Εν όψει των φοιτητικών εκλογών που διεξάγονται αύριο αναδημοσιεύουμε μια σειρά άρθρα από εφημερίδες της Αριστεράς, που παρουσιάζουν την οπτική των διαφόρων αριστερών φοιτητικών παρατάξεων. Από τη μεριά μας συνιστούμε ψήφο σε αυτούς που (ο καθένας κρίνει ότι) θα συμβάλλουν με το βέλτιστο τρόπο στην ανάπτυξη ενός μαχητικού φοιτητικού κινήματος, που θα μπορέσει να ανατρέψει την επίθεση που ήδη έχει ξεκινήσει ενάντι στη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση.
πηγή: Δρόμος της Αριστεράς
Στα πλαίσια των φοιτητικών εκλογών που διεξάγονται την επόμενη εβδομάδα, στις 18 Μαΐου, ζητήσαμε από τις παρατάξεις της φοιτητικής αριστεράς να μας μιλήσουν για τους λόγους τους οποίους οι φοιτητική νεολαία δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα.
«Να γίνει η κοινωνική οργή, δύναμη πολιτική ανατροπής»
Ηλίας Κεφαλάς,
ΑΡΑΝ
Βρισκόμαστε μπροστά στην πρόκληση του νέου νόμου-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου και οι σπουδαστές πρέπει να σηκώσουν το γάντι.
Μόνο που για να γίνει αυτό και να ξεπεραστεί το μούδιασμα και η αφωνία που επικρατεί θα πρέπει: να μπορέσουν να συνδεθούν τα επιμέρους αιτήματα με την προοπτική κεντρικών πολιτικών στόχων ρήξης με την πολιτική του κεφαλαίου. Να δοθεί νικηφόρα προοπτική στη δυνατότητα των κοινωνικών αγώνων να γράφουν την ιστορία και να πρωτοστατήσουμε σε διαδικασίες οικοδόμησης μιας ευρείας κοινωνικής συμμαχίας στο εσωτερικό των πανεπιστημίων υπεράσπισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κόντρα στα σχέδια ισοπέδωσής της που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας. Πάνω από όλα αυτοί οι επιμέρους στόχοι απαιτούν την αναγκαία υπέρβαση του πολυκατακερματισμού των δυνάμεων του αγώνα, απαιτούν τη δέσμευση για κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς γύρω από ένα αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο αντικυβερνητικού, αντιμνημονιακού, αντι-Ε.Ε. και αντιαναδιαρθρωτικού πολιτικού προσανατολισμού. Για να γίνει η κοινωνική οργή, δύναμη πολιτική ανατροπής, για να ανασημασιοδοτηθεί η Αριστερά ως δύναμη αντίστασης, αγώνα, αλληλεγγύης και ανατροπής.
Ηλίας Κεφαλάς,
ΑΡΑΝ
Βρισκόμαστε μπροστά στην πρόκληση του νέου νόμου-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου και οι σπουδαστές πρέπει να σηκώσουν το γάντι.
Μόνο που για να γίνει αυτό και να ξεπεραστεί το μούδιασμα και η αφωνία που επικρατεί θα πρέπει: να μπορέσουν να συνδεθούν τα επιμέρους αιτήματα με την προοπτική κεντρικών πολιτικών στόχων ρήξης με την πολιτική του κεφαλαίου. Να δοθεί νικηφόρα προοπτική στη δυνατότητα των κοινωνικών αγώνων να γράφουν την ιστορία και να πρωτοστατήσουμε σε διαδικασίες οικοδόμησης μιας ευρείας κοινωνικής συμμαχίας στο εσωτερικό των πανεπιστημίων υπεράσπισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κόντρα στα σχέδια ισοπέδωσής της που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας. Πάνω από όλα αυτοί οι επιμέρους στόχοι απαιτούν την αναγκαία υπέρβαση του πολυκατακερματισμού των δυνάμεων του αγώνα, απαιτούν τη δέσμευση για κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς γύρω από ένα αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο αντικυβερνητικού, αντιμνημονιακού, αντι-Ε.Ε. και αντιαναδιαρθρωτικού πολιτικού προσανατολισμού. Για να γίνει η κοινωνική οργή, δύναμη πολιτική ανατροπής, για να ανασημασιοδοτηθεί η Αριστερά ως δύναμη αντίστασης, αγώνα, αλληλεγγύης και ανατροπής.
