ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Την Τρίτη 4/10/2011, μετά το τέλος της Γεν. Συνέλευσης του Συλλόγου φοιτητών Χημείας και αφού ο σύλλογος αποφάσισε ξανά κατάληψη της σχολής με διπλή εξεταστική Γενάρη- Φλεβάρη, με εμβόλιμη για τους επι πτυχίω μετά το τέλος των κινητοποιήσεων, προχώρησε σε μαζική παράσταση 100 και πλέον ατόμων στο γραφείο του προέδρου Α. Γιαννακουδάκη. Η απόφαση των φοιτητών διέπονταν από το πνεύμα διασφάλισης ότι κανενός είδους εκδικητική συμπεριφορά και εκβιασμός απ’ το καθηγητικό μπλοκ και τα διοικητικά όργανα του Τμήματος, δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί στις πλάτες των φοιτητών. Από κοινού μεθοδεύσεις προέδρου- καθηγητών και συγκεκριμένων φοιτητικών παρατάξεων βάφτισαν αποφάσεις, κατά παράβαση ακόμα- ακόμα της πολυαναφερόμενης «νομιμότητας» στην προηγούμενη διαδικασία συνέλευση Τμήματος, απαρτίες ανύπαρκτες και προχώρησαν διεκπεραιώνοντας με το στανιό ορισμό εξεταστικών εξπρές, για όλο το ακαδημαϊκό έτος, στο πνεύμα εφαρμογής και του νέου νόμου Διαμαντοπούλου. Η συγκεκριμένη ενέργεια μαζικής παράστασης αιφνιδίασε και άγχωσε τον Α. Γιαννακουδάκη (γεγονός που αποδεικνύεται και από την κατάπτυστη γραπτή αναφορά του την επόμενη μέρα) που προφανώς θεωρούσε ότι το κομπρεμί του με την παραδοσιακή δεξιά του Σ.Φ. Χημείας αρκούσε για την επιβολή της «κανονικότητας» και του ρεβανσισμού, όπως προστάζουν τα κυβερνητικά λογίδρια. Αυτό ίσως «δικαιολογεί» και την μυωπική «αναφορά» του για μειοψηφίες 30-40 ατόμων και τον πανικό του να βρει ερίσματα στις πιο αντιδραστικές φωνές μελών ΔΕΠ όλων των ΑΕΙ. Η στοχοποίηση συμφοιτητή μας ( για «απαλλοτρίωση» απ’ το σύλλογο του ιδιόκτητου προτζέκτορα του, παρά το γεγονός ότι « αυτός για μας θα έδινε και το βρακί του» όπως χαρακτηριστικά έλεγε) εκτός απ’ την χυδαιότητα της αναφοράς του και ρόλο καταδότη άλλης εποχής, ενέχει στρατηγικούς στόχους πειθαρχικής θωράκισης και αυταρχισμού του εκπαιδευτικού μηχανισμού, στις επιταγές της επιβαλλόμενης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.