Βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο που γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο. Πέρα από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. που η μία μετά την άλλη γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και νιώθουν τα απειλητικά χνώτα του Δ.Ν.Τ. (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κλπ), το αδιέξοδο του σημερινού συστήματος έχει δημιουργήσει ένα ντόμινο κοινωνικών εκρήξεων και σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Τα πρόσφατα παραδείγματα της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Τυνησίας προμηνύουν ότι το 2011 θα είναι μία χρονιά όξυνσης κοινωνικών αντιθέσεων και κορύφωσης λαϊκών αγώνων. Μπροστά στον κίνδυνο και την απειλή της υποταγής και της εξαθλίωσης η νεολαία, όπως φάνηκε και στην Αίγυπτο, λειτουργεί ως πυροδότης κινημάτων και εξεγέρσεων με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού.
Με βάση όλα τα παραπάνω, τα επιχειρήματα και οι αναλύσεις που ακούγονταν τόσο καιρό από τα ντόπια και ξένα αστικά μίντια και την κυβέρνηση, περί «ελληνικού φαινομένου» και «ελληνικής κρίσης» καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι η οικονομική κρίση είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και αποτελεί μία ευκαιρία για το κεφάλαιο, το οποίο καταργώντας κατακτήσεις και δικαιώματα του λαού προσπαθεί να ενισχύσει την κυριαρχία του. Στην Ελλάδα αυτή η κατάσταση κορυφώνεται τον τελευταίο χρόνο με την έλευση της τρόικας και την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Η επίθεση με το πέρασμα του καιρού εντείνεται, καθώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σε πλήρη σύμπνοια προχωρούν στην επικαιροποίηση του μνημονίου (μνημόνιο Νο 4) που προβλέπει ότι πρέπει μέχρι το 2015 να εξασφαλιστούν 50 δις, που θα προέρχονται από αποκρατικοποιήσεις, μειώσεις μισθών και νέες φορολογικές αυξήσεις.
Τα μέτωπα που αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει, εν όψει και της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 25 Μαρτίου, είναι, εκτός των άλλων, οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ενώ το αμέσως επόμενο είναι αυτό της παιδείας και του νέου νόμου πλαίσιο για τα πανεπιστήμια.
Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που διαμορφώνει η κυβερνητική πολιτική, ξεσπούν πολλοί ελπιδοφόροι αγώνες από τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Λαμπρό παράδειγμα αποτελούν οι κλαδικές απεργίες, όπως αυτή των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και των υπαλλήλων στον τομέα της υγείας. Αγώνες που χαρακτηρίζονται τόσο από αποφασιστικότητα (βλ. συνέχιση της απεργίας στα ΜΜΜ παρότι αυτή κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική) αλλά και οξυμένες μορφές πάλης (κατάληψη του υπουργείου υγείας). Οι κινητοποιήσεις αυτές κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες, που στόχο έχουν την εκτόνωσή τους, αλλά και παρά την ακραία συκοφάντηση από τα ΜΜΕ, βάζουν ως στόχο όχι απλά και μόνο την ικανοποίηση κάποιων συντεχνιακών αιτημάτων, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, αντιτίθενται στην κατάργηση βασικών κοινωνικών παροχών. Σημαντικό κόμβο των κινητοποιήσεων αποτέλεσε η Γενική Απεργία της Τετάρτης 23/2, όπου δεκάδες χιλιάδες φοιτητών και εργαζομένων, συμμετείχαν στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην πιο ληστρική επίθεση (κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ) σε εργαζόμενους και νεολαία τα τελευταία χρόνια, βροντοφωνάζοντας την αγανάκτηση και την οργή τους. Παράλληλα, 300 μετανάστες εργάτες, πραγματοποιώντας ένα συγκλονιστικό αγώνα 45 ημερών απεργίας πείνας και εκφράζοντας τη φωνή των μεταναστών απαιτώντας την νομιμοποίηση όλων, κατάφεραν να εκβιάσουν την κυβέρνηση και να αποσπάσουν κατακτήσει για όλους τους εργαζόμενους, αποδεικνύοντας ότι με αποφασιστικούς αγώνες μπορούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα νίκες. Τέλος ένας πρωτοφανούς έντασης και διάρκειας αγώνας εξελίσσεται από το Δεκέμβρη στα οδοφράγματα της Κερατέας όπου σύσσωμη η κοινωνία της κωμόπολης αντιστέκεται τόσο στη δημιουργία ΧΥΤΑ που θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της ζωής και του τόπου τους, όσο και στα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων που έχουν αναλάβει το έργο. Οι κάτοικοι της Κερατέας στα πλαίσια του δίκαιου αγώνα τους υιοθέτησαν οξυμένες πρακτικές στο δρόμο και δεν δίστασαν να υπερβούν τα όρια της αστικής νομιμότητας.
