακολτσίδης.

Τα μέλη του συλλόγου εξέφρασαν την αντίθεσή τους και για τις επικείμενες αλλαγές που φέρνει ο νόμος για την παιδεία, σημειώνοντας πως έτσι θα προστεθεί μια σειρά νέων αρνητικών στοιχείων, χωρίς να λυθεί κανένα πραγματικό πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης. Την ερχόμενη Τρίτη αναμένεται να συνεδριάσει το συμβούλιο του ΑΤΕΙ προκειμένου να εξετάσει το ενδεχόμενο αναστολής της λειτουργίας του.

Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη

 

Το κείμενο Εδώ

Αν και δεν αναφέρεται στο κείμενο, πρέπει να σημειωθεί ότι συγγραφέας του παραπάνω 60 σέλιδου φέρεται να είναι, ο αγωνιστής Λάμπρος Φούντας που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των δυνάμεων καταστολής. Με το όνομά του καταχωρείται λοιπόν και στη λίστα των συγγραφέων.

Δειτε τι δήλωναν οι Πασοκοι σε αναλογη απεργία πείνας μεταναστών στα Χανιά

Τα λόγια είναι περιττά....

Πως το τσίρκο που περικύκλωσε τρια τετράγωνα για 300 απεργούς πείνας έχασε την πρωτεύουσα το Δεκέμβρη του 2008. Αθήνα Ανοχύρωτη Πόλη Urban Anarchy

Το κείμενο Εδώ

Παρατηρήσεις στενόμυαλου συμπαραστάτη

πηγή: Αυγή

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η κυβέρνηση διολίσθησε στον τελευταίο αναβαθμό του πιο ανάλγητου και αφασικού δεξιού λαϊκισμού. Τη συνόδευσαν όλες οι δυνάμεις της ετερόκλητης συμμαχίας που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν το πολιτικό της σχέδιο. Από τις πιο νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές έως τις- υποτίθεται- πιο μετριοπαθείς. Μέσα στον καταιονισμό αμετροέπειας και ανοηταίνουσας κακοβουλίας, επιλέχθηκε η επίκληση του ασύλου ως αιχμή, για να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά των μικροαστικών νοικοκυρεμάτων και των μεγαλοαστικών συγκαλύψεων.
Άλλωστε, μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Για να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, λίγο το τοπίο από την καρβουνόσκονη της φαιάς προπαγάνδας, η οποία "διηθείται και σταλάζει μέσα στην καρδιά μας", κατά τον λόγο του ποιητή, ας ανατρέξουμε σε μια από τις εμβληματικότερες μορφές του συνταγματικού δικαίου στην Ελλάδα, τον Αριστόβουλο Μάνεση. "Τα Πανεπιστήμια και εν γένει τα ΑΕΙ δεν είναι μόνον ιδεολογικοί μηχανισμοί του κρατούντος καθεστώτος που τείνουν μονοσήμαντα στη συντήρηση και αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως συνηθίζεται να λέγεται σχηματικά. Είναι και θεσμοί, δηλ. εστίες εξουσίας, που εξ ορισμού παράγουν, διαλεκτικά, αντι-εξουσία.
Και είναι επίσης μαζικοί χώροι, που αποτελούν πεδία των γενικότερων κοινωνικο-πολιτικών ανταγωνισμών και ζυμώσεων", έγραφε ο Μάνεσης στο σημείο 7 μιας έρευνας που δημοσιεύτηκε στην εφ. "Η Καθημερινή" της 12ης Μαΐου 1978 με τίτλο "Η κρίση στην Ανώτατη εκπαίδευση". Σε άλλη μελέτη του, δημοσιευμένη στον τόμο "Συνταγματική Θεωρία και Πράξη", Θεσσαλονίκη, 1980, σελ. 702-703, διευκρίνιζε ότι το άσυλο προστατεύει όχι μόνο τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους, αλλά και γενικά όσους βρίσκονται στον χώρο του πανεπιστημίου με τη δημοκρατικά εκφρασμένη συναίνεση των αρμόδιων ακαδημαϊκών οργάνων. Συζήτηση για επέμβαση στον χώρο του ασύλου μπορεί να σταθεί μόνο σε περιπτώσεις που τελείται αξιόποινη πράξη, η οποία στρέφεται κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας. Θα ήταν υποτιμητική περιττολογία να συνδέσω τις παραπάνω διαπιστώσεις με όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες, οπότε προχωρώ παρακάτω, ο στενόμυαλος συμπαραστάτης:
Σύμφωνα με μια πλειάδα πανεπιστημιακών του κυβερνητικού μπλοκ, το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να γίνεται χώρος κοινωνικής διαμαρτυρίας, διότι εκεί διακινείται η γνώση και μόνον η γνώση. Κρίμα που δεν τους ρώτησε ο έγκριτος ιστορικός στο King's College του Λονδίνου και μέλος της βουλής των Λόρδων, Κόνραντ Ράσσελ, όταν έγραφε στην πολυδιαβασμένη μονογραφία του "Ακαδημαϊκή Ελευθερία" (Academic Freedom, Routledge, 1993), σελ. 39 ότι "τα πανεπιστήμια είναι τόσο αναντικατάστατα στην εποχή μας ως μέρος της αντίστασης στον δεσποτισμό όσο ήταν και το 1688". Κρίμα που δεν τους ρώτησαν, επίσης, πολλές προσωπικότητες του ριζοσπαστικού διαφωτισμού, οι οποίες φρονούσαν ότι η "απολιτικότητα" είναι αντικειμενικά πολιτική επιλογή και πολιτική θέση, η οποία μέσα στην κριτική αδράνειά της απέναντι στους κρατούντες μόνο ως πολιτική υπέρ του κατεστημένου μπορεί να ερμηνευθεί. Αξίζει να επανέλθω στον Μάνεση, για να θυμίσω ότι κατ' επανάληψη είχε τονίσει πως "ο ακαδημαϊκός δάσκαλος δεν δικαιούται να είναι ψυχρός και αδιάφορος ερευνητής" και ότι "η διάκριση μεταξύ καθαρής επιστήμης και πολιτικής, μεταξύ επιστήμης και αξιολογικών κρίσεων του επιστήμονα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα".
Από αυτή την άποψη, είναι θλιβερό να ακούμε την "αριστερή" γραμματέα της ΠΟΣΔΕΠ να υποστηρίζει ότι "το πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος όπου η κάθε κοινωνική ομάδα θα βρει λύση". Προφανώς, σε μια σχολή όπου υποτίθεται ότι διδάσκονται και ερευνώνται οι επιστήμες του δικαίου δεν έχουν καμία θέση άνθρωποι που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία ή και την ίδια τη ζωή τους ακόμα, για να κατοχυρώσουν την ανθρώπινη υπόσταση που μια τάχαμου δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία πεισμωδώς τούς αρνείται, στερώντας τους στοιχειώδη δικαιώματα. Από την άλλη, βέβαια, ουδείς νεο-βεμπεριανός επιστημονιστής ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι η ΠΑΣΠ/ΝΟΠΕ είχε κατακλύσει τον χώρο με μια αφίσα λαμέ ευδαιμονίας, όπου διαφημιζόταν ανάλογης αισθητικής πάρτι στο Νέο Κτήριο της Νομικής με το συνοδευτικό λογότυπο "Πριν διαβάσεις, έλα να τα σπάσεις". Μάλλον το Πανεπιστήμιο που δεν αντέχει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, φθάνει στην τελειότητα πάνω στις αυτοσχέδιες πίστες του φιλοκυβερνητικού ποπ-σκυλάδικου. Οι δηλώσεις του άρτι ενθρονισθέντος κ. Καμίνη, πάλι, είναι κατά μία έννοια δικαιολογημένες, διότι πού να βρει ο άνθρωπος σανίδα να πατήσει;
Πώς να αναλογιστεί ότι στις ευθύνες ενός δημάρχου συμπεριλαμβάνεται και το να δώσει στους ανθρώπους πρόσωπο, χώρο, απαντοχή; Σε ποια διαφορετική πολιτική, πολιτισμική και αισθητική αντίληψη και συμπεριφορά να αναφερθεί; Στου ΠΑΣΟΚ ή στης ΔΗ.ΑΡΙ; Άλλωστε, σε διαφορετική περίπτωση, η πλειοψηφία των μέχρι τώρα υποστηρικτών του δεν θα τον ήθελε για δήμαρχο. Για μας πάλι, που επιμένουμε, ο συσχετισμός μπορεί να είναι δυσχερής, αλλά σίγουρα δεν είναι συντριπτικός. Διότι σε αντίθεση με τους πτωχαλαζόνες της ΔΗ.ΑΡΙ δεν έχουμε απεμπολήσει τις στέρεες αφετηρίες της πολιτικής δράσης. Ούτε έχουμε διάθεση να υποκαταστήσουμε τις θέσεις μιας εύτολμης αριστερής πολιτικής με τις ετοιμόρροπες αλληλουχίες και τα διφορούμενα συμφραζόμενα. Οφείλουμε, κατ' αρχήν, να απεμπλέξουμε τους αγωνιζόμενους συνανθρώπους και συμπολίτες μας, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, από τις τοξικές τηλεοπτικές ροές. Για να δει, επιτέλους, η κοινωνία την αντικειμενική πραγματικότητα των ζητημάτων τους και όχι τη συναρμολογημένη στα χαλκεία της "συμμαχίας των προθύμων". Ν. ΥΓ.: Άααα, ναι! Αυτό αφιερώνεται στα μοβόρα ελληνοχριστιανόπουλα και τους λοιπούς φαρισαίους! Είναι από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφ. ΚΕ': "Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με [...]. Εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε".

Novalis

Η Νομική (σχολή) ενώπιον του νόμου και της Δικαιοσύνης

πηγή: Αριστερό Βήμα
του Κώστα Δουζίνα

Στην μνημη Χρηστου Τσαιτουριδη

Ποιος είναι ο ρόλος της νομικής παιδείας, τι σημαίνει το να μαθαίνει κανείς το νόμο; Το πρώτιστο καθήκον των δασκάλων του νόμου είναι να κατανοούν και να διδάσκουν τη γλώσσα της δικαιοσύνης, την αναπνοή, το πνεύμα και την ψυχή που θα έπρεπε να κινεί το σώμα του νόμου. Νόμος χωρίς δικαιοσύνη είναι κενό γράμμα, σώμα δίχως ψυχή - υπολείμματα απλώς και ερείπια μιας έντιμης παράδοσης. Ένας δικηγόρος που θέλει να είναι άξιος του ονόματός της, νέμει και κατανέμει. Θέτει τις απαιτήσεις της απούσας δικαιοσύνης και της ιδανικής ισότητας ενώπιον της, ενάντια στα αιτήματα της εξουσίας και στις καταχρήσεις του πλούτου. Η δικαιοσύνη εκλείπει όχι μόνο όταν δεν πληρούνται τα κριτήρια, που ο ίδιος ο νόμος έχει θέσει στον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο όταν το σύνολο του Δικαίου (και η διδασκαλία του) δεν λογοδοτεί, η ίδια, στο βωμό της δικαιοσύνης. Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να το θυμίσω αυτό στα παιδιά της Αντιγόνης.

Η Θέμιδα, που κοσμεί τα δικαστήρια μας, έχει δεμένα τα μάτια της ακριβώς για να μην δει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του προσώπου, που έρχεται ενώπιον του νόμου (τοποθετώντας την αφηρημένη λογική του θεσμού πάνω από τη ζεστή λάμψη της δικαιοσύνης). Η Νομική σχολή από την άλλη πλευρά έχει στην πύλη της μια Δικαιοσύνη με ορθάνοιχτα μάτια που κοιτάζει τον άλλο στο πρόσωπο και υπόσχεται άπειρη δικαιοσύνη. Εκείνοι που το ξεχνούν αυτό, όταν διδάσκουν ή ασκούν τη δικηγορία, μετατρέπονται σε λογιστές της εξουσίας και υποχείρια της. Από λειτουργούς του κράτους Δικαίου μετατρέπονται σε υπηρέτες του κράτους. Η απόσταση μεταξύ Κράτους και Κράτους Δικαίου είναι πάντοτε μικρή, αλλά όταν η δικαιοσύνη εκπίπτει του νόμου, τότε τα δύο καθίστανται ταυτόσημα - ο νόμος σαν γλώσσα μιας τρελής για δύναμη κυριαρχίας.

Solidarite avec les sans-papiers!

πηγή: Αυγή
Της Δανάης Κολτσιδα*

(Σύνθημα υπέρ των μεταναστών
χωρίς χαρτιά από τις κινητοποιήσεις
των Γάλλων εργαζομένων)

Και ξαφνικά...ως να μην συνέβαινε τίποτα στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων βρέθηκαν να ασχολούνται με την «κατάληψη» της Νομικής από τους 300 περίπου μετανάστες που έφτασαν στην Αθήνα από την Κρήτη και ξεκινούν απεργία πείνας ζητώντας τη νομιμοποίησή τους. Ζητάνε δηλαδή το αυτονόητο δικαίωμα του να είναι «υπαρκτοί», «ορατοί» για το κράτος, να μην τους κυνηγάνε, να μπορούν να ζήσουν και να δουλέψουν χωρίς φόβο.
Ως προς το δίκαιο των αιτημάτων τους δεν χωράει καμία αμφιβολία. Άλλωστε, ελάχιστοι από όσους επιτέθηκαν στην προσπάθειά τους τόλμησαν να αμφισβητήσουν ευθέως το περιεχόμενο των αιτημάτων τους. Αντίθετα, εξαπέλυσαν εντονότατη επίθεση όχι μόνο εναντίον των απεργών πείνας, αλλά και όλων των φορέων και συλλογικοτήτων, ακόμα και πολιτικών κομμάτων, που δήλωσαν την υποστήριξή τους στο εγχείρημα, με πρόσχημα το ότι οι μετανάστες στεγάζονται σε μία από τις δύο πτέρυγες της Νομικής της Αθήνας.
Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με προβληματισμούς που διατυπώθηκαν ως προς την ακολουθούμενη τακτική, λ.χ. το κατά πόσο η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου ήταν δεδομένο ότι θα ενεργοποιήσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά μέρους της κοινωνίας ή δίνει επιχειρήματα στους πολέμιους του πανεπιστημιακού ασύλου. Όμως, η απόφαση για το πώς θα οργανώσουν τον αγώνα τους ανήκει στους ίδιους τους μετανάστες και στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης που τους στηρίζει. Και στον βαθμό που η επίθεση που δέχτηκαν ήταν εν μέρει τουλάχιστον άδικη, λαϊκίστικη και εξυπηρετούσε άλλου είδους πολιτικές σκοπιμότητες, πρέπει να επισημανθούν ορισμένα ζητήματα.
Πρώτον, δεν πρόκειται για κατά κυριολεξία «κατάληψη», αφενός διότι η κινητοποίηση των μεταναστών είχε δημοσιευθεί στα ΜΜΕ, είχε γνωστοποιηθεί στις πανεπιστημιακές αρχές και είχαν προηγηθεί αποφάσεις της Γ.Σ. και του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής να στεγάσει και να συνδράμει τον αγώνα τους, αφετέρου διότι οι απεργοί πείνας στεγάζονται στην υπό ανακαίνιση πτέρυγα της Νομικής, η οποία είναι κλειστή εδώ και περίπου 4 χρόνια, άρα καμία εκπαιδευτική διαδικασία δεν παρεμποδίζεται από την παρουσία των μεταναστών και μόνος λόγος για τη διακοπή της εξεταστικής περιόδου είναι το καθεστώς ιδιότυπου lock out που επέβαλε η απόφαση της Κοσμητείας να κλείσει τη σχολή.
Δεύτερον, όποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης γνωρίζει ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑΕΙ (ιδίως του κέντρου της Αθήνας - Νομική, Π. Χημείο, «κάτω» Πολυτεχνείο) είναι το ζήτημα των εγκαταστάσεων. Κτήρια παλιά, με χώρους ακατάλληλους για διδασκαλία και τελείως ανεπαρκείς για τον αριθμό των φοιτητών που καλούνται να φιλοξενήσουν. Δεκάδες κινητοποιήσεις του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής έχουν επί χρόνια αίτημα την επίλυση του κτηριακού προβλήματος της Νομικής. Όποιος έχει δει φοιτητές να παρακολουθούν τις παραδόσεις όρθιοι ή καθιστοί στις σκάλες και στο πάτωμα, όποιος έχει αναγκαστεί να φύγει από το μάθημα γιατί δεν υπήρχε χώρος να καθίσει, μπορεί να καταλάβει πόση υποκρισία κρύβουν οι δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου και όλων των υπόλοιπων «καλοθελητών», που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι το ευρωπαϊκό προφίλ και ο ακαδημαϊκός προορισμός της Νομικής Σχολής υπονομεύεται από την προσωρινή παρουσία των μεταναστών στο ούτως ή άλλως κλειστό κτήριο.
Τέλος, τα περί ασύλου και ακαδημαϊκού ρόλου των πανεπιστημίων εγείρουν ακόμα το ζήτημα του κοινωνικού ρόλου των επιστημόνων. Γιατί έρχεται σε αντίθεση με το επιστημονικό έργο που παράγεται στη Νομική, η στήριξη που παρέχουν οι φοιτητές στον αγώνα των μεταναστών; Οφείλουν ή όχι να πάρουν θέση - όπως και έπραξαν - ως οι αυριανοί νομικοί επιστήμονες, σε σχέση με ένα τόσο σπουδαίο κοινωνικό, ηθικό, αλλά και νομικό ζήτημα, όπως η νομιμοποίηση των εργατών μεταναστών; Τι πανεπιστήμια θέλουμε; Ξεκομμένα από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, «αποστειρωμένα», που να παράγουν τεχνοκράτες πρόθυμους να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των εκάστοτε οικονομικά και πολιτικά ισχυρών; Ή πανεπιστήμια που να ζουν και να ανασαίνουν μέσα στην κοινωνία και να παράγουν επιστήμονες, που με τις γνώσεις τους και την κοινωνική τους ευαισθησία, θα στέκονται στο πλευρό των αδύναμων και θα συμβάλλουν στην επίλυση των σοβαρών προβλημάτων και στην πραγματική πρόοδο όλης της κοινωνίας;
Αυτά τα επιμέρους ζητήματα, πλάι στο τεράστιο κοινωνικό - και ανθρώπινο, μην ξεχνιόμαστε - θέμα της νομιμοποίησης των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, πρέπει να τα σκεφτούν όλοι, πριν βγουν την επόμενη φορά να περιφέρουν τον λαϊκισμό τους στα κανάλια...

* Η Δανάη Κολτσίδα είναι ασκούμενη δικηγόρος και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Κι όμως, οι μετανάστες υπερασπίζονται το άσυλο!

 πηγή: YouPayYourCrisis
του Ν. Φίλη (δημοσιεύθηκε στην Αυγή 26/01/2011)

Με αφορμή την απεργία πείνας των περίπου 300 μεταναστών και προσφύγων στο κτήριο της Νομικής Αθήνας διατυπώθηκαν πάλι πολιτικές απόψεις υπέρ της κατάλυσης ή και της νομοθετικής κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Ο πρωθυπουργός ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος, εννοώντας να επέμβουν τα ΜΑΤ, η υπουργός Παιδείας ανέκραξε “τέλος η ανοχή”, ενώ ο κ. Σαμαράς υπερακόντισε ζητώντας (τι άλλο;) να καταργηθεί το άσυλο.
Όλοι τους ανακάλυψαν πάλι υποκινητές, έχοντας μάλιστα την αμέριστη υποστήριξη του ΚΚΕ, της κ. Μπακογιάννη, αλλά, φευ, και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Το “κόμμα της τάξης”, άραγε, στο προσκήνιο; Πρόβα τζενεράλε για “εθνική συναίνεση”;
Αυτή τη φορά, όμως, η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στα στερεότυπα που έχουν κατασκευαστεί σχετικά με τους “συνήθεις καταληψίες”, οι οποίοι μετατρέπουν τον χώρο του ασύλου σε ορμητήριο μολότοφ κ.λπ. Οι περίπου 300 μετανάστες πραγματοποιούν ειρηνική συγκέντρωση, παραμένουν παθητικά ως απεργοί πείνας. Δεν παρακωλύουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου, καθώς ο χώρος όπου βρίσκονται δεν χρησιμεύει για την ακαδημαϊκή διαδικασία. Τα μαθήματα, άλλωστε, έχουν διακοπεί λόγω των εξετάσεων που αρχίζουν σε μία εβδομάδα.
Επί σειρά ετών, δεκάδες εκδηλώσεις συνδικάτων, κοινωνικών και κομματικών φορέων βρίσκουν φιλόξενο χώρο στους πανεπιστημιακούς χώρους. Είναι δημοκρατικό έθιμο, που προσιδιάζει στη βασική λειτουργία του πανεπιστημίου ως χώρου ελεύθερης διακίνησης ιδεών (αρχή που προϋποθέτει και τη δημοκρατική σύγκρουση), έθιμο που χαρακτηρίζει τους πανεπιστημιακούς χώρους στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο καλύπτει χώρους και δεν περιορίζεται προνομιακά σε πρόσωπα.
Όποιος εισέλθει ειρηνικά και χωρίς να διαταράσσει την πανεπιστημιακή λειτουργία καλύπτεται από το πανεπιστημιακό άσυλο, πόσο μάλλον αν πρόκειται για εκδήλωση ανθρωπιστικού χαρακτήρα, όπως η απεργία πείνας. Με αυτή την έννοια, οι μετανάστες σήμερα, οι εργαζόμενοι ή οι άνεργοι αύριο, οι εκπλειστηριαζόμενοι δανειολήπτες μεθαύριο, οι καταδιωκόμενοι από τις κάμερες παρακολούθησης, οι μαθητές που συνειδητοποιούν πόσο τυχαία είναι η ζωή τους υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο ως δημόσιο χώρο ελευθερίας.
Οι απόκληροι με το ειρηνικό διάβημά τους μας ζητούν να ακούσουμε τη φωνή τους και τα βάσανά τους. Επί χρόνια έχουν νομιμοποιηθεί στην καθημερινότητα, έχουν γίνει αποδεκτοί από την κοινωνία, αλλά τους αγνοεί το κράτος. Δεν πρόκειται για ελληνική ιδιομορφία. Το μεταναστευτικό σφραγίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και δεν αντιμετωπίζεται με κατασταλτικά μέτρα.
Οι πανεπιστημιακές αρχές δεν μπορούν να λύσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Ούτε οι απεργοί πείνας ζητούν κάτι τέτοιο από τον πρύτανη. Οι πανεπιστημιακές αρχές έχουν υποχρέωση να διαλεχθούν μαζί τους και να καταστήσουν τα προβλήματα των μεταναστών και το μεταναστευτικό, θέμα δημόσιας συζήτησης, τη στιγμή, μάλιστα, που με αυταρχικό τρόπο η κυβέρνηση αποκλείει κάτι τέτοιο.
Το πανεπιστήμιο, ως χώρος διακίνησης ιδεών και προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλει να φέρει το πρόβλημα για συζήτηση με τους φορείς της πόλης. Να αναλάβουν πρωτοβουλία από κοινού ο Δήμος Αθηναίων, η ΓΣΕΕ, η Εκκλησία της Ελλάδος, οι επιστημονικοί σύλλογοι, ώστε να ξανανοίξει η ατζέντα για τα δικαιώματα των μεταναστών. Οι απεργοί πείνας δεν έχουν ψευδαίσθηση ότι θα επιβάλουν τώρα λύσεις. Προσβλέπουν στην κοινωνική αναγνώριση των προβλημάτων τους.
Η δήλωση του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας ότι θα επιχειρηθεί να βρεθεί λύση μέσα στην εβδομάδα δίνει ελπίδες ότι οι θερμοκέφαλοι της κρατικής καταστολής και οι επαγγελματίες κεφαλοκυνηγοί των καναλιών θα απομονωθούν. Ότι το άσυλο δεν θα καταπατηθεί από τους κατ' επάγγελμα συκοφάντες του.

Μύρισε Χούντα στο ΕΚΠΑ

Στην αρχή ήταν οι αποκαλύψεις του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη (στην εκπομπή το Κουτί της Πανδώρας) για τον αντιπρύτανη Α. Δουκουδάκη που όντας φοιτητής Οδοντιατρικής, συνεργάστηκε με τη χούντα κατά τη διάρκεια της επταετίας.

Στη συνέχεια ξέσπασε το ζήτημα με τους μετανάστες-απεργούς πείνας που οδήγησε όλο τον αντιδραστικό συρφετό του συστήματος (πολιτικούς, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς) να θέσει ζήτημα άρσης ή και οριστικής κατάργησης του ασύλου, κάτι που θα σήμαινε την είσοδο αστυνομικών στη Νομική Σχολή, 38 χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973.

Τέλος βγήκε στη φόρα και ότι ο νυν κοσμήτορας της Νομικής Μ. Τσινισιζέλης είναι διορισμένος σε ίδρυμα μελετών (που ερευνά ζητήματα επιτήρησης και αστυνόμευσης) από το Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (αναλυτικότερα εδώ).

Ελπίζουμε ότι, υπό την πίεση και των φοιτητικών συλλόγων, αλλά και των πανεπιστημιακών που συνειδητοποιούν τον κοινωνικό τους ρόλο (και δεν ασχολούνται μόνο με τις τσέπες τους), τα αρμόδια όργανα του ΕΚΠΑ, παρά τις άθλιες πιέσεις που δέχονται (μέχρι και ο εισαγγελέας κάλεσε τον πρύτανη του ΕΚΠΑ για να διερευνήσει τυχόν παραλείψεις του) θα αποφύγουν να ολοκληρώσουν την επιστροφή στις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του εργατικού και φοιτητικού κινήματος της Ελλάδας.

Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε και σχετική ανάρτηση από το blog Λες Μαλακίες

Σας ενοχλεί ο συμβολισμός ρε κουφάλες, κληρονόμοι του παράφρονα της επταετίας;

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου του 1973 οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Την άμεση παρέμβαση του πρωθυπουργού και του υπουργείου Εσωτερικών (ΜΑΤ) για την εκκένωση της Νομικής εντός της ημέρας, ζήτησε ο βασιλικός επίτροπος και πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης σε έκτακτη συνέντευξη τύπου που έδωσε σήμερα το πρωί. Ζήτησε ακόμα την σύλληψη και ασφαλή (με χειροπέδες) μετάβαση των μεταναστών σε άλλο χώρο (πχ ΕΑΤ-ΕΣΑ ή Μπογιάτι), ενώ χαρακτήρισε την κατάληψη «καθοδηγούμενη» από τους αλήτας μαλλιάδας και αναρχοκουμουνιστάς, ενώ κατήγγειλε την κατάχρηση βουλευτικού ασύλου. Σοβαρότητα από τις πουτανικές αρχές ζητά το υπουργείο μπατσικών υποθέσεων.

Ρε παλιομαλάκες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το άσυλο, αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας και θεματική ενότητα για την νομική επιστήμη, ενώ η όλη υπόθεση θα μπορούσε μέχρι και να αποτελέσει αντικείμενο εργασίας πάνω στο θέμα. Στο κάτω-κάτω ρε καθηγητάδες της ξεφτίλας και πουλημένοι διανοητές, αν το άσυλο δεν προστατεύει τις πολιτικές και ατομικές ελευθερίες, τι σκατά προστατεύει εκτός του παρασιτικού καθΙΚιτικού κατεστημένου;

Σας ενοχλεί ο συμβολισμός;
Να και στα μούτρα σας:

Μετανάστες στην εκπαίδευση Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής

 

Το κείμενο Εδώ

Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, 25/01

πηγή: hungerstrike300

Όπως έγινε ξεκάθαρο και στην συνέντευξη τύπου (25-01), ως Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στηρίζουμε τον δίκαιο και δημοκρατικό αγώνα που οργάνωσαν αδιαμεσολάβητα οι ίδιοι οι μεταναστες. Ο αγώνας των μεταναστών που αυτή την στιγμή βρίσκονται σε υπό ανακαίνιση παλιό κτίριο της Νομικής, είναι ο αγώνας 300 εργαζομένων που εδώ και χρόνια δουλεύουν χωρίς κανένα κοινωνικό και εργασιακό δικαίωμα. Το ιστορικό κτίριο της Νομικης Σχολής, που δεν χρησιμοποιείται αυτό το διάστημα για εκπαιδευτικες διαδικασίες, είναι ένας χώρος που έχει φιλοξενήσει και στο παρελθόν σημαντικούς και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, ένας χώρο ασύλου για όσους αγωνίζονται για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, όπου παρέχεται ιατρικη και νομικη υποστήριξη και πολιτική περιφρούρηση στους απεργους.

Ο αγώνας των 300 απεργών πείνας  είναι δίκαιος και πρέπει να νικήσει. Εναι αγώνας όλων των εργαζόμενων! Ζητάμε την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, να σταματήσουν οι μαζικές απονομιμοποιήσεις, το αίσχος των απελάσεων και ο εκβιασμός της σύνδεσης της άδειας παραμονής με την επικόλληση ενσήμων, ζητάμε ίσα πολιτκά και κοινωνικά δικαιωματα για όλους. Είναι πια καιρός να τελειώνουμε με το απαρτχάιντ σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν, μετακινούνται, εργάζονται και μεγαλώνουν τα παιδιά τους σ’ αυτή τη χώρα. Η εξαθλίωση ενός τμήματος της κοινωνίας προαναγγέλλει την εξαθλίωση και άλλων. Και γι αυτό, δεν μπορουμε παρά να σταθουμε αλληλέγγυοι στους απεργούς πείνας.

Ως προς την επιμονή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολιτικών δυνάμεων να μιλάνε για καθοδηγούμενο αγώνα- Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι που βρίσκονται στη Νομική δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία. Οδηγήθηκαν και καθοδηγήθηκαν, Αννα Διαμαντοπούλου- το ξέραμε ότι θα ταν δύσκολο ο ρατσισμός να τους αφήσει να δεχτούν πως οι μετανάστες δεν είναι αδυναμα αντικείμενα, αλλά αγωνιστές που παίρνουν την ευθύνη την ζωή τους.
Ως προς την επιμονη τους να ασχολουνται με το μέρος όπου γίνεται η απεργία πείνας, κι όχι με την ουσία των αιτημάτων του δίκαιου αυτού αγώνα ενάντια σε πολιτικές αποκλεισμού, διαίρεσης και εξαίρεσης δικαιωμάτων όλων μας, έχει τοποθετηθεί καλύτερα από εκείνους ήδη καποιος αλλος.
"Κύριοι, οφείλετε να αντιμετωπίσετε τους ελαχίστους ταραξίας, οι οποίοι κάθονται στα σκαλοπάτια, μέσα εις τον περίβολον των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και, ασκούντες ψυχολογικήν βίαν επί της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων σπουδαστών, δεν τους επιτρέπουν να προσέλθουν εις τας αίθουσας και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Αν νομίσετε ότι σας χρειάζεται βοήθεια, θα την ζητήσετε σεις και εγγράφως".

 Γεώργιος Παπαδόπουλος, ομιλία προς τις συγκλήτους των Πανεπιστημίων στο κτίριο της Βουλής, 2 Μάρτη 1973
 

η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των μεταναστών είναι αγώνας για τα δικαιώματα όλων μας.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΡΙΩΝ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για τους ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ στη Νομική

πηγή: alfavita

Με έκπληξη και αγανάκτηση διαβάζουμε την ανακοίνωση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ «σχετικά με την προαναγγελθείσα κατάληψη των χώρων της ΝΟΠΕ του ΕΚΠΑ από μετανάστες!!». Άλλη μια φορά οι συνδικαλιστικές διαδικασίες παρακάμπτονται για να βγουν ανακοινώσεις με τις θέσεις του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ, οι οποίες εμφανίζονται ως θέσεις της Ομοσπονδίας και εξυπηρετούν την κυβερνητική πολιτική. Το Προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ επιχειρεί πάλι να θέσει ζήτημα αναδιατύπωσης του πανεπιστημιακού ασύλου, ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση, όπου ο πανεπιστημιακός χώρος δεν χρησιμοποιείται για καμία λειτουργία του ΕΚΠΑ.

Ο Κοσμήτορας της ΝΟΠΕ Μ. Τσινισιζέλης αποφασίζοντας το lockout της Σχολής φαίνεται ότι προτάσσει την ιδιότητά του ως Προέδρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρά αυτή του πανεπιστημιακού δασκάλου! Δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Η «πρόθυμη» στάση του ως συνομιλητής του Υπουργείου κατά την περίοδο των αγώνων της πανεπιστημιακής κοινότητας για τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 μάς είναι ακόμα νωπή.

Οι μετανάστες που βρίσκονται στη Νομική ζητούν το αυτονόητο: Ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες εργαζόμενους και είναι έτοιμοι να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή για να ζήσουν ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια.

Οι μετανάστες είναι θύματα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγει ενάντια στους εργαζόμενους και στους λαούς το ίδιο παγκόσμιο ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο που επέβαλε στη χώρα μας τον εργασιακό μεσαίωνα και την υποτέλεια του Μνημονίου. Ο αντίπαλος είναι κοινός και κοινός πρέπει να είναι ο αγώνας εναντίον του.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας μετανάστες, χαιρετίζουμε την απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Αθηνών, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη μεθόδευση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ και τη στάση του Κοσμήτορα της ΝΟΠΕ και διατυπώνουμε ξεκάθαρα την πάγια αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι ο ρατσισμός δεν θίγει μόνο όσους τον υφίστανται, αλλά προσβάλλει εξίσου και εκείνους που τον ανέχονται.

Πανεπιστήμιο της αλληλεγγύης και όχι του ρατσισμού

 πηγή: alfavita
του Παναγιώτη Σωτήρη

Ένας από τους δρόμους της Πράγας ονομάζεται οδός 17 Νοέμβρη. Δεν παραπέμπει στη δική μας εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά στην εισβολή των ναζιστικών δυνάμεων στο Πανεπιστήμιο της Πράγας στις 17/11/1939, τη σύλληψη 1200 φοιτητών και την εκτέλεση 9 από αυτούς ως «πρωτεργατών». Για τους εκπροσώπους του φασισμού και της κρατικής τρομοκρατίας το Πανεπιστήμιο ήταν πάντοτε ένας εχθρός.

Γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι σε όλη την ιστορία του το Πανεπιστήμιο δεν έπαψε να «πολιτεύεται». Ποτέ τα Πανεπιστήμια δεν ήταν χώροι μόνο διδασκαλίας και έρευνας. Υπήρξαν πάντοτε χώροι πολιτικής διαμαρτυρίας, ριζοσπαστικής αναζήτησης, αμφισβήτησης της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων. Λειτούργησαν ως σημεία αναφοράς για τους οραματισμούς ολόκληρων κοινωνιών.

Γι’ αυτό και είναι επικίνδυνη και εντελώς αντίθετη στην ιστορία του Πανεπιστημίου και των αγώνων του, η στάση που επέλεξαν η Κοσμητεία της Νομικής Σχολής Αθηνών, η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ απέναντι στην απεργία πείνας 300 μεταναστών στη Νομική Αθηνών. Αφήνω κατά μέρος τις δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας, περί «τήρησης του νόμου», γιατί δεν θα περιμέναμε κάτι καλύτερο από την εκπρόσωπο μιας κυβέρνησης που έχει κάνει αλλεπάλληλα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, στέλνει τα ΜΑΤ ενάντια στους διαδηλωτές και σχεδιάζει «τείχος του αίσχους» στον Έβρο.

Αυτό που προβληματίζει  είναι πρώτα από όλα η υποτίμηση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι στερούνται στοιχειωδών δυνατοτήτων νομιμοποίησης. Η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν έχει το δικαίωμα να λέει «δεν με νοιάζει», όταν στην Ελλάδα έχει σχεδόν καταργηθεί το δικαίωμα του πολιτικού ασύλου και όταν η απουσία νομιμοποίησης των μεταναστών συντηρεί ένα καθεστώς υπερεκμετάλλευσης και εργοδοτικής ασυδοσίας.

Επιπλέουν, τέτοιες φωνές αναπαράγουν μια βαθιά ρατσιστική τοποθέτηση που λέει ότι μαθήματα πανεπιστημιακά και παρουσία μεταναστών – σε χώρους που δεν χρησιμοποιούνται για μαθήματα – δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Αυτό παραπέμπει στο ρατσιστικό στερεότυπο ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν εστία μόλυνσης, το ίδιο στερεότυπο που χρησιμοποιούν και οι νεοναζιστικές ομάδες σε γειτονιές της Αθήνας για να απαιτήσουν τη βίαιη εκδίωξη των μεταναστών και των προσφύγων.

Βαθιά αντιδραστική είναι και η αντίληψη ότι στο Πανεπιστήμιο δεν έχει θέση η αλληλεγγύη σε κινήματα που προέρχονται έξω από τα ακαδημαϊκά όρια. Σύμφωνα με αυτή τη λογική στην Κατοχή δεν θα έπρεπε το ΕΜΠ και οι άλλες Σχολές να είναι ορμητήρια του αντιφασιστικού αγώνα και της δράσης του ΕΑΜ νέων και της ΕΠΟΝ. Δεν θα έπρεπε να είναι οι Σχολές τα κέντρα του αντιδικτατορικού αγώνα, ούτε να γίνονταν η κατάληψη της Νομικής και του ΕΜΠ το 1973. Δεν θα έπρεπε στη Μεταπολίτευση οι πανεπιστημιακοί χώροι να στεγάζουν απεργούς και απολυμένους εργάτες. Δεν θα έπρεπε σήμερα να διοργανώνονται εκδηλώσεις, συζητήσεις και συναυλίες.

Η ιστορία του Πανεπιστημίου είναι ιστορία αγώνα, ανυπακοής, αξιοπρέπειας και τέτοια οφείλει να παραμείνει. Τα Πανεπιστήμια δεν πρέπει να γίνουν χώροι αποστειρωμένοι από κάθε συλλογική συζήτηση, αναζήτηση και διεκδίκηση.

300 άνθρωποι διαλέγουν την πιο ακραία μορφή κινητοποίησης, την απεργία πείνας, για να διεκδικήσουν αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. «Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας», γράφουν στην ανακοίνωσή τους. Το Πανεπιστήμιο μόνο προσφέροντάς τους την πλήρη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη του δικαιώνει το ρόλο και την αποστολή του.

Σχετικά με την ελευθερία του τύπου Καρλ Μαρξ Γαλλογερμανικά Χρονικά

Πριν τα δελτία των οκτώ αρχίσουν να χύνουν τόνους λάσπης πάνω στους μετανάστες, απεργούς πείνας της Νομικής,  αποδεικνύοντας τη δική τους ανελευθερία, αναρτούμε εδώ τη μετάφραση του εκπληκτικου αυτού έργου του νεαρού Μαρξ από τα αγγλικά. To αγγλικό κείμενο υπάρχει στην ιστοσελίδα www.marxists.org Εδώ ο Μαρξ υπερασπίζεται την ελευθερία του τύπου με τρόπο που ο Ρούγκε χαρακτήρισε υποδειγματικό και αξεπέραστο. Οι αναλογίες και οι ομοιότητες με την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Το ξεσκέπασμα των αντιδραστικών αλλά και των άσπονδων προοδευτικών φίλων της ελευθερίας του τύπου που την υπερασπίζονταν με βάση το ίδιο δικό τους όφελος είναι εκπληκτικό. Θυμίζει τους γελοίους αυτούς πανεπιστημιακούς, Μπουρνόβα και σια, που υπερασπίζονται το άσυλο από τη σκοπιά της ελευθερίας της διανοητικής τους "εργασίας". Γιατί:"
Η ελευθερία του επαγγέλματος, η ελευθερία της ιδιοκτησίας, της
συνείδησης, του τύπου, των δικαστηρίων, είναι όλες είδη ενός και
του ίδιου γένους, της ελευθερίας χωρίς ένα συγκεκριμένο όνομα.
Αλλά είναι αρκετά λανθασμένο να ξεχνούμε τη διαφορά μεταξύ της
ενότητας και να πηγαίνουμε τόσο μακριά όσο να κάνουμε ένα
συγκεκριμένο είδος το μέτρο, το μέτρο σύγκρισης, τη σφαίρα των
άλλων ειδών. Αυτή είναι μια αδιαλλαξία υπέρ ενός είδους της
ελευθερίας, το οποίο είναι μόνο προετοιμασμένο να ανεχθεί την
ύπαρξη των άλλων εάν αποκηρύξουν τον εαυτό τους και
διακηρύξουν ότι είναι υποτακτικά του.
Η ελευθερία του επαγγέλματος είναι ακριβώς η ελευθερία του
επαγγέλματος και καμία άλλη ελευθερία επειδή μέσα της η φύση
του επαγγέλματος αναπτύσσεται ανεμπόδιστα σύμφωνα με τους
εσωτερικούς κανόνες της ζωής της. Η ελευθερία των δικαστηρίων
είναι η ελευθερία των δικαστηρίων εάν αυτά ακολουθούν τους
δικούς τους έμφυτους νόμους του δικαίου και όχι αυτούς μιας
κάποιας άλλης σφαίρας, όπως η θρησκεία. Κάθε συγκεκριμένη
σφαίρα της ελευθερίας είναι η ελευθερία μιας συγκεκριμένης
σφαίρας, ακριβώς όπως κάθε συγκεκριμένος τρόπος της ζωής είναι
ο τρόπος ζωής μιας συγκεκριμένης φύσης. Πόσο λάθος θα ήταν να
απαιτούμε ότι το λιοντάρι θα έπρεπε να προσαρμοσθεί στους
νόμους της ζωής της έλμινθας! Πόσο λανθασμένη θα ήταν η
κατανόησή μου για τη διασύνδεση και την ενότητα του σωματικού
οργανισμού εάν επρόκειτο να συμπεράνω: εφόσον τα χέρια και τα
πόδια λειτουργούν με τον δικό τους συγκεκριμένο τρόπο, το μάτι
και το αυτί – όργανα που αποσπούν τον άνθρωπο από την
ατομικότητά του και τον κάνουν καθρέφτη και ηχώ του σύμπαντος-
πρέπει επίσης να έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στη δραστηριότητα,
και συνεπώς πρέπει να είναι μια έντονη χειροπόδαρη
δραστηριότητα.
Όπως στο σύμπαν, κάθε πλανήτης, ενώ γυρίζει γύρω από το δικό
του άξονα, κινείται μόνο γύρω από τον ήλιο, έτσι και στο σύστημα
της ελευθερίας κάθε ένας από τους κόσμους της, ενώ γυρνά γύρω
από τον δικό του άξονα, περιστρέφεται μόνο γύρω από τον
κεντρικό ήλιο της ελευθερίας. Το να κάνουμε την ελευθερία του
τύπου μια ποικιλία της ελευθερίας του επαγγέλματος είναι μια
άμυνα που τη σκοτώνει πριν την υπερασπιστεί, γιατί δεν καταργώ την ελευθερία ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα εάν απαιτώ ότι
πρέπει να είναι ελεύθερος με τον τρόπο ενός διαφορετικού
χαρακτήρα; Η ελευθερία σου δεν είναι η ελευθερία μου, λέει ο
τύπος σε ένα επάγγελμα. Όπως εσύ υπακούς στους νόμους της
δικιάς σου σφαίρας, έτσι και εγώ θα υπακούω στους νόμους της
δικιάς μου σφαίρας. Το να είμαι ελεύθερος με τον δικό σου τρόπο
είναι ταυτόσημο για μένα με το να είμαι ανελεύθερος, ακριβώς
όπως ένας επιπλοποιός δύσκολα θα αισθανόταν ευχαριστημένος
αν απαιτούσε ελευθερία για το επάγγελμά του και του δινόταν σαν
ισοδύναμη η ελευθερία του φιλοσόφου.
Αφήστε μας να αποκαλύψουμε τη σκέψη του ομιλητή. Τι είναι η
ελευθερία; Αυτός απαντά: Η ελευθερία του επαγγέλματος, το οποίο
είναι σαν ένας μαθητής, όταν ερωτούνταν τι είναι ελευθερία, να
απαντούσε: Είναι η ελευθερία του να είσαι έξω τη νύχτα."

Ένα μνημείο για το μεγαλείο της νεανικής σκέψης,ένα ανυπέρβλητο όπλο για τις μάχες που έρχονται, μια πρόκληση για όσους αμφισβητούν το Μαρξ σα νεαρό στοχαστή, για όσους τον μελετούν μόνο αφού έγινε "μαρξιστής" ξεχνώντας την ώριμη ρήση του ότι δεν είναι μαρξιστής.
Είχαμε τη μετάφραση εδώ και καιρό στο συρτάρι. Χρειάζεται διορθώσεις είναι η αλήθεια. Τώρα όμως έπρεπε να δημοσιευτεί παρά τον κίνδυνο να υποτιμηθεί η αξία του έργου, από μια μέτριας ποιότητας δουλειά. Άλλωστε:"
Αυτός που έχει  γλώσσα και δεν μιλά, αυτός που έχει ένα
σπαθί και δεν πολεμά, τι είναι πραγματικά εκτός από ένα μίζερο
πλάσμα;"Η μετάφραση αφιερώνεται στους 300 απεργούς πείνας της Νομικής και σε όλους τους υπερασπιστές του πανεπιστημιακού ασύλου.

Το κείμενο Εδώ

Vankas

Απόφαση ΔΣ Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής

Σήμερα, η κοσμητεία ανακοίνωσε lock out για την τρέχουσα εβδομάδα στο ΝΟΠΕ με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών που διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους.
Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου, στις 5 το πρωί, κατέφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά 220 μετανάστες εργάτες από την Κρήτη. Στις 25 Ιανουαρίου θα ενωθούν μ’ άλλους 50, αποφασισμένοι να ξεκινήσουν πανελλαδική απεργία πείνας αιτούμενοι μια ζωή αξιοπρέπειας κι όχι ενός ατέρμονου και στείρου αγώνα επιβίωσης.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και η Ε.Ε. (βλ. Δουβλίνο), σ’ ένα πλαίσιο άγριας και βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξαπολύει άγρια επίθεση κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Μια πολιτική που λειτουργεί με σαφή στοχοθεσία: χρησιμοποιώντας την οικονομική-κοινωνική κρίση, ως εφαλτήριο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας απέναντι σε κάθε κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα.
Οι πρακτικές του lock out είναι προσχηματικές και έχουν ως στόχο την κατασυκοφάντηση του ασύλου συντεταγμένα με το υπουργείο παιδείας και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ως σύλλογος αποφασίζουμε ότι τα μαθήματα θα διεξάγονται κανονικά, πολύ περισσότερο ότι οι σχολές θα έιναι ανοιχτές ενόψει κατάθεσης του ν/σ Διαμαντοπούλου για τη διενέργεια ΓΣ και κινητοποιήσεων. Η συνενοχή κοσμητείας και καλοθελητών της δε θα περάσει, κάτω τα χέρια από το άσυλο.
Ο Φοιτητικός σύλλογος νομικής στάθηκε από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυος και αρωγός του αγώνα αυτού. Με ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου που υιοθετήθηκε σχεδόν παμψηφεί από το σώμα αποφάσισε να στεγάσει και να συνδράμει τον αγώνα των μεταναστών.
Αποφασίζουμε παράσταση διαμαρτυρίας για να ανακοινώσουμε την απόφαση του συλλόγου μας ότι δε δέχεται κανένα lock out στο χώρο του ασύλου.
Υπογράφεται από τις κάτωθι παρατάξεις:
Δ.Α.Π.
Π.Α.Σ.Π.
Ε.Α.Α.Κ.
ΑΡ.ΕΝ.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των μεταναστών απεργών πείνας- Οι φοιτητές δίπλα στους μετανάστες!!

Με την ευκαιρία της απεργίας πείνας των μεταναστών στη Νομική Σχολή και μετά την άθλια συκοφαντική επίθεση από τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις του συστήματος (ΛΑΟΣ, Ντόρα, καναλάρχες κ.α.), είναι αναγκαίο να καταστούν σαφή τα εξής:

• το πανεπιστημιακό άσυλο ανήκει σε όλους τους καταπιεσμένους και εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας, σε όλους όσους χρειάζονται ένα δημόσιο χώρο για να αναπτύξουν τον αγώνα για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, για το δικαίωμά τους στη ζωή, και όχι μόνο στην πανεπιστημιακή κοινότητα (όπως αφήνουν να εννοηθεί πανεπιστημιακοί, πολιτικοί και δημιοσιογράφοι)
• σε αυτό τον αγώνα δε χωράνε τα γνωστά "ναι μεν αλλά" των δήθεν υποστηρικτών των μεταναστών που όμως διαχωρίζουν τη θέση τους από τη συγκεκριμένη κινητοποίηση (ή και την καταδικάζουν). Ας είναι σε όλους ξεκάθαρο: όποιος είναι με τους μετανάστες θα πρέπει να στηρίξει τον αγώνα τους, να συμμετέχει ενεργά στις πρωτοβουλίες υποστήριξής του και να ορθώσει τείχος ιδεολογικής και πρακτικής αντίστασης στις επιθέσεις που θα δεχτεί.

Η μοίρα των μεταναστών είναι η συμπυκνωμένη αθλιότητα, η παρακμή  και το αδιέξοδο της παγκόσμιας αστικής κοινωνίας.

Η υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους είναι η διάσωση της δικής μας αξιοπρέπειας!

Η νίκη του αγώνα τους είναι η ελπίδα της δίκης μας λύτρωσης!

Ακολουθεί το κείμενο των 300 μεταναστών-απεργών πείνας. Για συνεχή ενημέρωση έχει δημιουργηθεί και το παρακάτω blog:

http://hungerstrike300.espivblogs.net/

Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας.

Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011

Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ: Συμπεράσματα από την Βρετανική και Αυστραλιανή Εμπειρία με την «Αξιολόγηση» του Πανεπιστημιακού Έργου

 του Γιάνη Βαρουφάκη

1. Εισαγωγή - και δύο προβλέψεις

Με δεδομένη την επιθετική διείσδυση της αγοράς σε ολοένα και ευρύτερο πεδίο κοινωνικών δραστηριοτήτων, είναι θεμιτό να προσδοκούμε πως, αργά ή γρήγορα, το επόμενο λάφυρο της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» θα είναι το Πανεπιστήμιο. Όσοι πρεσβεύουν την μεταρρύθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας με γνώμονα τη λογική της αγοράς δεν έχουν παρά να περιμένουν. Το παρόν άρθρο δεν απευθύνεται σε αυτούς αλλά σε όσους θεωρούν μια τέτοια προοπτική εφιαλτική¹. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές τούτες, ο δημόσιος διάλογος περί ανώτατης παιδείας ορίζεται από την αντιπαράθεση μεταξύ του Υπουργείου και ενός φαινομενικά συμπαγούς μετώπου αντιπάλων της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Αν και το φλέγον ζήτημα των ημερών είναι το νομοσχέδιο για τη θεσμική αναβάθμιση των Τ.Ε.Ι., οι «αντιφρονούντες» (από τους φοιτητικούς συλλόγους μέχρι πολλούς από τους πρυτάνεις) συχνά μέμφονται το υπουργείο ότι το επίμαχο νομοσχέδιο είναι το πρώτο στάδιο προσχεδιασμένης υποβάθμισης της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας (ιδίως του πρώτου πτυχίου) και εμπορευματοποίησής της².

Ως αιχμή του δόρατος εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, οι «αντιφρονούντες» χρησιμοποιούν το σύνθημα-αίτημα της «αξιολόγησης» των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.³ Ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου· να προειδοποιήσει όσους απαιτούν την «αξιολόγηση» Σχολών και Τμημάτων πως, άθελά τους, αντί να υπερασπίζονται το Πανεπιστήμιο, ίσως προετοιμάζουν το έδαφος για την έμμεση, ύπουλη εμπορευματοποίησή του. Όχι μόνο η «αξιολόγηση» δεν επιβραδύνει τα (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) σχέδια για την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών πτυχίων, αλλά δύναται να επισπεύσει την απαξίωσή τους τόσο στον χώρο της αγοράς εργασίας όσο και στη σφαίρα των ιδεών.

Ψέματα και αλήθειες σχετικά με την αυτοτέλεια των πανεπιστημίων και την «αξιολόγηση»

 πηγή: Stavros Mavroudeas Blog
του Σταύρου Δ. Μαυρουδέα (δημοσιεύθηκε στο Ριζοσπάστη 2/11/2008)

Η «αξιολόγηση» και η αυτοτέλεια των πανεπιστημίων συνιστούν δύο βασικά επικοινωνιακά κατασκευάσματα που προβάλλονται από κυβερνήσεις και αυτόκλητες συσπειρώσεις πανεπιστημιακών με στόχο να γίνουν αποδεκτές άνευ κριτικής από την ελληνική κοινωνία διαδικασίες που εάν ονομασθούν με το πραγματικό τους όνομα κάθε άλλο παρά αρεστές είναι.

Ο όρος «αξιολόγηση» δεν υπάρχει σε κανένα θεσμικό κείμενο τόσο της ΕΕ όσο και των προτάσεων νόμου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτού υπάρχει ο όρος «διασφάλιση ποιότητας». Είναι χαρακτηριστικά τα σχετικά κείμενα του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Διασφάλιση της Ποιότητας στην Εκπαίδευση (ENQA) που αποτέλεσε και τον σύμβουλο της ΕΕ στην σύνοδο του Μπέργκεν. Τα σχετικά μέτρα δεν μιλούν για την πιο εύηχη ελληνικά «αξιολόγηση» αλλά για «διασφάλιση της ποιότητας» (δηλαδή κάτι σαν ISO) και παραπέμπουν άμεσα σε εμπορικά προϊόντα. Θεωρείται ότι η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να οργανωθεί σαν αγορά όπου υπάρχουν «εταιρικοί συμμέτοχοι» (stakeholders – που υποτίθεται ότι είναι το σύνολο των φορολογούμενων πολιτών), παράγεται ένα εμπορεύσιμο προϊόν (εκπαιδευτικές υπηρεσίες) και πρέπει να διασφαλισθεί η ποιότητα και η τιμή του.

Ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιείται ο πρώτος είναι γιατί ο δεύτερος εγείρει εύλογα ερωτήματα ενώ ο πρώτος εξυπονοεί ότι όποιος διαφωνεί είναι εξ ορισμού αναξιοκράτης. Συγκεκριμένα η προπαγανδιστική χρήση του όρου «αξιολόγηση» βασίζεται σε δύο καταφανή ψεύδη.

Έρευνα ΠΑΝΕΚ της ΓΣΕΕ για το εκπαιδευτικό σύστημα και την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

 

Τόμος 1ος  Συστήματα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η ευρωπαϊκή εμπειρία

Τόμος 2ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Γενική περιγραφή του συστήματος πρόσβασης 2003-2006

Τόμος 3ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης. Τα θέματα και η διόρθωση των δοκιμίων 2004

Τόμος 4ος Επίδοση των υποψηφίων σε εθνικό επίπεδο 2004-2005-2006

Τόμος 5ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Επίδοση των υποψηφίων σε επίπεδο διοικητικής περιφέρειας 2004-2005-2006

Τόμος 6ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Επίδοση των υποψηφίων σε επίπεδο Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Ι)
Τόμος 7ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Επίδοση των υποψηφίων σε επίπεδο Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΙΙ)
Τόμος 8ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Απόψεις, κρίσεις και προτάσεις εκπροσώπων ερευνητικών και εκπαιδευτικών φορέων
Τόμος 9ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Απόψεις, κρίσεις και προτάσειςτων εκπαιδευτικών-βαθμολογητών των δοκιμίων του 2004 (Ι)
Τόμος 10ος Το ελληνικό σύστημα πρόσβασης Απόψεις, κρίσεις και προτάσειςτων εκπαιδευτικών-βαθμολογητών των δοκιμίων του 2004 (ΙΙ)
Τόμος 11ος Δαπάνες για την εκπαίδευση έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών 2004-2005
Τόμος 12ος Σενάρια εκπαιδευτικής πολιτικής, ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας.

Τα πολύτομα στατιστικά πονήματα, της κατα τα άλλα "κολλεγιακής"  ΓΣΕΕ....

ΑΝΗΣΥΧΙΑ μια καταγραφή του αυθόρμητου τον Δεκέμβριο του 2008 Α.Κυριακόπουλος, Ε.Γουργουρής

 

Ακριβώς ότι λέει ο τίτλος:

Η μπροσούρα εδώ 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: Συγχαρητήρια στο ΑΠΘ για την ... προσαρμοστικότητα

Πηγή:Ριζοσπάστης, Alfavita
Κινητικότητα συναίνεσης των «διαφωνούντων» συνομιλητών της κυβέρνησης για το νέο νόμο - πλαίσιο για το Πανεπιστήμιο ΑΕ

Τα ...συγχαρητήρια της υπουργού Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, «έλαβαν» οι πρυτανικές αρχές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για τις θέσεις που κατέθεσαν για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η υπουργός Παιδείας, μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τις πρυτανικές αρχές, δήλωσε: «Θεωρώ πολύ σημαντικό το κείμενο θέσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα και για το μέλλον της ότι ο διάλογος για την Ανώτατη Εκπαίδευση μπαίνει στην ουσία του». Και με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι το ΑΠΘ είναι ένας ακόμα «καλός συνομιλητής» της κυβέρνησης, αφού οι προτάσεις του κινούνται στον πυρήνα των αναδιαρθρώσεων που προωθούνται με το νόμο - πλαίσιο.
Στην πρόταση του ΑΠΘ (την οποία είχε δημοσιοποιήσει στις αρχές του Δεκέμβρη) δεν κρύβεται η συμφωνία με το υπουργείο Παιδείας, αφού σε αυτή υποστηρίζει ότι το Πανεπιστήμιο «πρέπει να προσαρμόζεται στις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, προκειμένου να ανταποκρίνεται με επιτυχία στον εκπαιδευτικό και ερευνητικό του ρόλο». Με λίγα λόγια, συμφωνεί στην προσαρμογή στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και το «νέο» ρόλο του όπως τον οραματίζεται η κυβέρνηση. Τα περί «αξιολόγησης», «αυτοτελούς διεύθυνσης φοιτητικής μέριμνας με ουσιαστικές αρμοδιότητες» σε κάθε ΑΕΙ, εσωτερικών κανονισμών, «ανάπτυξη ιδίων πόρων και εξασφάλιση νέων πηγών εσόδων» ...οδηγούν κατευθείαν στις προτάσεις του υπουργείου.
Εκτός των παραπάνω, το ΑΠΘ προτείνει την κατάργηση του καθεστώτος των συμβασιούχων καθηγητών με βάση το ΠΔ 407 και την αντικατάσταση του με άλλες μορφές ελαστικής απασχόλησης στους πανεπιστημιακούς («Επισκέπτης Καθηγητής», «Ειδικός Διδάσκοντας»)! Το υπουργείο προτείνει αντικατάσταση του καθεστώτος των 407 με τη μετατροπή της βαθμίδας του Λέκτορα σε ελαστική εργασιακή σχέση! Και οι δύο προτείνουν διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης!

Αξίζει να σημειώσουμε ότι φαίνεται να έχει ξεκινήσει μια κινητικότητα των «διαφωνούντων» συνομιλητών της κυβέρνησης, που οδηγεί απευθείας στην απροκάλυπτη (πλέον) συναίνεση. Η υπουργός Παιδείας δήλωσε, άλλωστε, ότι «έχουμε μπει στη φάση των συγκεκριμένων προτάσεων σε όλους τους επιμέρους τομείς». Τη Δευτέρα διοργανώνεται κοινή εκδήλωση του ΑΠΘ, του ΕΜΠ, το Πανεπιστήμιο Αθήνας και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, όπου θα μιλήσουν πρυτάνεις των ιδρυμάτων. Ποιο είναι το θέμα της εκδήλωσης; «Πανεπιστήμιο σε διάλογο»...

Σχόλιο: Μπράβο μπράβο κύριε Μυλόπουλε και με τους "χιλιαστές" της Μαριέτας και με τους  "ευπροσάρμοστους" της Αννούλας. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Γρυσπολάκης...

Δίκτυο Πανεπιστημιακών: «Πρέπει να αντισταθούμε μαζί: καθηγητές, φοιτητές και εργαζόμενοι»

πηγή: tvxs 
Της Κωνσταντίνας Τσιλομελέκη

Το δέκατο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, εκτός απ' το ότι ανανέωσε τη θητεία στην πλειοψηφία των δυνάμεων που βρίσκονται στην ηγεσία της Ομοσπονδίας, ανέδειξε μία νέα συλλογικότητα. Πρόκειται για το «Δίκτυο Πανεπιστημιακών», στο οποίο συμμετέχουν καθηγητές που είχαν στηρίξει τη διοίκηση της Ομοσπονδίας κατά την περίοδο των αγώνων για την μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 και που σήμερα απορρίπτουν το κείμενο «διαβούλευσης» και αντίκεινται στο διάλογο με το Υπ. Παιδείας.

«Το Δίκτυο Πανεπιστημιακών συγκροτήθηκε ως συλλογικότητα, μέσα στο 10ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ. Οι θέσεις μας είχαν ήδη εκφραστεί, μετά το προηγούμενο Συνέδριο, μέσα από ένα διαδικτυακό τόπο, το «Δίκτυο Πληροφόρησης και Συντονισμού για το πανεπιστημιακό κίνημα», αλλά και πριν από αυτό, από τους αγώνες που κάναμε ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16 και στον νόμο Γιαννάκου» σημειώνει, μιλώντας στο tvxs.gr, η Τίνα Ζορμπαλά, από το Δίκτυο Πανεπιστημιακών.
Αφορμή για την ανάδειξη της νέας συλλογικότητας αποτέλεσε η σύγκλιση απόψεων πολλών πανεπιστημιακών, οι οποίοι είναι καταρχήν «κάθετα αντίθετοι με το σχέδιο ολοκληρωτικής κατεδάφισης του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που εκφράζεται μέσα από το κείμενο «διαβούλευσης»».

Πανεπιστήμιο Αιγαίου: θα δούμε και απολύσεις;

 

Πηγή:  http://didaskontes407.blogspot.com/2011/01/blog-post_22.html

Η γενική γραμμή των Πρυτανικών αρχών είναι η περικοπή μαθημάτων και όχι η μισθολογική μείωση (μέσω αναλογικής μείωσης ωρών ή / και διάρκειας). Η Πρυτανεία έχει ζητήσει από όλες τις Κοσμητείες να αποτυπώσουν την κατάσταση στο εαρινό εξάμηνο με την έννοια πόσες συμβάσεις είχαν σχεδιαστεί αρχικά, πόσες ώρες διδάσκουν, τι είδους μαθήματα κάνουν (υποχρεωτική ή επιλογής). Ο στόχος είναι με αυτόν τον τρόπο να υπάρξει ιεράρχηση των μαθημάτων έτσι ώστε κάθε τμήμα να αναδιπλωθεί σε ένα μικρότερο αριθμό μαθημάτων και έτσι να προκύψει και μείωση των αναθέσεων και μείωση των συμβάσεων. Κάθε κοσμητεία προσπαθεί έτσι να βρει ένα τρόπο να περικόψει περίπου το 1/3 των μαθημάτων του εαρινού.

Επειδή όπως όλοι γνωρίζουμε κανείς μας δεν κάνει 3 μαθήματα, αλλά όλοι από δύο αυτό σημαίνει - όσο μπορώ να καταλάβω τις εξελίξεις - ή ότι κάποιων θα διακοπεί πλήρως η εργασιακή σχέση ότι σε κάποιους θα προταθεί να κάνουν ένα αντί για δύο μαθήματα  π.χ. το υποχρεωτικό και όχι το επιλογής - και αυτό θα σημαίνει και ανάλογη περικοπή μισθού (πρακτικά μισό μισθό 550-600μ ευρώ). Υποθέτω επίσης ότι μέσω αυτού του τρόπου θα γίνει και μια προσπάθεια κάποιοι να αποθαρρυνθούν και να πουν ότι με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να έρθουν καθόλου και άρα να επέλθουν οι επιθυμητές περικοπές.Ήδη ξέρουμε ότι τέτοιες διερευνητικές συζητήσεις έχουν γίνει ήδη.

Η επιχειρηματολογία από τη μεριά της Πρυτανείας είναι ότι πρώτον θέλουν να αποφύγουν τη λογική του επιμερισμού πίστωσης σε κλάσματα, μια που αυτό αποτελεί συνθήκη εργασιακού και ακαδημαϊκού εξευτελισμού και ταυτόχρονα η αποσαφήνιση των πραγματικών αναγκών των Τμημάτων έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει σχεδιασμός για την επόμενη χρονιά, όταν και θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη μείωση αλλά να μπορεί το Πανεπιστήμιο να έχει επιχειρήματα ως προς το τι διεκδικεί.

Από την άλλη οφείλω να σχολιάσω ότι αντικειμενικά και πέραν αναμφίβολα καλών προθέσεων που υπάρχουν όλα αυτά συντείνουν στο να περιοριστεί ο συνολικός αριθμός των διδασκόντων άρα και η πίεση. Ο τέως συνάδελφος είναι απών συνάδελφος.

Επίσης με βάση τις τάσεις ως προς τα ποσοστά ανεργίας και τις ειδικότητές μας πλέον ο απολυμένος από τα ΑΕΙ δεν θα είναι κάποιος που θα βρει απλώς άλλη δουλειά, αλλά κάποιος που θα είναι μάλλον άνεργος...

Τώρα το χρονοδιάγραμμα αυτής της διαδικασίας έχει ως εξής:

Την Τρίτη συνεδριάζει η Κοσμητεία των Κοινωνικών Επιστημών και φαντάζομαι και οι περισσότερες Κοσμητείες κάπου τότε. Στο μεταξύ κάθε τμήμα θα έχει συγκεντρώσει στοιχεία και θα έχει κάνει ιεράρχηση και πιθανώς να έχει και μία πρόταση ή και μια λύση. Πλην Κοινωνιολογίας, που ήτανε σε διοικητική εκκρεμμότητα ξέρω ότι στα άλλα Τμήματα έχουν γίνει σχετικές συζητήσεις.

Η κοσμητεία θα κάνει μία πρόταση, αυτή θα πάει σε συμβούλιο Κοσμητόρων και μετά στη Σύγκλητο, που θα καταγγείλει μεν τις περικοπές, αλλά και θα κάνει νέα κατανομή πιστώσεων οπότε και φαντάζομαι ότι τα τμήματα θα κάνουν σε ΓΣ τις νέες αναθέσεις διδασκαλίας.

Ως προς τα αντικειμενικά δεδομένα αυτή τη στιγμή διορίζονται 9 από αυτούς 5 - 7 είναι συμβασιούχοι 407. Αυτό θα απελευθερώσει πιστώσεις, αλλά δεν έχουμε εικόνα πώς θα αναδιανεμηθούν αυτές οι θέσεις ή θα ανακουφίσουν τα Τμήματα όπου αρχικά είχαν επιμεριστεί.

Με βάση αυτά τα δεδομένα είναι επιτακτικό να μην περάσει σε αυτή τη Σύγκλητο η περικοπή πιστώσεων, να μη γίνουν νέες κατανομές, η Σύγκλητος να μείνει μόνο στην καταγγελία, το θέμα να μείνει ανοιχτό μέχρι την αρχή του εξαμήνου, να γίνει νέα διεκδίκηση και διαπραγμάτευση από τη μεριά της Συγκλήτου, να αποφύγουμε περικοπές και απολύσεις. Εάν η Σύγκλητος αποφασίσει κατανομή πιστώσεων τα πράγματα είναι δύσκολα, τα τμήματα θα πάνε αναγκαστικά σε περικοπές και απολύσεις και θα ξεκινήσουμε με ήττα.

Τώρα εμείς ως διδάσκοντες 407/80 κύρια από τη σχολή κοινωνικών επιστημών και όχι μόνο προσανατολιζόμαστε στην ακόλουθη μεθοδολογία:

Έκδοση κειμένου υπογραφών διδασκόντων 407/80 που πέραν όλων των καταγγελιών θα θέτει θέμα ότι εάν πάμε σε περικοπές εμείς θα απαντήσουμε με κινητοποίηση ξεκινώντας από την άρνηση κατάθεσης βαθμολογιών. Στόχος ένα τράνταγμα έτσι ώστε να πιεστεί η Σύγκλητος και να σπάσουμε τον κανιβαλισμό του ποιος είναι χρήσιμος και ποιος όχι μέσα στα τμήματα. Η λογική είναι ένα κείμενο δεκάδων υπογραφών που να αντιστοιχεί σε εκατοντάδες μαθήματα υπό διακύβευση με στόχο να πιέσουμε τη σύγκλητο να μην πάρει απόφαση κατανομής και να παει σε εκ νέου διαπραγμάτευση με το Υπουργείο.

Προσπαθούμε να συγκροτηθούμε σε όλα τα νησιά.

Δεν δίνουμε τη μάχη της επιβίωσης αλλά τη μάχη της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης

Ο Ιπτάμμενος Ολλανδός… του φοιτητικού κινήματος

ΠΗΓΗ:Σχολιαστές χωρίς σύνορα

γράφει και αναμεταδίδει η Jaquou Utopie

Από την Ιταλία στη Μεγάλη Βρετανία, τώρα και στην Ολλανδία… Θα μπορούσε να είναι διαφημιστικό οποιουδήποτε προϊόντος και σε οποιαδήποτε στιγμή, αλλά πριν την εποχή της κρίσης. Σήμερα είναι η διάχυση σε όλη την Ευρώπη, της μάχης που δίνεται ώστε το δικαίωμα  στην ανώτατη εκπαίδευση να μην μετατραπεί ολοκληρωτικά  σε προϊόν. Χιλιάδες Ολλανδοί φοιτητές , η αστυνομία δίνει ως επίσημο αριθμό 15.000 , διαδήλωσαν την Παρασκευή  στους δρόμους της Χάγης, ουσιαστικά ξεπερνώντας και τoυς ίδιους τους επίσημους εκπροσώπους τους και τις αποφάσεις των επίσημων συνδικαλιστικών τους οργάνων.

Το σκηνικό, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επαναλαμβάνεται για την ανώτατη εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη, στην Ολλανδία φέρνει μαζί του μια σειρά ρυθμίσεων από το Υπουργείο Παιδείας που ταιριάζουν γάντι στο περιβάλλον που δημιουργείται εδώ και χρόνια από την ΕΕ για την δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Έτσι από την Ολλανδική κυβέρνηση:

- Επιβάλλεται πρόστιμο 3000 ευρώ σε κάθε φοιτητή που καθυστερεί πέρα από ένα χρόνο να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

- Επιβάλλεται πρόστιμο 3000 στο πανεπιστήμιο / ΤΕΙ που σπουδάζει αυτός ο φοιτητής και για κάθε φοιτητή αυτού του πανεπιστημίου / ΤΕΙ που καθυστερεί να πάρει πτυχίο.

- Καταργείται η χορήγηση φοιτητικού επιδόματος (studiefinanciering) και η  ελεύθερη μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές.

- Σχεδιάζεται περικοπή της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης κατά 20%.

Η ολλανδική κυβέρνηση σκοπεύει να εξοικονομήσει 370 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, αρχής γενομένης από το 2012, με μέτρα σαν κι αυτά και τα ίδια τα πανεπιστήμια ανακοίνωσαν ότι υπολογίζουν να χαθούν 7000 θέσεις εργασίας τον επόμενο χρόνο, και δεν είναι τυχαίο που στις διαμαρτυρίες πήραν μέρος σε κάποιο ποσοστό και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές. Κι αυτό σε ένα διαμορφωμένο ήδη περιβάλλον στα μέτρα της αγοράς. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ στην Ολλανδία είναι αυτοδιοικούμενα και τα πρυτανικά συμβούλια αποτελούνται από managers που αμείβονται με απίστευτους μισθούς (χαρακτηριστικά υπάρχει μισθός πρύτανη που φτάνει τα 288.000 ευρώ το χρόνο…). Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ συγχωνεύσεων τμημάτων, περικοπών μαθημάτων και περικοπών θέσεων εργασίας. Το κάθε πανεπιστήμιο έχει τη δική του δικαιολογία για αυτές τις περικοπές. Άλλα ανακαλύπτουν κάποιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό τους και άλλα αποταμιεύουν χρήματα για να χτίσουν νέα, πολυτελή κτήρια. Έτσι είναι μάλλον εντυπωσιακό αλλά και ενδεικτικό της κατάστασης ότι η πρώτη χρονικά διαμαρτυρία της Παρασκευής ήταν η συγκέντρωση 1000 τακτικών καθηγητών μπροστά στη Βουλή, ενώ ακολούθησε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων σε  θέατρο στο κέντρο της πόλης.

Το κείμενο προτάσεων -σούπα των πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ προς το ΥΠΕΠΘ

Προτάσεις και Διεκδικήσεις του ΑΠΘ για το μέλλον του Ελληνικού Πανεπιστημίου

Αρχές Λειτουργίας

Το Πανεπιστήμιο, όπως όλοι οι θεσμικοί φορείς, πρέπει να προσαρμόζεται στις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, προκειμένου να ανταποκρίνεται με επιτυχία στον εκπαιδευτικό και ερευνητικό του ρόλο. Οι αλλαγές που σήμερα είναι αναγκαίες  για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να διασφαλίζουν τις ακόλουθες βασικές αρχές:

• Ακαδημαϊκή ελευθερία, προκειμένου να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες για τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, την ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας.
• Δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ, τον οποίο εγγυάται η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, η διασφάλιση της δημόσιας χρηματοδότησης και η ορθολογική αξιοποίηση των πόρων προς όφελος της κοινωνίας.
• Πλήρη ακαδημαϊκή, διοικητική και οικονομική αυτοδιοίκηση των ιδρυμάτων και κοινωνική λογοδοσία μέσω κατάλληλων διοικητικών οργάνων και θεσμών.
• Εσωτερική δημοκρατία, Αξιοκρατία και Αριστεία.
• Σύνδεση του Πανεπιστημίου με τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, μέσα από ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της ανώτατης εκπαίδευσης.