Το γίγνεσθαι της ιδεολογίας και η εκπαιδευτική θεσμικότητα. Π.Παυλίδης

(ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, Τεύχος 41, Χειμώνας 2004)

 

   Περίληψη

   Αρκετοί ερευνητές υιοθετούν την αντίληψη περί σκόπιμης και οργανωμένης διαδικασίας διάδοσης �επιβολής της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης, διαμέσου ειδικών μηχανισμών, με προεξάρχοντα αυτό της εκπαίδευσης. Στο παρόν άρθρο το γίγνεσθαι της κυρίαρχης ιδεολογίας παρουσιάζεται ως  διαδικασία σύμφυτη με τη διαμόρφωση του κοινού νου. Καταδεικνύεται ότι η κυρίαρχη ιδεολογία συγκροτείται από όλα τα μέλη της κοινωνίας τα οποία, στο επίπεδο του κοινού νου, αντιλαμβάνονται τις κυρίαρχες κοινωνικές σχέσεις ως φυσικές και αναλλοίωτες. Η κυρίαρχη ιδεολογία, στο βαθμό που αυτή εκφράζεται μέσα από τις γνώσεις που διαδίδει η εκπαιδευτική θεσμικότητα, συνιστά επεξεργασμένη μορφή των ιδεολογημάτων του κοινού νου.

1.   Εισαγωγή

   Η ιδεολογία αποτελεί ένα πολύπλοκο φαινόμενο με πολλές πτυχές και προεκτάσεις, πολιτικές, πολιτισμικές, ηθικές, παιδαγωγικές κλπ.

   Σε γενικές γραμμές με τον όρο ιδεολογία εννοούμε ένα σύνολο ιδεών οι οποίες εκφράζουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για την κοινωνία συνολικά και για τη σχέση του ατόμου προς αυτή, ενώ, ταυτόχρονα, ρυθμίζουν-καθοδηγούν την ανθρώπινη στάση-συμπεριφορά απέναντι στις κοινωνικές σχέσεις.

    Τον όρο ιδεολογία εισηγήθηκε ο Destutt de Tracy, εννοώντας ένα επιστημονικό κλάδο που ασχολείται με τη μελέτη των ιδεών. Ο Ναπολέων προσέδωσε στην ιδεολογία υποτιμητικό περιεχόμενο, συνδέοντας τη με αφηρημένες και άχρηστες ιδέες¹.   

   Οι Κ.Μαρξ και Φ.Ένγκελς χρησιμοποίησαν, τον όρο ιδεολογία για να αναφερθούν στην ιδεοκρατική φιλοσοφία, η οποία αντιλαμβάνεται τον κόσμο με αντεστραμμένο και φενακιστικό τρόπο. Ιδεολογία γι� αυτούς είναι οι ιδεοκρατικές αντιλήψεις που καταφάσκουν την αυτόνομη από τις υλικές συνθήκες και σχέσεις ύπαρξη - ανάπτυξη των ιδεών (της φιλοσοφίας, του δικαίου, της θρησκείας).

Μισό εκατομμύριο σε γκάλοπ θα διαθέσει το υπουργείο Παιδείας

 

Πηγή:tvxs

Σε ακριβές έρευνες της κοινής γνώμης και δημοσκοπήσεις θα προχωρήσει πρώτα το υπουργείο Παιδείας πριν ανακοινώσει διαρθρωτικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της πολιτικής λιτότητας και περικοπών που έχει εξαγγείλει. Την ίδια στιγμή, νομοσχέδιο το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή ορίζει ότι στο εξής φροντιστήρια θα μπορούν να ανοίγουν και επιχειρηματίες και εταιρείες, κι όχι μόνο εκπαιδευτικοί, όπως ίσχυε μέχρι τώρα.

500.000 ευρώ για γκάλοπ θα διαθέσει το υπ. Παιδείας
Τεράστια ποσά από το ΕΣΠΑ για καταγραφή, σχεδιασμό και διαφήμιση εκπαιδευτικών δράσεων θα διαθέσει το υπουργείο Παιδείας, την ίδια στιγμή που άλλοι τομείς εκπαίδευσης υφίστανται δραστικές περικοπές, σημειώνοντας αρνητικό ρεκόρ 35ετίας.
Συγκεκριμένα, το ποσό των 500.000 ευρώ θα διαθέσει το υπουργείο για έρευνες θεμάτων παιδείας. Μέχρι στιγμής έχουν προκηρυχθεί έργα ύψους 200.000 ευρώ, τα οποία έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν ιδιωτικές εταιρείες δημοσκοπήσεων. Το περίεργο, βέβαια, είναι ότι κάποια από τα έργα για τα οποία έχουν προκηρυχθεί γκάλοπ, όπως το νομοσχέδιο για τη δια βίου μάθηση, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί.
Από τα κοινοτικά κονδύλια, ακόμη, προβλέπεται το ποσό των 1.150.000 ευρώ προκειμένου το υπουργείο Παιδείας να πραγματοποιήσει αξιολόγηση και δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων για την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση. Η πρόσκληση απευθύνεται σε πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ερευνητικά κέντρα, αν και το ίδρυμα που θα αναλάβει το έργο διατηρεί τη δυνατότητα α το δώσε σε ιδιωτικό φορέα.
Σημειώνεται, πάντως, ότι για την ειδική αγωγή έχει ξαναπραγματοποιηθεί αξιολόγηση το 2004, ενώ το έργο της αποτύπωσης της υπάρχουσας κατάστασης στη Δευτεροβάθμια Τεχνική Εκπαίδευση έχει προκηρυχθεί στο παρελθόν, με μοναδικό αποδέκτη ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Πατρών.
Για προκλητική διασπάθιση των χρημάτων του ΕΣΠΑ που είναι κοινοτικά κονδύλια, αλλά και ελληνικά χρήματα» κάνει λόγο η ΟΛΜΕ, προτάσσοντας το αίτημα να καλυφθούν πρώτα οι πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης και ζητώντας τον αναλυτικό προϋπολογισμό και τα σχετικά τεχνικά δελτία από το αρμόδιο υπουργείο.
Εταιρείες και επιχειρηματίες στα φροντιστήρια
Και επιχειρηματίες θα μπορούν στο εξής να ανοίγουν φροντιστήρια, ενώ μέχρι τώρα η άδεια ήταν προσωπική και δινόταν αποκλειστικά και μόνο σε εκπαιδευτικούς. Αυτό αλλάζει τώρα με τροπολογία που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο για το πολιτικό άσυλο που κατατέθηκε στη Βουλή, στην οποία ορίζεται ότι μπορούν να ιδρύουν φροντιστήρια και νομικά πρόσωπα.
Αυτό σημαίνει ότι επιχειρηματίες, αλλά και εταιρείες εκπαίδευσης από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν στο εξής να ιδρύουν φροντιστήρια στην Ελλάδα. Δεν έχει, όμως, ακόμη διευκρινιστεί αν τα φροντιστήρια με τη νέα μορφή τους θα μπορούν να έχουν πολλαπλές άδειες, να λειτουργούν, δηλαδή, υπό την ίδια διεύθυνση τμήματα ξένων γλωσσών, πληροφορικής ή άλλων διαφορετικών επιστημονικών πεδίων.
Απόσυρση της διάταξης αυτής ζήτησε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ), αναφέροντας, μεταξύ άλλων, σε ανακοίνωσή της ότι «η βίαιη φροντιστηριοποίηση της εκπαίδευσης συνιστά άμεσο κίνδυνο για τη μετατροπή του εκπαιδευτικού αγαθού σε εμπορεύσιμο προϊόν και του εκπαιδευτικού λειτουργού σε χειραγωγήσιμο υπάλληλο επιχείρησης υπό την εποπτεία της αγοράς.»

Σχόλιο: Υπάρχει πολιτικό όραμα, πολιτικό σχέδιο, πολιτική βούληση και πολιτικό θάρρος......

Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007 Μέρος Β

 

Μέρος Β 

Μέρος Α 

diomidiskatalipsi.xlsm 

petitdiomidiskatalipsi.xlsm 

Γενάρης 2007.xlsm 

Σύντομα το Γ  μέρος

Vankas

Για τις εκπομπές του Κώστα Βαξεβάνη για το δημόσιο πανεπιστήμιο

πηγή: avgi.gr

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ

Τον Κώστα Βαξεβάνη τον ξέραμε ως δημοσιογράφο με σημαντικό ερευνητικό έργο. Η εμβριθής ανάλυση «δύσκολων» θεμάτων, με τα οποία απέφευγαν συστηματικά να ασχοληθούν άλλες εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης, τον είχαν καταστήσει δημοφιλή και εντός της αριστεράς. Όσοι από εμάς μάλιστα είχαμε την τύχη να διαβάσουμε το βιβλίο του Το χαμένο γονίδιο είχαμε εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θετική μας άποψη.

Τον τελευταίο μήνα ο Κώστας Βαξεβάνης παρουσίασε στην κρατική τηλεόραση, όπου έχει βρει πλέον επαγγελματική στέγη, μία σειρά εκπομπών για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Σε αυτές ορίζει δύο ζητήματα ως κομβικά για το πανεπιστήμιο. Τη διαφθορά και την ποιότητα του Διδακτικού και Επιστημονικού του Προσωπικού (ΔΕΠ).

Το blog του ηρωϊκού Πολυτεχνείου Δυτικής Μακεδονίας

Από την Κοζάνη ένα πρωτοπόρο παράδειγμα ενάντια στις απορρυθμίσεις της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μια διδακτική περίπτωση για το χαρακτήρα και τη φύση της αναμέτρησης ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, με πολλές περιφερειακές μάχες μικρής μέσης κλίμακας, σε χώρους με ισχνή παρουσία αριστερών σχημάτων, σε περιφερειακή απομόνωση, σε εχθρικό τοπικό περιβάλλον, χωρίς την ύπαρξη προς το παρόν συγκεκριμένου εμβληματικού νομοσχεδίου. Μια πάλη ενάντια σε μια δέσμη διοικητικών, οικονομικών, χρηματοδοτικών και μικρότερων- ασαφών νομοθετικών ρυθμίσεων  που έχει ήδη αρχίσει. Παρακολουθήστε από κοντά και συνεισφέρετε συντροφικά στη διακρίβωση των όρων της μάχης στη μεταφορά εμπειρίας στη χάραξη τακτικής και στρατηγικής σε πανελλήνια τουλάχιστον κλίμακα. Παρακολουθήστε τις δυσκολίες, τα αδιέξοδα αλλά και την αγωνιστικότητα και το πάθος των αγωνιζόμενων φοιτητών. Δωστε στην Αννούλα να καταλάβει πως θα είμαστε παντού από την Κοζάνη μέχρι τη Ρόδο μέχρι να πέσει όχι ο νόμος, αλλά τώρα πια η κυβέρνησή της.
http://news-uowm.blogspot.com/
http://e-uowm.gr/portal.php?news_article=8

Εισήγηση - σοκ για 50% μείωση εισακτέων

πηγή: Έθνος

Δραστική μείωση των εισακτέων, ακόμη και μέχρι 50%, εισηγούνται οι διοικήσεις των ΑΕΙ - ΤΕΙ στο υπουργείο Παιδείας για τις φετινές Πανελλαδικές. Μετεγγραφές και οικονομικά προβλήματα δημιουργούν κλίμα ασφυξίας στις Σχολές

Μειώσεις σοκ στον αριθμό των εισακτέων, που ξεπερνούν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και το 50%, ετοιμάζονται να υποβάλουν οι διοικήσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ στο υπουργείο Παιδείας, σε μια προσπάθεια να «ανασάνουν» τα ιδρύματα από την πληθώρα των μετεγγραφών που δέχονται κάθε χρόνο, αλλά και γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Η επιζήμια μόρφωση

πηγή: Ελευθεροτυπία
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*
Εάν η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποφασίσει να διακόψουν τη μορφωτική ανάπτυξη των ανθρώπων γιατί κοστίζει πολύ, ε, τότε οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων είναι σε σωστή κατεύθυνση.

Εάν θεωρούν ότι είναι πολυτελής η τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε οι ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας των τελευταίων χρόνων έχουν δίκιο. Η μόρφωση είναι ακριβή, περιττή, επιζήμια, αφού τα περισσότερα γνωστικά αντικείμενα, ειδικά των ανθρωπιστικών σπουδών, έχουν μικρή πρακτική χρησιμότητα. Εάν η ελληνική κοινωνία έχει συμπεράνει ότι η γνώση είναι ένα είδος «manual» -όπως οι οδηγίες χρήσης στις ηλεκτρονικές συσκευές ή στα πλυντήρια- εάν δηλαδή έχει συμπεράνει ότι το γνωστικό απόθεμα, η ποίηση, η φιλοσοφία, ο μαθηματικός ή λογισμικός στοχασμός, η αρχιτεκτονική κ.λπ. είναι άχρηστα, τότε έχουν απόλυτο δίκιο οι πολιτικοί επιτελείς: καταναλώνουμε ενώ δεν το χρειαζόμαστε, και η εκπαιδευτική υστερία των Νεοελλήνων είναι μια μορφή κατανάλωσης. Να κοπεί.

Η νεολαία δεν μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση μόνη της

πηγή: Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης
Του Owen Jones (από το site UCL Occupation 3/1/2011)
Στο πλαίσιο του μεγάλου φοιτητικού και μαθητικού κινήματος που αναπτύσσεται στη Βρετανία κατά της αποδιοργάνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης εν γένει και του αποκλεισμού μεγάλων τμημάτων νέων των εργαζόμενων τάξεων από την ανώτατη εκπαίδευση μέσω του τριπλασιασμού των διδάκτρων, και του χάσματος ανάμεσα στην επίσημη  ηγεσία του φοιτητικού χώρου και στο κίνημα που φαίνεται να διευρύνεται, διεξάγεται έντονη συζήτηση πάνω στο θέμα της κοινωνικής πρωτοπορίας, της πολιτικής εξουσίας, στη σχέση κινήματος-πολιτικών οργανώσεων, βάσης-ηγεσίας, στόχων και στρατηγικής κ.λπ. τα οποία αναδύθηκαν έντονα  στη Βρετανία όπου η θέση της Αριστεράς είναι εξαιρετικά αδύναμη, αλλά εν πολλοίς απασχολούν τα κινήματα απανταχού στον κόσμο.  Το άρθρο που δημοσιεύουμε είναι το πρώτο μιας σειράς που σκοπό έχει αφ΄ ενός την ενημέρωση αφ΄ ετέρου την πρόσκληση σε διάλογο. 

Η σύγχρονη Αριστερά διαθέτει ελάχιστα τόσο πολύτιμα εικονικά γεγονότα όσο η γαλλική εξέγερση του Μάη του 1968. 10 εκατομμύρια εργάτες να καταλαμβάνουν εργοστάσια ή να απεργούν, και τη μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία της Ευρώπης. Χιλιάδες ριζοσπάστες φοιτητές να ζητούν την ανατροπή του γαλλικού καπιταλισμού. Καθώς τα οδοφράγματα ορθώνονταν σε όλη τη χώρα, ο πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ πέταξε στη Γερμανία για να συσκεφθεί με τους συμβούλους του. Οι κυβερνήτες της Ευρώπης παρατηρούσαν πανικόβλητοι.

Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007

 

Αναρτούμε το πρώτο μέρος μιας επεξεργασίας για τις κινητοποιήσεις του Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007.Θα ακολουθήσουν σύντομα άλλα δύο μέρη με επιπλέον στατιστική επεξεργασία και συμπεράσματα. Μπορείτε να βρείτε το απαραίτητο υλικό στα παρακάτω links

Συμπεράσματα & εκτιμήσεις για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007 

Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007 Μέρος Β 

Συμπεράσματα και εκτιμήσεις από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007 Μέρος Γ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ 

ΓΕΝΑΡΗΣ2007.xlsx

diomidiskatalipsi.xlsm

petitdiomidiskatalipsi.xlsm

Vankas

Toward a global autonomous university EduFactory Web Journal

MANIFESTO

As once was the factory, so now is the university. We start with this plain and apparently unproblematic statement, not to affirm but to interrogate it. We want to radically rethink this assertion by means of both theory and politics. It is from here that the edu-factory project begins. Edu-factory has been running for two years. The project began as a transnational mailing-list for discussion of transformations to the university, the production of knowledge and forms of conflict ( edufactory@listcultures.orgThis e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it ). About 500 militants, students and researchers have participated. Rejecting the notion that networks necessarily institute horizontal and spontaneous relations, we proceed with the view that networks must be organized if they are to operate as political spaces. The model has involved two temporally circumscribed and thematically identified rounds of discussion: the first on conflicts in the production of knowledge and the second on hierarchisation of the market for education and the construction of autonomous institutions. After each round of discussion, the list closes to await a new opening in a successive cycle. In this way, edu-factory moves from an extensive to an intensive mode of organizing networks.

Not surprisingly the edu-factory process has not been without tensions and conflicts. The opening and closing of the list in particular has led to debates with participants and onlookers regarding the openness and the ownership of networks. Despite these tussles, the project has assumed a life that beyond the list. Not only a website but also participation in and organisation of events in three different continents (Europe, Australia, and North America) have become part of edu-factory. Materials from the list have been collected and translated for a book publication in Italian: L’università globale: Il nuovo mercato del sapere (Roma: Manifestolibri, 2008). This volume became a central reference point in the ‘anomalous wave’ movement of students, researchers, parents and teachers that swept Italy in late 2008. Autonomedia Books will publish an English version of the text in early 2009.

Edu-factory is now at a critical turning point where the question of its political application becomes paramount. A central interest is the transnational linking of variously existing autonomous edu-initiatives, but this brings up problems and politics of translation, scale and resources. Has edu-factory lived beyond its life as a list? Or must its continued organisation involve the reinvention of the list and its modulation with other forms of practice and action?

After the last edu-factory round, we proposed the project of a global autonomous university. We do not want to enter the education market. On the contrary, our aim is to open a process of conflict in the knowledge production system and its mechanisms of hierarchisation. From this standpoint, the global autonomous university is not simply an alternative university but a process to build up a transnational organized network of research, education and knowledge production, based on experiments and experiences that already exist across the globe.

We now wish to propose another step in the process of the construction of edu-factory as an organized network, as well as in the evolution of the global autonomous university: a transnational journal. We choose this medium for two reasons. First because it will give continuity to the analysis on university transformations and knowledge production carried on in edu-factory. Second because it offers a stable platform of connection among the critical research projects, auto-education experiments, and struggles that connect to the project. In this framework, we want to re-open the list, in order to make it a collective place of debate, self-evaluation, and development for the journal.

 

http://www.edu-factory.org/edu15/index.php?option=com_content&view=article&id=116&Itemid=64 

"Ιθαγενείς", "αντιδραστικοί", φοιτητές και μη, όλων των χωρών ενωθείτε!