Τα παραπάνω γεγονότα φανερώνουν ότι υπάρχει δυνατότητα υπέρβασης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί από την σκοπιά του λαϊκού κινήματος. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να εμπνεύσουν συνολικά την κοινωνία εγχαράσσοντας στη συλλογική συνείδηση την προοπτική της νίκης και της ανατροπής. Γι αυτό το λόγο είναι επικίνδυνοι για την κυβέρνηση και όλους τους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι λοιπόν αναγκαίο για το κράτος να θωρακιστεί κατασταλτικά και ιδεολογικά απέναντί τους καταργώντας στην ουσία οποιαδήποτε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας. Αυτό πραγματοποιείται με την αύξηση της αστυνομοκρατίας στις γειτονιές, την ένταση της καταστολής και της αστυνομικής βίας (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κερατέας η οποία έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε κατεχόμενη πόλη από τις αστυνομικές δυνάμεις) αλλά ακόμα και με την εκπαίδευση σωμάτων στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων και κοινωνικών εκρήξεων. Απόδειξη στο τελευταίο είναι η άσκηση «Καλλίμαχος» στο στρατόπεδο του Κιλκίς, όπου ουσιαστικά ήταν μια αναπαράσταση διάλυσης πορειών από το στρατό. Από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί με διάφορα νομοθετήματα να ποινικοποιήσει, όλο και αυξανόμενες κινήσεις πολιτών, που αρνούνται την πληρωμή των διοδίων και των συγκοινωνιών, προασπίζοντας το δικαίωμα για δωρεάν μεταφορές.
Η επίθεση της κυβέρνησης στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται με την άνευ προηγουμένου στοχοποίηση και υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου με κορύφωση την άρση του ασύλου στη Νομική Αθήνας. Το επίθεση στο άσυλο, το οποίο το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα επί χρόνια προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Αποτελεί μια κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στην τεράστια κοινωνική οργή που σπέρνει η πολιτική της κοινοβουλευτικής δικτατορίας ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ και ΕΕ και απέναντι στους μαζικούς, ακυδεμόνευτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Ειδικά σε μια συγκυρία που το φοιτητικό κίνημα καλείται να δώσει μια τεράστια μάχη ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το νόμο πλαίσιο με συνελεύσεις - καταλήψεις – διαδηλώσεις, η συγκεκριμένη κίνηση δείχνει τις διαθέσεις της κυβέρνησης απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο. Άλλωστε το άσυλο θα αποτελέσει βασικό εργαλείο στο οπλοστάσιο του φοιτητικού κινήματος που καλείται να ορθώσει ανάστημα σ' ένα νόμο που θα αλλάζει ριζικά τη λειτουργία του πανεπιστημίου όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Στο ζήτημα του ασύλου λοιπόν, η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο.
