Βασικό «επιχείρημα» των εμπνευστών του νέου νόμου για τα Πανεπιστήμια είναι η «ανταγωνιστικότητα». Τα ελληνικά πανεπιστήμια, λέει σε χίλιους τόνους η Διαμαντοπούλου, θα πρέπει να γίνουν «ανταγωνιστικά» για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Τι σημαίνει όμως «ανταγωνιστικότητα» των πανεπιστημίων; Για το ζήτημα αυτό έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά από αυτές εδώ τις στήλες απ’ αφορμή την σκληρή πραγματικότητα αυτής της «ανταγωνιστικότητας» στη χώρα που αποτελεί «πρότυπο» για την ανώτατη εκπαίδευση των Ευρωπαϊκών χωρών (βλ. «Κ», Αρ.Φ. 615, 9/10/2010, στο άρθρο: «Η σκληρή «ανταγωνιστικότητα» των αμερικάνικων πανεπιστημίων»). Στο παρόν σημείωμα θα υπενθυμίσουμε ορισμένες βασικές αλήθειες που τώρα που το κίνημα των καταλήψεων εξαπλώνεται στα πανεπιστήμια, είναι περισσότερο αναγκαίο να ακουστούν και να γίνουν κτήμα ολοένα και περισσότερων φοιτητών.
1. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει ότι «τα λεφτά πάνε στα λεφτά».
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του αμερικάνικου υπουργείου Παιδείας («Digest of Education Statistics», 2009– Κεφάλαιο 3), λιγότερο του 3% των «ανώτατων» ιδρυμάτων λαμβάνει το 75% της χρηματοδότησης των «δωρητών», ενώ από τα 120 πανεπιστήμια που τσεπώνουν το περισσότερο παραδάκι μόνο τα πέντε (Χάρβαρντ, Γέιλ, Στάνφορντ, Πρίνστον και Πανεπιστήμιο του Τέξας) απορροφούν το μεγαλύτερο μερίδιο (περίπου το 25%). Η μέση χρηματοδότηση των παραδοσιακών αριστοκρατικών κολεγίων (δηλαδή των οκτώ μεγαλύτερων ιδιωτικών πανεπιστημίων: Χάρβαρντ, Κολούμπια, Γέιλ, Πρίνστον κτλ) ήταν το 2005 70 φορές μεγαλύτερη από τη χρηματοδότηση του μέσου δημόσιου πανεπιστήμιου, ενώ το 1992 ήταν 40 φορές μεγαλύτερη.
2. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει πτυχία «φαστ-φουντ» για τους φτωχούς.
Συγκρίνοντας τα πτυχία που απονεμήθηκαν σε δύο ακαδημαϊκές χρονιές με τεράστια απόσταση μεταξύ τους (η πρώτη το 1969-70 και η δεύτερη το 2007-08) διαπιστώνει κανείς ότι τα 2ετή πτυχία κέρδισαν έδαφος έναντι των υπολοίπων, σημειώνοντας αύξηση 50% στο μερίδιο των πτυχίων που απονεμήθηκαν, ενώ τα 4ετή πτυχία (bachelor) έχασαν ένα 19%.
Συγκρίνοντας τα πτυχία που απονεμήθηκαν σε δύο ακαδημαϊκές χρονιές με τεράστια απόσταση μεταξύ τους (η πρώτη το 1969-70 και η δεύτερη το 2007-08) διαπιστώνει κανείς ότι τα 2ετή πτυχία κέρδισαν έδαφος έναντι των υπολοίπων, σημειώνοντας αύξηση 50% στο μερίδιο των πτυχίων που απονεμήθηκαν, ενώ τα 4ετή πτυχία (bachelor) έχασαν ένα 19%.
3. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει δίδακτρα-φωτιά.
Σύμφωνα με την έκθεση του αμερικάνικου υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση, που αναφέραμε παραπάνω ((«Digest of Education Statistics», 2009), τα ετήσια δίδακτρα και έξοδα στέγασης για τους φοιτητές ήταν 12.283 δολάρια για τα δημόσια και 31.233 δολάρια για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Μεταξύ των ετών 1988-99 και 2008-09, δηλαδή μέσα σε μία δεκαετία, τα έξοδα αυτά αυξήθηκαν κατά 32% για τα δημόσια και κατά 24% για τα ιδιωτικά, σε σταθερές τιμές (αφού δηλαδή ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός). Αν αναλογιστεί κανείς ότι το μέσο ετήσιο εισόδημα των αμερικάνικων νοικοκυριών ήταν 51.726 δολάρια (σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία των ΗΠΑ), τότε τα έξοδα για την εκπαίδευση στα ιδιωτικά ΑΕΙ καταναλώνουν το 60% του ετήσιου εισοδήματος ενός μέσου νοικοκυριού!
Σύμφωνα με την έκθεση του αμερικάνικου υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση, που αναφέραμε παραπάνω ((«Digest of Education Statistics», 2009), τα ετήσια δίδακτρα και έξοδα στέγασης για τους φοιτητές ήταν 12.283 δολάρια για τα δημόσια και 31.233 δολάρια για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Μεταξύ των ετών 1988-99 και 2008-09, δηλαδή μέσα σε μία δεκαετία, τα έξοδα αυτά αυξήθηκαν κατά 32% για τα δημόσια και κατά 24% για τα ιδιωτικά, σε σταθερές τιμές (αφού δηλαδή ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός). Αν αναλογιστεί κανείς ότι το μέσο ετήσιο εισόδημα των αμερικάνικων νοικοκυριών ήταν 51.726 δολάρια (σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία των ΗΠΑ), τότε τα έξοδα για την εκπαίδευση στα ιδιωτικά ΑΕΙ καταναλώνουν το 60% του ετήσιου εισοδήματος ενός μέσου νοικοκυριού!
4. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει δυσβάσταχτα χρέη στις πλάτες των πτυχιούχων.
Για να μπορέσουν να καλύψουν τα ολοένα και αυξημένα δίδακτρα, οι φοιτητές έπρεπε να δανειστούν. Αποτέλεσμα, τα φοιτητικά δάνεια να φτάσουν πέρσι στο αστρονομικό ποσό των 840 δισ. δολαρίων και για πρώτη φορά στην αμερικάνικη ιστορία να ξεπεράσουν τα δάνεια από πιστωτικές κάρτες. Σύμφωνα με το μη κυβερνητικό ινστιτούτο “The Project on Student Debt” («Ερευνητικό έργο για τα φοιτητικά δάνεια», που χρηματοδοτείται από… ευαγή ιδρύματα, όπως αυτό του Μπιλ Γκέιτς και το Ford Foundation), τα 2/3 (67%) των αποφοίτων από τα 4ετή κολέγια και πανεπιστήμια κουβαλούσε to 2008 μαζί με το πτυχίο του και ένα χρέος της τάξης των 23.200 δολαρίων (κατά μέσο όρο). Ποσό αυξημένο κατά 24% σε σχέση με τα 18.650 που ήταν μόλις τέσσερα χρόνια πριν (2004)! Ο ένας στους δέκα πτυχιούχους των τετραετών κολεγίων και πανεπιστημίων του 2008 χρωστούσε πάνω από 40.000 δολάρια. Ποσοστό τριπλάσιο από αυτό που ήταν δώδεκα χρόνια πριν (το 1996 μόλις το 3% χρωστούσε τόσα λεφτά, κάνοντας μάλιστα την αναγωγή σε σταθερές τιμές 2008).
Για να μπορέσουν να καλύψουν τα ολοένα και αυξημένα δίδακτρα, οι φοιτητές έπρεπε να δανειστούν. Αποτέλεσμα, τα φοιτητικά δάνεια να φτάσουν πέρσι στο αστρονομικό ποσό των 840 δισ. δολαρίων και για πρώτη φορά στην αμερικάνικη ιστορία να ξεπεράσουν τα δάνεια από πιστωτικές κάρτες. Σύμφωνα με το μη κυβερνητικό ινστιτούτο “The Project on Student Debt” («Ερευνητικό έργο για τα φοιτητικά δάνεια», που χρηματοδοτείται από… ευαγή ιδρύματα, όπως αυτό του Μπιλ Γκέιτς και το Ford Foundation), τα 2/3 (67%) των αποφοίτων από τα 4ετή κολέγια και πανεπιστήμια κουβαλούσε to 2008 μαζί με το πτυχίο του και ένα χρέος της τάξης των 23.200 δολαρίων (κατά μέσο όρο). Ποσό αυξημένο κατά 24% σε σχέση με τα 18.650 που ήταν μόλις τέσσερα χρόνια πριν (2004)! Ο ένας στους δέκα πτυχιούχους των τετραετών κολεγίων και πανεπιστημίων του 2008 χρωστούσε πάνω από 40.000 δολάρια. Ποσοστό τριπλάσιο από αυτό που ήταν δώδεκα χρόνια πριν (το 1996 μόλις το 3% χρωστούσε τόσα λεφτά, κάνοντας μάλιστα την αναγωγή σε σταθερές τιμές 2008).
5. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει όλο και λιγότερους πτυχιούχους.
Τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας αναφέρουν ότι μόλις το 57% των πρωτοετών που σπούδαζαν στα 4ετή ιδρύματα, με πλήρες ωράριο το 2001, κατόρθωσε να πάρει πτυχίο μέσα σε έξι χρόνια! Ξέρετε πόσοι από τους φοιτητές κατόρθωσαν να τελειώσουν στον κανονικό χρόνο φοίτησης (τα τέσσερα χρόνια, δηλαδή, για το bachelor); Μόλις το 36%! Για την «πλέμπα» που μπήκε σε ένα 2ετές κολέγιο τα πράγματα ήταν χειρότερα. Μόνο το 30% κατορθώνει να τελειώσει μέσα σ’ ένα χρονικό διάστημα 1.5 φορά του κανονικού χρόνου φοίτησης!
Τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας αναφέρουν ότι μόλις το 57% των πρωτοετών που σπούδαζαν στα 4ετή ιδρύματα, με πλήρες ωράριο το 2001, κατόρθωσε να πάρει πτυχίο μέσα σε έξι χρόνια! Ξέρετε πόσοι από τους φοιτητές κατόρθωσαν να τελειώσουν στον κανονικό χρόνο φοίτησης (τα τέσσερα χρόνια, δηλαδή, για το bachelor); Μόλις το 36%! Για την «πλέμπα» που μπήκε σε ένα 2ετές κολέγιο τα πράγματα ήταν χειρότερα. Μόνο το 30% κατορθώνει να τελειώσει μέσα σ’ ένα χρονικό διάστημα 1.5 φορά του κανονικού χρόνου φοίτησης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου