Έφυγε ο μεγάλος στοχαστής Β.Α. Βαζιούλιν

Πηγή: Bookcapacitor

(Αν και το blog έχει κλείσει, λόγο του τραγικού γεγονότος του θανάτου του Β.Α. Βαζιούλιν έπρεπε να βγει το παρακάτω κείμενο)

  Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου στις 18.00 απεβίωσε στο 51ου νοσοκομείου της Μόσχας ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20^ουαιώνα, ο Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν (Μόσχα 1932 - 2012). Ο Βαζιούλιν υπήρξε ένας άνθρωπος του οποίου όλη η ζωή και το έργο του ήταν αφιερωμένα στον πιο σημαντικό σκοπό της ιστορίας, σε αυτόν που δίνει νόημα ζωής  και σε μας, που εμπνέει και συγκινεί τους ανθρώπους του δικού μας κόσμου: στην υπόθεση του κομμουνισμού.

 Η δυτική αριστερή σκέψη έχει αποκτήσει μια στρεβλή εικόνα για το τι εστί σοβιετικός μαρξισμός. Νομίζει, λανθασμένα, ότι ο σοβιετικός μαρξισμός αποτελείται από τα απλοποιημένα βιβλία που έβγαιναν αποκλειστικά για προπαγανδιστικούς σκοπούς στη δύση. Τουναντίον, η Σοβιετική Ένωση είχε μεγάλη παράδοση μελέτης και ανάπτυξης του μαρξισμού. Αξίζουν προσοχής πολλοί ερευνητές όπως οι φιλόσοφοι Ροζεντάλ, Ιλιένκοφ, Μανκόφσκι, Βαζιούλιν, οι ψυχολόγοι Βιγκότσκι, Ρούμπινστεϊν, Λούρια, Λεόντιεφ, ο μηχανικός Γλουσκόφ, οι παιδαγωγοί Μακάρενκο, Σουχομλίνσκι και πολλοί άλλοι. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τα παραπάνω ονόματα, αν όμως διάβαζαν έστω και ένα έργο τους θα καταλάβαιναν το βάθος της δουλειάς που γινόταν σε αυτήν την χώρα, καθώς και τις τεράστιες δυνατότητες της μαρξιστικής κοσμοθεώρησης. 

  Ιδιαιτέρως η μαρξιστική φιλοσοφία έχει να παρουσιάσει σημαντικά αποτελέσματα σε θέματα όπου ο δυτικός μαρξισμός ελάχιστα κατάφερε τον 20^ο αιώνα. Η διερεύνηση της διαλεκτικής της επιστημονικής νόησης, οι κοινωνικοί και πολιτισμικοί όροι της ανάπτυξης τέθηκαν στο επίκεντρο της ανάλυσης της επιστημονικής γνώσης. Μεγάλη συμβολή είχε ένα ιδιόμορφο ρεύμα ερευνητών που αναπτύχθηκε από τα τέλη του Β’ παγκοσμίου πολέμου μέχρι το τέλος της ΕΣΣΔ πάνω στην προβληματική της μεθοδολογίας του κεφαλαίου του Μαρξ.

  Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως οι έρευνες πάνω σε αυτό το ζήτημα έγιναν σε αυτήν την χώρα. Σε αντίθεση με την δύση, όπου η ανάγνωση του έργου του Μαρξ έχει σαν κύριο σκοπό την κατανόηση της κίνησης της κεφαλαιοκρατίας, στην Σοβιετική Ένωση το ενδιαφέρον στράφηκε αλλού. Με βάση τις αντιφάσεις της τότε κοινωνίας το επίκεντρο δόθηκε στην κατανόηση του τρόπου σκέψης του Μαρξ, για την καλύτερη και βαθύτερη κατανόηση της σύγχρονης κοινωνίας και της διαδικασίας μετάβασης στον κομμουνισμό. Σημαντική ήταν οι συμβολή των Μ.Μ Ρόζενταλ, Ζ.Μ. Ορούντζιεφ, Ε.Β. Ιλιέκνοφ και Λ.Α. Μανκόφσκι, όπου ο καθένας πρόσφερε πολλά σε αυτό το μεγάλο ερευνητικό έργο. Η πιο ανεπτυγμένη όμως μελέτη ανήκει στον Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν.

  Ο εν λόγο καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας (του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της σοβιετίας) ξεκίνησε την μελέτη αυτή αρχικά διαμέσου της διπλωματικής του εργασίας στο 5^ο έτος σπουδών, με θέμα το ζήτημα της «απλούστατης σχέσης» στο πρώτο κεφάλαιο του «Κεφαλαίου» του Μαρξ. Ύστερα στην διδακτορική του διατριβή ασχολήθηκε με τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ ιστορικού και λογικού, στα οικονομικά έργα των κλασικών του μαρξισμού. Ως καθηγητής πλέον θα ολοκληρώσει το 1964 (και δημοσιεύτηκε το 1968) το κεφαλαιώδους σημασίας έργο (και δυστυχώς ακόμα αμετάφραστο στα ελληνικά) «Η λογική του «Κεφαλαίου» του Κ. Μαρξ». Η κατανόηση της μεθοδολογίας του «Κεφαλαίου» στην καθολική της μορφή, έδωσε την δυνατότητα στον Βαζιούλιν για να αναπτύξει  την μεθοδολογία και την κοινωνική θεωρία του μαρξισμού. Με την πλέον ανεπτυγμένη μέθοδο στην διάθεση του, προσπάθησε να μελετήσει την πολιτική οικονομία του σοσιαλισμού. Γρήγορα, όμως, κατανόησε πως αυτό το έργο είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί αν δεν κατανοηθεί η εξέλιξη του τρόπου παραγωγής σε ολόκληρη την ιστορία. Αυτό διότι ο σοσιαλισμός δεν «κληρονομεί» μονάχα τις αντιφάσεις της κεφαλαιοκρατίας σε μετασχηματισμένη μορφή, αλλά τις αντιφάσεις ολόκληρης της προϊστορίας της ανθρωπότητας. Έτσι, λοιπόν, μελετώντας την ιστορία της ανθρωπότητας κατόρθωσε να αναπτύξει την μαρξιστική αντίληψη της ιστορικής εξέλιξης, με το δεύτερο σημαντικό του έργο, την «Λογική της Ιστορίας». Το παραπάνω βιβλίο είναι αποτέλεσμα της γενίκευσης των νέων δεδομένων των ιστορικών επιστημών της εποχής, αλλά και της αξιοποίησης των αποτελεσμάτων της έρευνας πάνω στη μεθοδολογία του Μαρξ. Αυτό το βιβλίο, που έχει εκδοθεί στην Ελλάδα από τα Ελληνικά Γράμματα (2004), εντάσσεται στην κατηγορία των βιβλίων αυτών που η ανθρωπότητα έχει την τύχη να βγάζει μια φορά ανά αιώνα.

  Είναι αδύνατο να εξηγήσουμε σε αυτό το κείμενο λεπτομερώς, τα σημεία στα οποία ο Βαζιούλιν ξεπερνάει τον ιστορικό υλισμό, θα γίνει όμως μια μικρή αναφορά σε μερικά  κύρια  σημεία. 1) Η μελέτη της σχέσης βιολογικού -κοινωνικού. 2.) Η πλέον ανεπτυγμένη μελέτη των μορφών συνείδησης. 3) Η μελέτη, όχι μονάχα του πως η βάση επιδρά στο εποικοδόμημα, αλλά και η αντίστροφη επενέργεια. 4) Σε αντίθεση με τον ιστορικό υλισμό, που μελετάει την σχέση παραγωγικών δυνάμεων – σχέσης παραγωγής, ως ίδια σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό, μελετάται η ίδια η ανάπτυξη αυτής της σχέσης (ιδιαίτερα σημαντική παρατήρηση, ιδιαίτερα για την πρακτική μετάβαση στον κομμουνισμό. Πχ. Στον κομμουνισμό δεν υπάρχει σχέση παραγωγικών δυνάμεων – σχέση παραγωγής. Αυτή έχει αρθεί, καθώς δεν έχουμε πλέον σχέσεις παραγωγής, δηλαδή διαχωρισμό της εργασίας με βάση το αποτέλεσμα της παραγωγής, και έχουμε πλέον παραγωγικές δυνάμεις – σχέσεις εργασίας). 5) Μελέτη της αλληλοδιαδοχής και εξέλιξης από τον ένα κοινωνικό- οικονομικό σχηματισμό στον άλλο (σε αντίθεση από μια απλή ταξινόμηση από την οποία υποφέρουν οι επίγονοι του Μαρξ). 6) Δυνατότητες πρόγνωσης των γενικών χαρακτηριστικών της πλέον ώριμης κοινωνίας, δηλαδή της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Μόνο επιστημονικά αναδεικνύεται η αναγκαιότητα του κομμουνισμού Β.Α.Βαζιούλιν

Πηγή:ΔΣΛΙ

Συνέντευξη με τον υφηγητή φιλοσοφικών επιστημών, καθηγητή του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν.  ( Συζήτηση του Β. Βαζιούλιν με μέλη της διεθνούς ερευνητικής ομάδας «Λογικο- ιστορική σχολή» που πραγματοποιήθηκε τον χειμώνα 1991- 1992.). (4 Απριλίου 1992.).

     

          

        G. Haveman: Σύντομα θα είστε πλέον 60 ετών. Θα συμφωνούσατε ότι ένα από τα κεντρικά αντικείμενα των ιστορικών σας αναζητήσεων είναι η μετάβαση της ανθρωπότητας σ’ έναν νέο τύπο ανάπτυξης; Και δεν διαψεύδονται οι προβλέψεις της θεωρίας σας από τα γεγονότα της περιόδου που ξεκίνησε το 1985 στην Ανατολική Ευρώπη και στην χώρα σας;

       Β. Βαζιούλιν: Στο πρώτο ερώτημά σας, αναφορικά με τον στόχο των αναζητήσεων μου, μπορώ να απαντήσω θετικά. Όσο αφορά το δεύτερο, η απάντηση μου είναι αρνητική, δεν διαψεύδονται. Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ανατολική Ευρώπη, με κανένα τρόπο δεν διαψεύδουν την γενική πορεία της ιστορίας. Η ιστορία ποτέ δεν ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία. Η ιστορία πορεύεται κατά κανόνα με ζιγκ-ζαγκ, παρουσιάζει πολλές διαλείψεις και παλινωδίες. Στην ιστορία δεν υπήρχαν μόνο επαναστάσεις αλλά και αντεπαναστάσεις. Σήμερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης η μετάβαση και στην ΕΣΣΔ βιώνουμε την αντεπανάσταση. Η αλήθεια είναι ότι η αντεπανάσταση αυτή παρουσιάζει ορισμένες διαφορές δεδομένου ότι η σοσιαλιστική επανάσταση στην ΕΣΣΔ έλαβε χώρα λόγω εσωτερικών συνθηκών. Στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης η μετάβαση στο σοσιαλιστικό σύστημα πραγματοποιούταν σε σημαντικό βαθμό με την παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων. Αν δεν υπήρχαν τα σοβιετικά στρατεύματα παραμένει ακόμα άγνωστο ποια πορεία θα ακολουθούσαν τα γεγονότα σ’ αυτές τις χώρες. Φυσικά και σ’ αυτές, φερ’ ειπείν το 1918 στην Γερμανία, υπήρχαν εσωτερικές συνθήκες για την πραγματοποίηση επανάστασης. Ωστόσο μετά τον πόλεμο η παρουσία στην επικράτειά τους σοβιετικών στρατευμάτων (όπως και στην Ανατολική Γερμανία) διαδραμάτισε ορισμένο ρόλο. Η αντεπανάσταση πραγματοποιήθηκε σ’ αυτές τις χώρες σχετικά σύντομα επειδή αφ’ ενός μεν η έκτασή τους είναι μικρή, αφ’ ετέρου δε λόγω της ιδιοτυπίας των αιτίων που οδήγησαν στην διεξαγωγή σοσιαλιστικών επαναστάσεων σ’ αυτές τις χώρες. Στην Σοβιετική Ένωση η αντεπανάσταση συναντά και κατά τα φαινόμενα θα συναντά πολύ μεγαλύτερες  δυσκολίες και η διαδικασία αυτή θα είναι πιο μακροχρόνια . Προς το παρόν δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η αντεπανάσταση νίκησε τελειωτικά. Υπάρχει ακόμα κάποια πιθανότητα, αν και πρόκειται φυσικά για συγκριτικά μικρή πιθανότητα,- όχι επιστροφής στο παρελθόν, διότι είναι ανέφικτη μια πλήρης επιστροφή στο παρελθόν,- αλλά ορισμένης τροπής γεγονότων προς διαφορετική πλευρά.

               Κατ’ αυτόν τον τρόπο βιώνουμε σήμερα μια περίοδο αντεπανάστασης.

               Η αντεπανάσταση δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην ιστορία. Και στην περίοδο εγκαθίδρυσης του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος σχεδόν σε όλες τις κεφαλαιοκρατικές χώρες πραγματοποιήθηκαν αντεπαναστάσεις. Γνωρίζουμε  καλά ότι στις δημοκρατίες τις βόρειας Ιταλίας, όταν άρχισε να εγκαθιδρύεται κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, πραγματοποιήθηκε αντεπανάσταση και στην συνέχεια επιβλήθηκε η φεουδαρχική αντίδραση. Γνωρίζουμε ότι η επανάσταση στην Αγγλία κατέληξε σε αντεπανάσταση. Γνωρίζουμε ότι η Μεγάλη αστική επανάσταση της Γαλλίας κατέληξε σε αντεπανάσταση και στην συνέχεια είχαμε νέες αστικές επαναστάσεις στην Γαλλία μέχρι την τελειωτική νίκη της κεφαλαιοκρατίας. Για την ακρίβεια αυτή ήταν η τροπή των πραγμάτων πρακτικά σ’ όλες τις μεγάλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, δηλαδή εκεί όπου πρωτοεμφανίστηκε η κεφαλαιοκρατία στην ιστορία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η αντεπανάσταση κάθε άλλο παρά σπάνιο φαινόμενο της ιστορίας είναι. Αν εμβαθύνουμε περισσότερο στην ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι κατά την μετάβαση από την προταξική στην ταξική κοινωνία και στο πρώτο στάδιο της ταξικής κοινωνίας, στην δουλοκτητική κοινωνία λαμβάνουν χώρα επίσης αντεπαναστάσεις:εμφανίζονταν δουλοκτητικά κράτη, έφταναν στην ακμή τους και στην συνέχεια δοκίμαζαν την κατάπτωση, διαλύονταν και τα διαλυόμενα δουλοκτητικά κράτη εξαφανίζονταν από τις βάρβαρες κοινότητες που τα περιέβαλαν. Και αυτό συνέβαινε επανειλημμένα μέχρι τελικά να εγκαθιδρυθεί οριστικά το δουλοκτητικό καθεστώς. Το τελευταίο επίσης εξαφανίσθηκε από τους βαρβάρους έχοντας όμως αυτή την φορά θέσει τα θεμέλια για την εμφάνιση ενός νέου σχηματισμού.

             Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι η αντεπανάσταση είναι εξ’ ίσου νομοτελειακή με την επανάσταση. Και κατά την περίοδο του γίγνεσθαι οποιουδήποτε σχηματισμού οι αντεπαναστάσεις είναι πρακτικά σχεδόν αναπόφευκτες.

What a torch of reason ceased to burn, What a heart has ceased to beat!

Ο μεγάλος σοβιετικός επαναστάτης Β.Α.Βαζιούλιν πέθανε χθες 8/1/2012 σε νοσοκομείο της Μόσχας.
Η συμβολή του στη διαλεκτική ανάπτυξη και άρση του μαρξισμού, στη διδασκαλία του μαρξισμού και στη διαπαιδαγώγηση νέων επαναστατών είναι εξαιρετικά σημαντική. Με δεδομένο ότι το blog Φοιτητικό Κίνημα δημιουργήθηκε, βασιζόμενο κατ' εξοχήν στη διδασκαλία αυτού του ανθρώπου, και οι συντελεστές του αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ξεκάθαρα ως μαθητές του Β.Α.Βαζιούλιν θα ακολουθήσει σειρά αναρτήσεων σχετικά με τη ζωή, την προσωπικότητα και το έργο του μεγάλου αυτού στοχαστή. Ο κόσμος της επαναστατικής θεωρίας για τον κομμουνισμό, είναι από σήμερα φτωχότερος. Είναι ώρα συστηματικής περισυλλογής για τους κομμουνιστές, για αυτούς που αγωνίζονται για τον πιο ευγενικό σκοπό της ιστορίας, για τη θεμελιώδη ανατροπή όλης της προηγούμενης ιστορίας της ανθρωπότητας και το βασίλειο της ελευθερίας.