Προς τι τέτοιο μίσος κ. Γραβάνη; Στέλιος Δημητρακόπουλος

Στέλιου Δημητρακόπουλου
Γενικού Γιατρού, μέλους στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ

Έτσι κύριε Δημητρακόπουλε! Τι θα πει δώσε ένα άδειο?

Στην εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» της Κρήτης δημοσιεύθηκε χτες επιστολή του καθηγητή Παν.
Κρήτης Αχιλλέα Γραβάνη με τίτλο “φοιτητές τρομοκράτες”1. Η επιστολή αφορούσε στις διαμαρτυρίες συγκεντρωμένων φοιτητών ιατρικής και εργαζομένων στο χώρο της υγείας με αφορμή την επίσκεψη του υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου προκειμένου να παραστεί σε
τελετή αδελφοποίησης του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ηρακλείου με το νοσοκομείο Λεμεσού.
Η άθλια κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της υγείας και το τοπίο που θα διαμορφωθεί με την εφαρμογή των επιταγών του μνημονίου ήταν οι λόγοι που μ' έκαναν να βρίσκομαι μεταξύ των διαμαρτυρόμενων φοιτητών ιατρικής και να έχω έτσι μια εικόνα
για τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί. Εικόνα που δεν ξέρω αν ο κ. Γραβάνης είχε ως αυτόπτης μάρτυρας (εγώ προσωπικά δεν τον είδα) ή του την μετέφεραν οι συνάδελφοί του που ήταν εκεί.
Διαβάζοντας την επιστολή του, φαντάζεται κανείς την εικόνα 10 φοιτητών ιατρικής που εξύβριζαν απρόκλητα και χυδαία όποιον προσερχόταν στην εκδήλωση. Οι φοιτητές αυτοί από τον ίδιο τον καθηγητή τους χαρακτηρίζονται ως “τρομοκράτες” που εξαπέλυαν ύβρεις “που θα τις ζήλευαν ακραία στοιχεία του υποκόσμου”, είναι “κυρίαρχοι του ακαδημαϊκού συστήματος”, “εκβιάζουν και απειλούν”.Δεν είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς μετά απ' αυτά, ότι έξω από το πολυτελές ξενοδοχείο που με έξοδα των ελλήνων πολιτών γινόταν η φιέστα του υπουργού (αυτό δεν σας ενοχλεί κύριε καθηγητά;) είχε μαζευτεί ομάδα ατόμων με χαρακτηριστικά συμμορίας αδίστακτων κακοποιών και είναι ευτύχημα που δεν θρηνήσαμε θύματα, αλλά αναλώθηκαν μόνο σε αντικυβερνητικά συνθήματα και ύβρεις εναντίον όλων.
Στην συνέχεια, ο κος καθηγητής ζητάει την παραδειγματική τους τιμωρία στα πρότυπα του Πανεπιστημίου Πάτρας που επέβαλε ποινές αναστολής φοίτησης σε φοιτητές που παρεκτράπηκαν. Όλοι βέβαια αυτοί οι φοιτητές ανήκουν-οποία έκπληξη !- σε φοιτητικές
παρατάξεις της αριστεράς που έχουν αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ(που αλλού;). Σίγουρα ο κος Πάγκαλος και τα παπαγαλάκια του μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για την επιτυχία της προπαγάνδας τους με στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και στον χώρο των πανεπιστημιακών (ή μήπως ειδικά εκεί;).
Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα διαβάζοντας την επιστολή αυτή του παλιού μου καθηγητή καθότι είχα την τύχη να αποφοιτήσω κι εγώ από το τμήμα ιατρικής του Παν. Κρήτης.
Κατ' αρχάς θλίψη και απογοήτευση για το μίσος που αποπνέει ένας καθηγητής για τους φοιτητές του. Αλήθεια, με τέτοια εμπάθεια μπορεί κανείς να ελπίζει ότι υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει εκείνος ο δεσμός ή οποιοσδήποτε δεσμός δασκάλου- μαθητή που λειτουργεί ιαματικά, ανοίγοντας δρόμους και γκρεμίζοντας τείχη με στόχο την γνώση κι όχι την κατάρτιση, την συνολική και αμοιβαία ανάπτυξη κι όχι την εφήμερη, αναλώσιμη επιτυχία;
Πώς διαφοροποιείται άραγε ο πανεπιστημιακός καθηγητής από τους “φασίζοντες ινστρούχτορες” (οι φράσεις στα εισαγωγικά δικές του) αυτών των φοιτητών και πώς μπορεί να “γλιτώσει” αυτά τα παιδιά από τα νύχια τους όταν γκρεμίζει τις γέφυρες με
τους παραπάνω χαρακτηρισμούς;
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ψύχραιμες φωνές πανεπιστημιακών δασκάλων που με πραγματική, ανθρώπινη έγνοια θέλουν να βοηθήσουν τους φοιτητές τους και όχι να τους τιμωρήσουν ούτε να τους εκδικηθούν. Μακάρι να υπερισχύσουν και να εισακουστούν.(sic)
Θεωρώ όμως, αποπροσανατολιστικό και υποκριτικό να μένουμε σε συζήτηση για το πόσο απρεπής και ανάρμοστη ήταν η συμπεριφορά των φοιτητών σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στην ίδια την κοινωνία, τις διαστάσεις και τις συνέπειες του οποίου, τώρα μόλις αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε και είναι ακριβώς αυτοί οι “τρομοκράτες φοιτητές”, που με την οργή τους και την “αγένειά¨ τους προσπαθούν να αφυπνίσουν όλους εμάς που χρόνια τώρα με την ενεργή συμμετοχή ή με την ανοχή μας έχουμε παραδώσει μια κοινωνία που μόνο περήφανοι δεν μπορούμε να είμαστε.
Το πανεπιστήμιο δεν απειλείται αυτή την στιγμή από τους φοιτητές του, αλλά από τις άγριες περικοπές της μνημονιακής πολιτικής που θα βάλουν λουκέτο σε πολλά τμήματα, που θα υποβαθμίσουν δραματικά την ποιότητα των σπουδών στα υπόλοιπα, που έχουν αφήσει απλήρωτους και αδιόριστους πολλούς συναδέλφους σας (λέκτορες, συμβασιούχους 407)
Δεν είναι τρομοκράτες οι 10 φοιτητές, κύριε καθηγητά. Τρόμο προκαλεί ο καθηγητής που κόβει όποτε και όσους θέλει γιατί έτσι του αρέσει, χωρίς να τον ελέγχει κανείς.
Τρόμο προκαλούν φαινόμενα αποκλεισμού φοιτητών από μεταπτυχιακά προγράμματα λόγω των ιδεών τους (βλ Φυσικό Κρήτης) όπως τρομοκρατική δίωξη από τους συναδέλφους σας, που πλήρωσε με την ίδια του την ζωή, ασκήθηκε στον μακαρίτη συνάδελφό σας Στ. Αλεξανδρόπουλο, γιατί κι εκείνου η συμπεριφορά δεν ταίριαζε με τα χρηστά ακαδημαϊκά ήθη.
Τρόμο προκάλεσαν τα ΜΑΤ που ο αγαπητός υπουργός έστειλε για να τον προστατέψουν από μια ειρηνική διαμαρτυρία, υιοθετώντας προφανώς κι αυτός πλήρως τις απόψεις σας για “τρομοκράτες” φοιτητές.
Τρόμο προκαλούν οι μακροχρόνιες αναμονές για να αρχίσουν αυτά τα παιδιά ειδικότητα και ο αναγκαστικός ξενιτεμός για πολλά από αυτά.
Τρόμος και βία είναι το φακελάκι που απαιτούν πολλοί συνάδελφοι σας-μας για να βρει ο πολίτης την υγειά του.
Τρόμος και βία είναι η ανεργία, η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο θεοποιημένος, ανηλεής ανταγωνισμός, ο κτηνώδης ατομισμός.
Αυτό τον τρόμο διαχέουν αυτή την περίοδο στην χώρα μας με μια ύπουλη, σιωπηλή (τις περισσότερες φορές) βία που στην αρχή θα γεμίσει τον κόσμο απογοήτευση, απόγνωση, αδράνεια. Όταν όμως περνάει το πρώτο σοκ, όταν ο θυμός και η οργή καθαρίζουν το
μυαλό, τότε αρχίζουμε να σκεφτόμαστε λογικά, αγανακτούμε έμπρακτα.
Κάτι καινούριο γεννιέται πέρα από τα κόμματα, πέρα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Τα κινήματα “Δεν πληρώνω”, ο ξεσηκωμός των κατοίκων της Κερατέας, οι όλο και πιο πολλές διαμαρτυρίες απλών πολιτών όταν συναντάνε πολιτικούς, δείχνουν μια κοινωνία που βράζει, δείχνουν πολίτες που αρχίζουν να ψάχνουν για λύσεις και βοήθεια μέσα τους, στον διπλανό τους, να αυτοοργανώνονται και να μην περιμένουν ετερόφωτους σωτήρες “δημοκρατικών” κομμάτων ή εφησυχασμένους πνευματικούς ανθρώπους. Αυτό το καινούριο, είναι φυσικό να τρομάζει της εξουσία και τους συμβιβασμένους υπηρέτες της προκαλώντας τις χυδαίες επιθέσεις Παγκαλικής- Γκεμπελικής έμπνευσης που στοχοποιούν συγκεκριμένους χώρους.
Με όλο τον σεβασμό λοιπόν, κύριε καθηγητά, αντί να εξαντλείτε την ευαισθησία και την ευθιξία σας στην καταδίκη της ανάρμοστης συμπεριφοράς των φοιτητών στους καθηγητές τους και στην προτροπή για ποινικοποίηση της συμπεριφοράς τους μήπως θα ήταν καλύτερο να σκύψετε, να σκύψουμε, να τους αφουγκραστούμε;
Ας νιώσουμε την οργή που γεννάει η δυσοίωνη επαγγελματική τους προοπτική, η υποκρισία και η διαφθορά των δασκάλων τους, ας νιώσουμε την αγωνία για το μέλλον τους, την δίψα τους για έναν καλύτερο κόσμο και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτά. Όλοι μαζί, τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.

 1
 http://www.patris.gr/articles/197452?PHPSESSID=t0t2bne24552i9kgloapts6pn6

Σχόλιο: Κύριε Δημητρακόπουλε οι φοιτητές εκφράστηκαν πιο θαραλλέα κάνοντας λόγο για πανεπιστημιακό νοσοκομείο κάστρο της ρεμούλας, άντρο του φακελακίου, και εσχάτως υπο διάλυση.
Θα ξεκόψει επιτέλους η ΟΕΝΓΕ από τα μισόλογα και τα ευχολόγια, και θα δώσει μάχη ενάντια στα 1000-2000 πανεπιστημιακά ρεμάλια των Ιατρικών σχολών, που λυμαίνονται τόσο το χώρο της δημόσιας υγείας, όσο και της παιδείας, της  έρευνας,και της εργασίας;