του Γιώργου Μαργαρίτη
Ένας μικρός αριθμός συναδέλφων, από εκείνους που λίγο καιρό πριν,
επικαλούμενοι το άρθρο 120, αυτοπροσδιορίστηκαν ως υπερασπιστές του
Συντάγματος, επέλεξαν να το υπερασπίσουν, όχι προτάσσοντας τα στήθη
τους στον επερχόμενο κίνδυνο, αλλά απλά καλώντας τον εισαγγελέα και τη
“δημόσια δύναμη”!
Επειδή αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν ως τώρα και επειδή ούτε η μικρή
πανεπιστημιακή μας κοινότητα, ούτε οι ίδιοι οι ίδιοι οι υπερασπιστές
“του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος”, έχουν εμπειρία τέτοιων
κινήσεων, εύλογα αναρρωτιέται κανείς κατά πόσο έχουν συνείδηση των
συνεπειών του δρόμου που έχουν επιλέξει.
Ας υποθέσουμε ότι η επιθυμία τους εκπληρώνεται και ότι ο εισαγγελέας
και η “δημόσια δύναμη” αναλαμβάνουν –κάτω από τις οδηγίες των
“προθύμων”- να προσαρμόσουν το Πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις επιταγές
της κας διαβίου και του “μαθητευόμενου” ακόμα alter ego της κυρίας,
εκείνον του άλλου κόμματος. Το Πανεπιστήμιο γίνεται Α.Ε., όσοι
αντιστέκονται καταδικάζονται, φυλακίζονται, απολύονται, τους δημεύουν
τις περιουσίες, τους στέλνουν σε ξερονήσια και γενικά τους διώκουν με
τον τρόπο που γίνονται οι διώξεις όταν κυριαρχεί η μισαλλοδοξία, ο
ολοκληρωτισμός, τα συμφέροντα των λίγων και η βλακεία. Ωραία! Λύθηκε
το ζήτημα;
Νομικά λύθηκε, και έτσι θα το αντιλαμβανόταν ο μέσος φανατικός
–υπερασπιστής, είπαμε, του άρθρου 120. Στην πραγματικότητα, το μόνο
που συμβαίνει είναι ότι η πολιτική αντιπαράθεση, απλά περνά σε άλλο
επίπεδο. Το εξηγώ απλά: στη Ρωσία του Τσάρου υπήρχε πλήρες νομικό
οπλοστάσιο που μεριμνούσε για το τι μπορεί και το τι δεν μπορεί να
κάνει ο καθένας, ιδιαίτερα η εργατική τάξη. Κρίμα που δεν βρέθηκε
κανείς να πει στον Τσάρο να φωνάξει τον εισαγγελέα τις σκοτεινές
ημέρες του 1917. Στην Ελλάδα της κατοχής ο Ιωάννης Ράλλης παρήγαγε
νόμους με καταπληκτική ταχύτητα, οι “υπήκοοί” του, οι Έλληνες, τον
έγραφαν κανονικά (γεγονός που μας κακοχαρακτήρισε τότε ως λαό, οι
Γερμανοί μας είπαν “μπολσεβίκους”!!!) …. Τι έκανε ο εισαγγελέας;
Τελικά είναι ιστορικό ατύχημα το γεγονός ότι η γενιά του …120, άργησε
τόσο να παρέμβει στα ιστορικά δρώμενα της ανθρωπότητας.
Εάν δεν γνωρίζετε τι έγινε στη Ρωσία του Τσάρου ή στην Ελλάδα του
1943, παρακαλώ να συνηγορήσετε ώστε να πάρω καμιά θεσούλα στα
προγράμματα της διαβίου, καμμιά διδασκαλία “επικαιροποίησης πτυχίου”,
έτσι ώστε και εσείς να μάθετε τι γίνεται κάθε φορά που αναθέτεις την
πολιτική σε εισαγγελέα, και εγώ να παίρνω κάποιο βοήθημα να ταίσω τα
παιδιά μου.
Γιώργος Μαργαρίτης
(πριν τον Εισαγγελέα) Καθηγητής ιστορίας ΑΠΘ
(μετά τον Εισαγγελέα) … μήπως γνωρίζει κανείς αν επιλέγουμε εμείς που
θα μας στείλουν εξορία ή φυλακή – ή το κανονίζει ο εισαγγελέας;;;;
Όταν λες φοιτητικό κίνημα εννοείς παρατάξεις;Απο περιέργεια ρωτάω για να δω σε τι πλαίσια κινείστε σαν blog. Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://optank.blogspot.com/