Το εργατικό κίνημα λοιπόν, θα πρέπει να βαθύνει την πολιτική του στοχοθεσία και να απαιτήσει τη διαγραφή του ληστρικού χρέους, την αποδέσμευση από ΟΝΕ και ΕΕ, την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας και των τραπεζών και να επιδιώξει να ασκήσει εργατικό έλεγχο σε αυτά. Τα παραπάνω θα πρέπει να δεθούν με τα πάγια αιτήματα για ραγδαίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Ταυτόχρονα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να υιοθετήσει αναβαθμισμένες μορφές πάλης. Οι απεργίες διαρκείας, οι καταλήψεις κέντρων λήψης αποφάσεων θα πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης των εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων και να προκαλέσουν τριγμούς στα επιτελεία της κυβέρνησης.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ για τα πανεπιστήμια
Από την αρχή κιόλας του χειμερινού εξαμήνου ακούσαμε τη Διαμαντοπούλου να εξαγγέλλει πως αυτό το έτος θα είναι έτος παιδείας και να θέτει επί τάπητος το θέμα των πανεπιστημίων καλώντας όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έναν στημένο διάλογο με στόχο την κατάθεση ενός νέου νόμου πλαισίου. Ο σύλλογός μας όπως και πολλοί άλλοι σ’ όλη την Ελλάδα (φτάσαν τις 90 σχολές υπό κατάληψη στην απεργία της 15ης Δεκέμβρη) από την πρώτη στιγμή πήρε θέση μάχης για την ανατροπή της πιο αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της τελευταίας 20ετίας. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις οι φοιτητές έδωσαν μια πρώτη απάντηση στα σχέδια του υπουργείου, προτάσσοντας δυναμικά τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους. Παράλληλα, με τα μάτια στραμμένα πάντα στην κοινωνία, βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της, παλεύοντας ενάντια στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα δεν πρόλαβε να οξυνθεί όσο θα θέλαμε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβολή της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι η μάχη τελείωσε, απεναντίας τώρα αρχίζει καθώς οι νέες δηλώσεις του υπουργείου αποτελούν casus belli για τους φοιτητές. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η απερχόμενη σύνοδος των πρυτάνεων στο Ναύπλιο που ουσιασιαστικά προσθέτει τις τελευταίες πινελιές στο νόμο έκτρωμα που θα κατατεθεί μέσα στις επόμενες βδομάδες στη βουλή.
Με τον αναβαθμισμένο νόμο πλαίσιο, η κυβέρνηση δεν δείχνει να αναδιπλώνεται αλλά ίσα ίσα επιτίθεται ακόμη πιο σφοδρά:
• Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Η είσοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω προπαρασκευαστικού έτους, η κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και η θέσπιση απουσιολόγιου, οι αλυσίδες μαθημάτων και τα προαπαιτούμενα και τέλος οι διαγραφές φοιτητών με την παράλληλη προώθησή τους σε ΙΕΚ, αλλάζουν ριζικά τη ζωή των φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Τα παραπάνω ωθούν τον φοιτητή στην εξατομίκευση και την αλλοτρίωση, απομακρύνοντας τον από συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις μέσα σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο-σχολείο που στόχος του είναι η δημιουργία πειθήνιων εργαζομένων.
• Πλήρης και οριστική αποστοίχηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία. Μέσα από ατομικά προγράμματα σπουδών, ο φοιτητής παλεύει για να μαζέψει προσόντα και δεξιότητες ώστε να εμπλουτίσει τον ατομικό φάκελο προσόντων του, που αντικαθιστά πλήρως το ενιαίο πτυχίο. Θεσπίζεται έτσι ένας νέος τρόπος απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θα κατατάσσει τον εργαζόμενο σε μια 8βάθμια κλίμακα, αναγκάζοντάς τον να μπει σε έναν φαύλο κύκλο επανακατάρτισης και ανταγωνισμού προκειμένου να αποκτήσει καλύτερους όρους εργασίας. Ειδικά για τους μηχανικούς η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται με τις επικείμενες αλλαγές στο ΤΕΕ και το άνοιγμα του επαγγέλματος που θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους αυτοαπασχολούμενους οδηγώντας τους όχι απλά στην ανεργία αλλά πετιούνται πραγματικά στο δρόμο χώρις καμία προοπτική εύρεσης δουλειάς κι άρα τελικά οδηγούνται οριστικά στην εξαθλίωση. Επίσης, οι άνεργοι και οι μισθωτοί μηχανικοί, η πλειοψηφία δηλαδή των μηχανικών νιώθουν στο πετσί τους την επιθετικότητα του κατασκευαστικού κεφαλαίου και έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι την εργασιακή κατάσταση που επιφυλάσσει η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η κατάργηση του ενιαίου 5 ετούς διπλώματος - πτυχίου του μηχανικού και η κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσα από ένα συνεχή κύκλο ανασφάλιστης και πολλές φορές τζάμπα εργασίας (της λεγόμενης «μαθητείας»), καθώς και ο πολλαπλασιασμός και η σκλήρυνση των εξετάσεων για τη κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, εντείνει ακόμα περισσότερο την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, συμπιέζει στο χαμηλότερο επίπεδο τους μισθούς και εκτοξεύει τα ωράρια σε πρωτοφανέροτα επίπεδα (10ωρα, 6ημερα). Ταυτόχρονα οι τεράστιες εργατικές εισφορές που καλούνται να πληρώνουν οι εργαζόμενοι μηχανικοί (1800 ευρώ το χρόνο), ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν ή είναι άνεργοι, ωθούν ολοένα και περισσότερους νέους πτυχιούχους στη μη εγγραφή τους στο ΤΕΕ και στη μη ασφάλιση τους στο ΤΣΜΕΔΕ. Τέλος το ΤΕΕ και το ΤΣΜΕΔΕ δε χορηγούν κανένα επίδομα ανεργίας, με τη γελοία δικαιολογία της ελεύθερης φύσης του επαγγέλματος (βλ. Δεν υπάρχει άνεργος μηχανικός).
• Σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών. Δρομολογούνται συγχωνεύσεις, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων (βλέπε κατάργηση των ΤΕΙ Θεσσαλονίκη και Πειραιά), με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Παράλληλα, αυτονόητες ανάγκες όπως η δωρεάν σίτιση-στέγαση, τα πάσο και τα συγγράμματα θα παρέχονται με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοσης του φοιτητή. Ένα ακόμα είναι η υποχρέωση του πανεπιστημίου για δωρεάν στέγαση (που ήδη είναι προβληματική και ελλιπής) η οποία υπάγεται πλέον στις διαθέσεις των καλλικρατικών δήμων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τη λίστα συγγραμμάτων που έχει μετατραπεί ήδη σε λίστα βιβλίων (ένα βιβλίο για κάθε μάθημα) και επιδιώκουν να την κάνουν λίστα βιβλίων προς αγορά. Συγκεκριμένα, η νέα εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας προβλέπει πως ο κάθε φοιτητής, πλέον, θα δικαιούται ανά μάθημα μόνο ένα δωρεάν βιβλίο (όχι ένα δωρεάν σύγγραμα που μπορεί να περιλαμβάνει παραπάνω βιβλία) και ό,τι χρειάζεται παραπάνω «απλά» θα πληρώνεται! Οι φοιτητές που πήραν παραπάνω συγγράμματα πρέπει να τα επιστρέφουν, διαφορετικά δε θα μπορούν στο εξής να πάρουν κανένα βιβλίο δωρεάν αφού θα διαγράφονται απ' το σύστημα ΕΥΔΟΞΟΣ. Παράλληλα, αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο κατάργησης του συμπληρωματικού συγγράμματος (κοινώς κομμένες οι σημειώσεις). Εάν οι φοιτητές επί πτυχίω, που έχουν παραλάβει παραπάνω συγγράμματα, δεν τα επιστρέφουν θα διώκονται με πειθαρχικά! Κι όλα αυτά θα αποτελούν παραδείγματα από το μακρινό παρελθόν, μιας και οι εξαγγελίες μιλούν ακόμα και για καταβολή διδάκτρων.
• Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις. Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων. Εικόνα από το μέλλον αποτέλεσε άλλωστε η πρόσφατη συνεδρίαση επιτροπής εξωτερικής αξιολόγησης για την Ιατρική που πραγματοποιήθηκε στο Electra Palace.
Στα πλαίσια αυτά κινείται και η προσπάθεια του Τμήματος Ηλεκτρολόγων για αλλαγή του προγράμματος σπουδών της σχολής. Από ότι έχει ανακοινώσει ο πρόεδρος του Τμήματος, φαίνεται πως η διάθεση του Τμήματος είναι να προσαρμοστεί στις διατάξεις του Νομοσχεδίου Γιαννάκου αλλά και Διαμαντοπούλου πριν καν αυτό κατατεθεί. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για τομείς που μπορεί να φτάνουν ακόμα και στο …2ο έτος, για αλυσίδες σε όλα τα μαθήματα και για μείωση του αριθμού των μαθημάτων σε λιγότερα που θα σημάνει τη γιγάντωση της ύλης (ανά μάθημα).
Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων δεκαετιών. Ο αγώνας για την ανατροπή του νέου νόμου πλαισίου απαιτεί κάθε φοιτητής να προτάξει τη συλλογική συνείδηση και διεκδίκηση απέναντι σε κάθε λογική εξατομίκευσης και προσωπικών συμφερόντων. Πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό ότι η μάχη ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο είναι κομμάτι της συνολικής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, γι’ αυτό κι ο συντονισμός και η συμπόρευση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας επιβάλλεται. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η υπομονή και η υποταγή στις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ ίσως και να βελτιώσουν ένα μέλλον που ήδη διαφαίνεται καταδικασμένο. Όταν αυτοί δηλώνουν ότι θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες εμείς απαντάμε ότι θα γίνουμε η γενιά της ανατροπής μέσα από τους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να νικήσουν. Άλλωστε η δυναμική του φοιτητικού κινήματος έχει ιστορικά αποδείξει ότι μπορεί να εμπνεύσει συνολικότερα την κοινωνία και να αποτελέσει πυροδότη ευρύτερων λαϊκών εκρήξεων και κινημάτων.
Τέλος, είναι προφανές ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν περιορίζεται μόνο στα πανεπιστήμια αλλά επεκτείνεται και στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πολλά σχολεία θα κλείσουν, γεγονός που αφενός θα οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών, αφετέρου θα κάνει πιο αποπνικτική την ήδη βεβαρυμμένη σχολική καθημερινότητα. Γίνεται ξεκάθαρη λοιπόν η ανάγκη συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και θα συμπορευτεί με τα υπόλοιπα μέτωπα της εργασίας και ιδιαίτερα στην κατεύθυνση υπεράσπισης αλλά και κατάκτησης μίας αξιοπρεπούς εργασιακής προοπτικής, σε συνεργασία με τους εργαζόμενους στον κλάδο και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.
Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, η επόμενη περίοδος θα πρέπει να αποτελέσει την ηχηρή μας απάντηση απέναντι στον Νόμο Πλαίσιο και τα σχέδια της Διαμαντοπούλου, απέναντι στις αλλαγές στα εργασιακά των μηχανικών και στο μαύρο μέλλον της ημιεργασίας – ημιανεργίας που μας ετοιμάζουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• ΆΜΕΣΗ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΕΕ ΚΑΙ ΔΝΤ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ
• ΝΑ ΜΗN ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ των ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ
• ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΏΡΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ και το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ. ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ, πτυχίων, σχολών, ιδρυμάτων. Μόνος αρμόδιος για τις υποθέσεις μας, είμαστε εμείς μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις.
• ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ Κ. Ε. Σ
• ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
• ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
• ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ. ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ. καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
• ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.
• ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ - ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΦΕΕ, ΦΕΑΠΘ. ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ.
• ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, για όλους τους φοιτητές ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.
• ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ) ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΕΣΤ Ή ΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Ή ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
• ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΣΤΟΥΣ 7 ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ. ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.
• ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΧΡΗΣΤΟ ΤΖΕΛΕΠΗ.
ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΕ:
• ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 16/3 εώς και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/3.
• ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 17/3 με συγκέντρωση 12:00 στο Πολυτεχνείο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ για την παιδεία
• ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕ ΓΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ. Ο ΝΟΜΟΣ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΚΙ ΕΜΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!
• ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΜΗΜΑ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΥΛΙΚΩΝ. ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤHΡΟΥΝΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΜΑΖΙΚΩΝ ΚΟΨΙΜΑΤΩΝ.
• ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ – ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας. Επιδιώκουμε και συντονισμό με τους αγωνιζόμενους μαθητές και τα εργατικά σωματεία
• ΣΥΣΤΑΣΗ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, υπόλογης σε αυτήν για την υλοποίηση της απόφασης και για τον καθορισμό των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων του συλλόγου.
• ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21/3 αιθ. 5 13.00
• ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ‘‘ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ’’
• ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ Σ.Μ.Τ. ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΑΜΟΙΒΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ 21/3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου