Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Για τις εκπομπές του Κώστα Βαξεβάνη για το δημόσιο πανεπιστήμιο

πηγή: avgi.gr

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ
Τον Κώστα Βαξεβάνη τον ξέραμε ως δημοσιογράφο με σημαντικό ερευνητικό έργο. Η εμβριθής ανάλυση «δύσκολων» θεμάτων, με τα οποία απέφευγαν συστηματικά να ασχοληθούν άλλες εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης, τον είχαν καταστήσει δημοφιλή και εντός της αριστεράς. Όσοι από εμάς μάλιστα είχαμε την τύχη να διαβάσουμε το βιβλίο του Το χαμένο γονίδιο είχαμε εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θετική μας άποψη.
Τον τελευταίο μήνα ο Κώστας Βαξεβάνης παρουσίασε στην κρατική τηλεόραση, όπου έχει βρει πλέον επαγγελματική στέγη, μία σειρά εκπομπών για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Σε αυτές ορίζει δύο ζητήματα ως κομβικά για το πανεπιστήμιο. Τη διαφθορά και την ποιότητα του Διδακτικού και Επιστημονικού του Προσωπικού (ΔΕΠ).

Το blog του ηρωϊκού Πολυτεχνείου Δυτικής Μακεδονίας

Από την Κοζάνη ένα πρωτοπόρο παράδειγμα ενάντια στις απορρυθμίσεις της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μια διδακτική περίπτωση για το χαρακτήρα και τη φύση της αναμέτρησης ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, με πολλές περιφερειακές μάχες μικρής μέσης κλίμακας, σε χώρους με ισχνή παρουσία αριστερών σχημάτων, σε περιφερειακή απομόνωση, σε εχθρικό τοπικό περιβάλλον, χωρίς την ύπαρξη προς το παρόν συγκεκριμένου εμβληματικού νομοσχεδίου. Μια πάλη ενάντια σε μια δέσμη διοικητικών, οικονομικών, χρηματοδοτικών και μικρότερων- ασαφών νομοθετικών ρυθμίσεων  που έχει ήδη αρχίσει. Παρακολουθήστε από κοντά και συνεισφέρετε συντροφικά στη διακρίβωση των όρων της μάχης στη μεταφορά εμπειρίας στη χάραξη τακτικής και στρατηγικής σε πανελλήνια τουλάχιστον κλίμακα. Παρακολουθήστε τις δυσκολίες, τα αδιέξοδα αλλά και την αγωνιστικότητα και το πάθος των αγωνιζόμενων φοιτητών. Δωστε στην Αννούλα να καταλάβει πως θα είμαστε παντού από την Κοζάνη μέχρι τη Ρόδο μέχρι να πέσει όχι ο νόμος, αλλά τώρα πια η κυβέρνησή της.
http://news-uowm.blogspot.com/
http://e-uowm.gr/portal.php?news_article=8

Εισήγηση - σοκ για 50% μείωση εισακτέων

πηγή: Έθνος

Δραστική μείωση των εισακτέων, ακόμη και μέχρι 50%, εισηγούνται οι διοικήσεις των ΑΕΙ - ΤΕΙ στο υπουργείο Παιδείας για τις φετινές Πανελλαδικές. Μετεγγραφές και οικονομικά προβλήματα δημιουργούν κλίμα ασφυξίας στις Σχολές

Μειώσεις σοκ στον αριθμό των εισακτέων, που ξεπερνούν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και το 50%, ετοιμάζονται να υποβάλουν οι διοικήσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ στο υπουργείο Παιδείας, σε μια προσπάθεια να «ανασάνουν» τα ιδρύματα από την πληθώρα των μετεγγραφών που δέχονται κάθε χρόνο, αλλά και γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Η επιζήμια μόρφωση

πηγή: Ελευθεροτυπία
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*
Εάν η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποφασίσει να διακόψουν τη μορφωτική ανάπτυξη των ανθρώπων γιατί κοστίζει πολύ, ε, τότε οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων είναι σε σωστή κατεύθυνση.

Εάν θεωρούν ότι είναι πολυτελής η τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε οι ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας των τελευταίων χρόνων έχουν δίκιο. Η μόρφωση είναι ακριβή, περιττή, επιζήμια, αφού τα περισσότερα γνωστικά αντικείμενα, ειδικά των ανθρωπιστικών σπουδών, έχουν μικρή πρακτική χρησιμότητα. Εάν η ελληνική κοινωνία έχει συμπεράνει ότι η γνώση είναι ένα είδος «manual» -όπως οι οδηγίες χρήσης στις ηλεκτρονικές συσκευές ή στα πλυντήρια- εάν δηλαδή έχει συμπεράνει ότι το γνωστικό απόθεμα, η ποίηση, η φιλοσοφία, ο μαθηματικός ή λογισμικός στοχασμός, η αρχιτεκτονική κ.λπ. είναι άχρηστα, τότε έχουν απόλυτο δίκιο οι πολιτικοί επιτελείς: καταναλώνουμε ενώ δεν το χρειαζόμαστε, και η εκπαιδευτική υστερία των Νεοελλήνων είναι μια μορφή κατανάλωσης. Να κοπεί.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Η νεολαία δεν μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση μόνη της

πηγή: Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης
Του Owen Jones (από το site UCL Occupation 3/1/2011)
Στο πλαίσιο του μεγάλου φοιτητικού και μαθητικού κινήματος που αναπτύσσεται στη Βρετανία κατά της αποδιοργάνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης εν γένει και του αποκλεισμού μεγάλων τμημάτων νέων των εργαζόμενων τάξεων από την ανώτατη εκπαίδευση μέσω του τριπλασιασμού των διδάκτρων, και του χάσματος ανάμεσα στην επίσημη  ηγεσία του φοιτητικού χώρου και στο κίνημα που φαίνεται να διευρύνεται, διεξάγεται έντονη συζήτηση πάνω στο θέμα της κοινωνικής πρωτοπορίας, της πολιτικής εξουσίας, στη σχέση κινήματος-πολιτικών οργανώσεων, βάσης-ηγεσίας, στόχων και στρατηγικής κ.λπ. τα οποία αναδύθηκαν έντονα  στη Βρετανία όπου η θέση της Αριστεράς είναι εξαιρετικά αδύναμη, αλλά εν πολλοίς απασχολούν τα κινήματα απανταχού στον κόσμο.  Το άρθρο που δημοσιεύουμε είναι το πρώτο μιας σειράς που σκοπό έχει αφ΄ ενός την ενημέρωση αφ΄ ετέρου την πρόσκληση σε διάλογο. 

Η σύγχρονη Αριστερά διαθέτει ελάχιστα τόσο πολύτιμα εικονικά γεγονότα όσο η γαλλική εξέγερση του Μάη του 1968. 10 εκατομμύρια εργάτες να καταλαμβάνουν εργοστάσια ή να απεργούν, και τη μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία της Ευρώπης. Χιλιάδες ριζοσπάστες φοιτητές να ζητούν την ανατροπή του γαλλικού καπιταλισμού. Καθώς τα οδοφράγματα ορθώνονταν σε όλη τη χώρα, ο πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ πέταξε στη Γερμανία για να συσκεφθεί με τους συμβούλους του. Οι κυβερνήτες της Ευρώπης παρατηρούσαν πανικόβλητοι.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007

 


Αναρτούμε το πρώτο μέρος μιας επεξεργασίας για τις κινητοποιήσεις του Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007.Θα ακολουθήσουν σύντομα άλλα δύο μέρη με επιπλέον στατιστική επεξεργασία και συμπεράσματα. Μπορείτε να βρείτε το απαραίτητο υλικό στα παρακάτω links
Vankas

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Toward a global autonomous university EduFactory Web Journal




MANIFESTO

As once was the factory, so now is the university. We start with this plain and apparently unproblematic statement, not to affirm but to interrogate it. We want to radically rethink this assertion by means of both theory and politics. It is from here that the edu-factory project begins. Edu-factory has been running for two years. The project began as a transnational mailing-list for discussion of transformations to the university, the production of knowledge and forms of conflict ( edufactory@listcultures.orgThis e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it ). About 500 militants, students and researchers have participated. Rejecting the notion that networks necessarily institute horizontal and spontaneous relations, we proceed with the view that networks must be organized if they are to operate as political spaces. The model has involved two temporally circumscribed and thematically identified rounds of discussion: the first on conflicts in the production of knowledge and the second on hierarchisation of the market for education and the construction of autonomous institutions. After each round of discussion, the list closes to await a new opening in a successive cycle. In this way, edu-factory moves from an extensive to an intensive mode of organizing networks.

Not surprisingly the edu-factory process has not been without tensions and conflicts. The opening and closing of the list in particular has led to debates with participants and onlookers regarding the openness and the ownership of networks. Despite these tussles, the project has assumed a life that beyond the list. Not only a website but also participation in and organisation of events in three different continents (Europe, Australia, and North America) have become part of edu-factory. Materials from the list have been collected and translated for a book publication in Italian: L’università globale: Il nuovo mercato del sapere (Roma: Manifestolibri, 2008). This volume became a central reference point in the ‘anomalous wave’ movement of students, researchers, parents and teachers that swept Italy in late 2008. Autonomedia Books will publish an English version of the text in early 2009.
Edu-factory is now at a critical turning point where the question of its political application becomes paramount. A central interest is the transnational linking of variously existing autonomous edu-initiatives, but this brings up problems and politics of translation, scale and resources. Has edu-factory lived beyond its life as a list? Or must its continued organisation involve the reinvention of the list and its modulation with other forms of practice and action?
After the last edu-factory round, we proposed the project of a global autonomous university. We do not want to enter the education market. On the contrary, our aim is to open a process of conflict in the knowledge production system and its mechanisms of hierarchisation. From this standpoint, the global autonomous university is not simply an alternative university but a process to build up a transnational organized network of research, education and knowledge production, based on experiments and experiences that already exist across the globe.
We now wish to propose another step in the process of the construction of edu-factory as an organized network, as well as in the evolution of the global autonomous university: a transnational journal. We choose this medium for two reasons. First because it will give continuity to the analysis on university transformations and knowledge production carried on in edu-factory. Second because it offers a stable platform of connection among the critical research projects, auto-education experiments, and struggles that connect to the project. In this framework, we want to re-open the list, in order to make it a collective place of debate, self-evaluation, and development for the journal.
 


"Ιθαγενείς", "αντιδραστικοί", φοιτητές και μη, όλων των χωρών ενωθείτε!

Μπροστά στο 10ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ


πηγή: ΔΙΚΤΥΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Το 10ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη περίοδο για την ανώτατη εκπαίδευση και κυρίως σε μια πρωτόγνωρη περίοδο συνολικής επίθεσης προς την ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενεργώντας για λογαριασμό του εγχώριου και του διεθνούς κεφαλαίου, όπως ορίζουν τα επιτελεία του (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ), επιδίδεται σε μια πρωτοφανή -για την μεταπολεμική περίοδο της χώρας- επίθεση κατά των κοινωνικών, των εργασιακών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιβάλλει ανεργία, ακρίβεια, ανέχεια και φτώχεια. Με μια σειρά νομοθετικών μέτρων από τη μια καταλύει το κοινωνικό κράτος, είτε καταργώντας πλήρως τον δωρεάν χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών του (π.χ. υγεία, παιδεία), είτε εκχωρώντας μεγάλους και σημαντικούς τομείς του σε ιδιωτικά συμφέροντα (π.χ. μέσα μεταφοράς, ενέργεια), ενώ από την άλλη εμπλουτίζει το νομικό της οπλοστάσιο με νέους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους προσπαθώντας να ποινικοποιήσει τις κοινωνικές αντιδράσεις, φοβούμενη μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Για μια «νέα ταυτότητα» των ΑΕΙ;


πηγή: avgi.gr
του Παναγιωτη Νουτσου

Αναγνωρίζω τη βασιμότητα της λανθάνουσας ή εμφανούς αιτίασης προς τον «νεποτισμό», δηλαδή την «εύνοια δημόσιων λειτουργών προς τους συγγενείς τους» («nepos»), χωρίς όμως να κλείνω τα μάτια μου στην «ευνοιοκρατία» της κεντρικής πολιτικής σκηνής και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όταν όμως διακηρύσσεται η ανάγκη αλλαγής του «DNA της λειτουργίας των Πανεπιστημίων», είναι χρήσιμο να μη ρίχνουμε τη σφαίρα του «διαλόγου» στην εξέδρα, «χάρτινη» ή «τηλεοπτική».

Φτηνά επικοινωνιακά κόλπα με στόχο τα πανεπιστήμια

πηγή: alfavita.gr
Του Ευ. Νικολαΐδη*


ΠΩΣ ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΕΙ
Το συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ θα διεξαχθεί στις 13-16 Ιανουαρίου, δηλαδή σε μια περίοδο που το ενδιαφέρον είναι αυξημένο σχετικά με τις προτάσεις του υπουργείου για τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Μια πρώτη εκτίμηση της πολιτικής του υπουργείου είναι αυτή που ακολουθεί.

Το πανεπιστήμιο γίνεται στόχος σφοδρής επικοινωνιακής επίθεσης κάθε φορά που επιχειρείται αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο που το διέπει. Διάχυση ευθυνών, απαξίωση, σκανδαλολογία και άλλες μεθοδεύσεις, ενεργοποιούνται για την υπονόμευση της αυτοεκτίμησης, την κατασκευή αισθήματος συλλογικής ενοχής και εξαρτημένης αυτογνωσίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται να βρεθούν οι πανεπιστημιακοί στη θέση του υπόλογου, ώστε με μηδενισμένες αντιστάσεις να αποδεχθούν την παράδοση του πανεπιστημίου σε εξωπανεπιστημιακούς επιτρόπους, να καταστούν εντολοδόχοι της εκάστοτε εξουσίας και της αγοράς.

Οι προτεινόμενες θεσμικές αλλαγές για την τριτοβάθμια εκπαίδευση: Μια κριτική ματιά

πηγή: avgi.gr
του Θωμά Μαλούτα*

Οι θέσεις του Υπουργείου Παιδείας όσον αφορά τις απαιτούμενες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μπορούν να συνοψισθούν στο ακόλουθο τρίπτυχο:
1. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες από την εποχή του νόμου-πλαισίου του 1982 και το μαζικό πανεπιστήμιο δεν ανταποκρίνεται στις νέες απαιτήσεις. Προτείνεται να αντικατασταθεί από ιδρύματα πολλαπλώς διαφοροποιημένα, που να ανταποκρίνονται και στη διαφοροποίηση της ζήτησης.
2. Πάσχει σοβαρά η διοικητική διάρθρωση του πανεπιστημίου. Προτείνεται να μετριασθεί η συμμετοχή της πανεπιστημιακής κοινότητας στη διοίκηση των ιδρυμάτων με παράλληλη αύξηση της διοικητικής τους αυτοτέλειάς.
3. Το πανεπιστήμιο πάσχει όσον αφορά την Αριστεία, την εξωστρέφεια και τη διεθνή αναγνώριση. Προτείνεται αναβάθμιση μέσω αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα και αναζήτηση στελεχών διοίκησης και στις διεθνείς αγορές.

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

The University in Ruins B.Readings Harvard University Press

















Το βιβλίο εδώ
The University in Ruins

Οι νίκες των φοιτητών

πηγή: iospress.gr (δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία στις 2/7/2006)
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ
Το τρις... εξαμαρτείν ουκ υπουργείου σοφού. Καθώς η Μαριέττα Γιαννάκου βαδίζει στα χνάρια των Βαρβιτσιώτη και Κοντογιαννόπου-λου, αξίζει να θυμηθούμε την τύχη που το φοιτητικό κίνημα επιφύλαξε στις προηγούμενες απόπειρες να επιβληθεί μια αυταρχική τάξη πραγμάτων στα ελληνικά ΑΕΙ.
 
Η πρώτη απόκρουση αυταρχικής νομοθετικής παρέμβασης στον χώρο των ΑΕΙ σημειώθηκε το καλοκαίρι του 1975: Στις 17 Ιουλίου το ΥΠΕΠΘ κατέθεσε αιφνιδιαστικά στο θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδιο με το οποίο οι φοιτητικοί σύλλογοι μετατρέπονταν σε νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, ιδιότητα που θα επέτρεπε δικαστικές επεμβάσεις στην εσωτερική τους λειτουργία.

Η ΕΦΕΕ αντέδρασε και, παρά το κατακαλόκαιρο, 30.000 νέοι κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας, διαδηλώνοντας κατά του «κρατικού συνδικαλισμού». Το νομοσχέδιο αποσύρθηκε.