«Δημοκρατική ανασυγκρότηση και ανατροπή συσχετισμών»
Ηλίας Παντελεάκος,
Νεολαία ΣΥΝ
Το φοιτητικό κίνημα, σήμερα, αδυνατεί να αντισταθεί και αυτό οφείλεται κυρίαρχα στην κατάσταση αποπολιτικοποίησης που καλλιεργούν οι παρατάξεις του δικομματισμού. Η ΠΑΣΠ, από τη μεριά της ως κυβερνητική παράταξη, κρύβεται πίσω από μια γενικόλογη «αντιπολιτευτική» ρητορεία η οποία όμως δεν την περιορίζει από το να στηρίζει ανοιχτά την κυβερνητική πολιτική. Από την άλλη, η ΔΑΠ βλέπει μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ να εφαρμόζει τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα οράματά της. Προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός επιλέγει ανάλογα με τους συσχετισμούς να τοποθετηθεί πολιτικά, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει μία πολιτική διάλυσης των συλλογικών διαδικασιών. Απέναντι σε αυτό η απάντηση του φ.κ. πρέπει να δοθεί μέσω των διαδικασιών του. Γι’ αυτό είναι προβληματική η στάση της ΠΚΣ που με διασπαστική λογική αποδομεί τις συλλογικές διαδικασίες. Οι φοιτητές θα πρέπει να παλέψουν για τη συνολική δημοκρατική ανασυγκρότηση των δομών του φ.κ., ώστε από τη μία να καταγράφονται με σαφήνεια οι συσχετισμοί και από την άλλη να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανατροπή τους. Για αυτό είναι αναγκαίο το μήνυμα των εκλογών να είναι η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και η αφετηρία για ένα μαζικό, δημοκρατικό και νικηφόρο φ.κ.
Το φοιτητικό κίνημα, σήμερα, αδυνατεί να αντισταθεί και αυτό οφείλεται κυρίαρχα στην κατάσταση αποπολιτικοποίησης που καλλιεργούν οι παρατάξεις του δικομματισμού. Η ΠΑΣΠ, από τη μεριά της ως κυβερνητική παράταξη, κρύβεται πίσω από μια γενικόλογη «αντιπολιτευτική» ρητορεία η οποία όμως δεν την περιορίζει από το να στηρίζει ανοιχτά την κυβερνητική πολιτική. Από την άλλη, η ΔΑΠ βλέπει μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ να εφαρμόζει τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα οράματά της. Προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός επιλέγει ανάλογα με τους συσχετισμούς να τοποθετηθεί πολιτικά, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει μία πολιτική διάλυσης των συλλογικών διαδικασιών. Απέναντι σε αυτό η απάντηση του φ.κ. πρέπει να δοθεί μέσω των διαδικασιών του. Γι’ αυτό είναι προβληματική η στάση της ΠΚΣ που με διασπαστική λογική αποδομεί τις συλλογικές διαδικασίες. Οι φοιτητές θα πρέπει να παλέψουν για τη συνολική δημοκρατική ανασυγκρότηση των δομών του φ.κ., ώστε από τη μία να καταγράφονται με σαφήνεια οι συσχετισμοί και από την άλλη να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανατροπή τους. Για αυτό είναι αναγκαίο το μήνυμα των εκλογών να είναι η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και η αφετηρία για ένα μαζικό, δημοκρατικό και νικηφόρο φ.κ.
«Στο στόχαστρο η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η Ε.Ε.»
Σοφία Κουκίδου,
Νεολαία ΚΟΕ
Αν και η κατάσταση είναι αρκετά πολύπλοκη, υπάρχουν τρία σημεία που φαίνεται να παίζουν ένα ρόλο. Ένα είναι το γενικό κλίμα του μονόδρομου του Μνημονίου και της αποπληρωμής του χρέους που καλλιεργείται τόσο έξω από τις σχολές (ΜΜΕ κ.λπ.), όσο και μέσα, από την πλευρά των καθεστωτικών παρατάξεων. Σε δεύτερο επίπεδο, μεγάλο μέρος των φοιτητών βλέπει το πανεπιστήμιο σαν ένα μεταβατικό στάδιο από όπου πρέπει να πάρει γρήγορα πτυχίο, για να ψάξει δουλειά ή να φύγει στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από όποια διαδικασία θυμίζει το παλιό και δεν δίνει διέξοδο στο μέλλον. Τέλος, η φοιτητική Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της σήμερα, δεν ορίζεται με βάση την πραγματικότητα και την ανάγκη ανατροπής της. Λείπει από τις σχολές μια πλατιά πρωτοβουλία γύρω από το κεντρικό ζήτημα της εποχής μας, της χρεοκοπίας της γενιάς μας, που θα ξεχωρίσει τα στρατόπεδα, θα βάλει στο στόχαστρο την κυβέρνηση, το ΔΝΤ και την Ε.Ε. και θα βγάλει μπροστά τη νεολαία σε ένα λαϊκό ξεσηκωμό για την πολιτική και κοινωνική διέξοδο της χώρας!
Αν και η κατάσταση είναι αρκετά πολύπλοκη, υπάρχουν τρία σημεία που φαίνεται να παίζουν ένα ρόλο. Ένα είναι το γενικό κλίμα του μονόδρομου του Μνημονίου και της αποπληρωμής του χρέους που καλλιεργείται τόσο έξω από τις σχολές (ΜΜΕ κ.λπ.), όσο και μέσα, από την πλευρά των καθεστωτικών παρατάξεων. Σε δεύτερο επίπεδο, μεγάλο μέρος των φοιτητών βλέπει το πανεπιστήμιο σαν ένα μεταβατικό στάδιο από όπου πρέπει να πάρει γρήγορα πτυχίο, για να ψάξει δουλειά ή να φύγει στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από όποια διαδικασία θυμίζει το παλιό και δεν δίνει διέξοδο στο μέλλον. Τέλος, η φοιτητική Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της σήμερα, δεν ορίζεται με βάση την πραγματικότητα και την ανάγκη ανατροπής της. Λείπει από τις σχολές μια πλατιά πρωτοβουλία γύρω από το κεντρικό ζήτημα της εποχής μας, της χρεοκοπίας της γενιάς μας, που θα ξεχωρίσει τα στρατόπεδα, θα βάλει στο στόχαστρο την κυβέρνηση, το ΔΝΤ και την Ε.Ε. και θα βγάλει μπροστά τη νεολαία σε ένα λαϊκό ξεσηκωμό για την πολιτική και κοινωνική διέξοδο της χώρας!
«Οι κινηματικές δυνάμεις να διαμορφώσουν ένα μέτωπο»
Κωνσταντίνος Μαλάμης,
ΑΡΑΣ
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, συμπληρώνοντας τις αλλαγές στην εργασία από την κυβέρνηση και την τρόικα, βρίσκει το φοιτητικό κίνημα σε δυσμενή θέση. Παρά τη ριζοσπαστικοποίηση ενός κομματιού της νεολαίας που βλέπει το μέλλον του να διαλύεται, ο καθηγητικός ρεβανσισμός (μετά τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών) μέσω της αυθαιρεσίας και της εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών σε συνδυασμό με την ανασφάλεια για το μέλλον, οδήγησαν σε ιδεολογικές μετατοπίσεις των φοιτητών και ανατροπή του συσχετισμού δύναμης.
Οι αντιφατικές επιλογές και η ελλείψει αποφασιστικότητας, στάση της Αριστεράς στα πανεπιστήμια, επέδρασαν στην αντιπαράθεση με τον Νόμο Διαμαντοπούλου.
Η σεχταριστική στάση της ΚΝΕ, με την συγκρότηση γύρω από κομματικά μέτωπα που φθάνει μέχρι και τη διάσπαση συλλόγων, ορίζοντας διακριτές εκλογές αφενός και αντιφάσεις της ΑΡΕΝ μεταξύ κινηματισμού και επιστημονισμού αφετέρου, δεν μπορούν να αποτελέσουν νικηφόρες κατευθύνσεις για το φοιτητικό κίνημα.
Με την προαναγγελία της κατάθεσης του νόμου-πλαίσιο, οι κινηματικές δυνάμεις πρέπει να διαμορφώσουν ένα μέτωπο, με στόχο να προκαλέσει ολικό black-out στα πανεπιστήμια, ακόμα και σε σύγκρουση με διευρυμένα αντιδραστικά μπλοκ κινητοποιούμενα από τις καθεστωτικές παρατάξεις και τους καθηγητές.
«Το φοιτητικό κίνημα να παίξει το ρόλο του κοινωνικού πυροδότη»
Άννα Γράψα,
Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του Μνημονίου, ένα χρόνο μετά τα βάρβαρα μέτρα που από κοινού προωθούν ΠΑΣΟΚ, Ε.Ε., ΔΝΤ (με την «αντιπολιτευόμενη» συμπολίτευση Ν.Δ. και ΛΑΟΣ), φέρνοντας στα όρια της εξαθλίωσης την κοινωνική πλειοψηφία, είναι αυτή ακριβώς η πολιτική που πρέπει να ηττηθεί και μέσα από τις φοιτητικές εκλογές. Σε μια εποχή που η επίθεση του κεφαλαίου έρχεται από το πιο σκοτεινό εργατικό παρελθόν, είναι πιο αναγκαία από ποτέ τόσο η καταδίκη της ΠΑΣΠ, της ΔΑΠ και της πολιτικής των κομματικών τους φορέων, όσο και η στήριξη σε μια συνολική αντιπρόταση ανατροπής που θα ξεπερνά την απλή δυσαρέσκεια του άκυρου και της αποχής. Το στοίχημα για την αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι μέσα από τη στήριξη της ΕΑΑΚ να σηματοδοτηθεί η δυνατότητα για τους αγώνες της επόμενης μέρας, αγώνες στους οποίους το φοιτητικό κίνημα πρέπει να παίξει το ρόλο του ανατρεπτικού κοινωνικού πυροδότη. Από τη σκοπιά αυτή, η ΕΑΑΚ θα δώσει τη μάχη, αποφασισμένη πως το μόνο χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε είναι αυτό της ανατροπής τους!
Τίποτα δεν έχει αλλάξει... και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Η φοιτητική αριστερά ακόμα σε αναζήτηση σχεδίου αντίστασης.
Της Έλενας Κατσαρού.
Ένας χρόνος από την παράδοση της Ελλάδας στη θηλιά του Μνημονίου, ένας χρόνος ξεπουλήματος του κοινωνικού κράτους, γεμάτος αλλεπάλληλες κυβερνητικές επιθέσεις που διέλυσαν κλάδους, κοινωνικές ομάδες και χώρους δουλειάς και διαπέρασαν από πάνω μέχρι κάτω την κοινωνία. Κι όμως, αυτή η πυκνή και κρίσιμη χρονιά δε βρήκε μια νεολαία μαχητική, ετοιμοπόλεμη και ζωντανή. Σε αυτό συντελούν πολλοί και σύνθετοι λόγοι. Πέραν, όμως, του αντικειμενικού παράγοντα, η φοιτητική αριστερά, ο πυροδότης του «εν δυνάμει» φοιτητικού κινήματος, καλείται για μια ακόμη φορά να αναλογιστεί τις ευθύνες της.
Όπως διαπιστώνεται, και στους φοιτητικούς χώρους, αυτός ο χρόνος ήταν τέτοιος ώστε η κάθε μέρα του να γεννά εκ νέου και να τροφοδοτεί έναν κοινωνικό ριζοσπαστισμό ο οποίος, αφ' ενός, στοχοποιεί και βλέπει ως εχθρό του το πολιτικό σύστημα και τους εκφραστές του μέσα στις σχολές, αφ' ετέρου πυροδοτεί συζητήσεις και ταρακουνάει φοιτητές από την ιδέα του ατομικού δρόμου. Εκεί εντοπίζεται και το έλλειμμα της φοιτητικής αριστεράς. Έλλειμμα τόσο σε προσλαμβάνουσες, όσο και σε σχέδιο. Σε προσλαμβάνουσες, καθώς ένα χρόνο τώρα δείχνει να μην πήρε χαμπάρι την αγανάκτηση και την οργή του φοιτητή που δε βρήκε πολιτικό και κοινωνικό εκφραστή. Σε σχέδιο γιατί, ελλείψει του πρώτου, δεν προσπάθησε καν να θέσει τις προϋποθέσεις και να αλλάξει τους συσχετισμούς προς την κατεύθυνση της συγκρότησης και στράτευσης -στο σύνολό της- στο δρόμο του μαζικού αγώνα που θα ανοίξει τον «άλλο δρόμο» που τόσο καιρό αναμασά. Να ορίσει το δίπολο: αντικυβερνητικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις του αγώνα, της ανατροπής, της διεξόδου από τη μία και δυνάμεις της χρεοκοπίας, του ξεπουλήματος και του συστήματος από την άλλη. Να παίξει με τους όρους της και να κερδίσει, πρώτα και κύρια τη χαμένη αξιοπιστία της στα μάτια των φοιτητών. Να κλείσει τα στόματα στις καθεστωτικές δυνάμεις εντός των σχολών, οι οποίες συνεχίζουν ακάθεκτες να κάνουν τη δουλειά τους, να μπολιάσει τα αμφιθέατρα με αμφισβήτηση και να φωνάξει, όσο δυνατά του αρμόζει, το σύνθημα «να φύγουνε όσοι μας μαυρίζουν τη ζωή».
Φοιτητικές εκλογές στην... πεπατημένη
Έτσι, φτάνουμε «ομαλά» και «κανονικά» να προετοιμαζόμαστε για τις φοιτητικές εκλογές του 2011 και το κλίμα στις σχολές να είναι μία από τα ίδια. Ο αυξημένος - σε σχέση με την υπόλοιπη χρονιά και μόνο-συνωστισμός, οι αφίσες, η κουβεντούλα επανέρχονται σε προεκλογικά επίπεδα και όλα φαίνονται να είναι όπως πριν.
Οι απολίτικοι απολογητές της πολιτικής που μας έφερε ως εδώ, αυριανοί κλέφτες και «τζαμπατζήδες» και πρώτοι εδώ και δυο δεκαετίες στις φοιτητικές εκλογές, ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, στα τραπεζάκια τους και πάλι, να σφυγμομετρούν τι αποτέλεσμα θα φέρει φέτος η επιλογή των μουσικών σχημάτων με τα οποία επιχείρησαν να «ψυχαγωγήσουν» τους συμφοιτητές τους και να εξετάζουν αν η προσπάθεια τους να υποκαταστήσουν τη γραμματεία της σχολής μέσω σημειώσεων και... «sos» θεμάτων ήταν ικανοποιητική για το ακαδημαϊκό '10-'11. Με τη μόνη διαφορά ότι φέτος δεν έχουν την άνεση να περιοδεύουν τα στελέχη τους για προεκλογικές εκδηλώσεις στις σχολές, υπό το φόβο του γιαουρτιού.
Απέναντι, σε δύο, τρία διαφορετικά σημεία οι αριστερές φοιτητικές παρατάξεις να συμμετέχουν με μάλλον «καθωσπρέπει» και παραδοσιακό τρόπο.
Η ΠΚΣ, παρά λίγο ΜΑΣ, αλλά εν τέλει ΠΚΣ, έπειτα από την αποτυχημένη προσπάθεια να «πάρει» συλλόγους σε μια δική της ομοσπονδία, ξεροβήχει και συνεχίζει μοιράζοντας «περσινά» φυλλάδια που καλούν τους φοιτητές να μαυρίσουν ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και να «γυρίσουν την πλάτη στα αναχώματα ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ».
Η ΕΑΑΚ, μην μπορώντας κι αυτή να ξεφύγει από τη λογική της περιχαράκωσης, κινούμενη κατά τα γνωστά, ξαναθυμάται -γραπτώς- τα «προβλήματα» της Αριστερής Ενότητας (αλλά και της ενότητας της αριστεράς!) με την οποία σε πάμπολλες σχολές διαμόρφωνε κοινά πλαίσια σε συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων.
«Να φύγουν!»
Το στοίχημα, λοιπόν, το οποίο, έστω και χαμηλόφωνα, οι δυνάμεις της Αριστερής Ενότητας προσπάθησαν να θέσουν, για μια μετωπική συσπείρωση της αριστεράς μέσα στους φοιτητικούς χώρους, δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδηθεί αλλά είναι βέβαιο ότι δεν έχει οριστικά χαθεί. Η επόμενη των φοιτητικών εκλογών θα είναι δύσκολη. Επειδή στις φοιτητικές εκλογές, δε θα σφυρίξει φέτος η... λήξη της ακαδημαϊκής χρονιάς και η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νέο κύκλο επίθεσης, κάθε ευκαιρία συσπείρωσης κόσμου και προετοιμασίας για αγώνα αντοχής, δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη.
Η προσπάθεια για ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα φέτος για την Αριστερή Ενότητα θα έχει νόημα όσο αθροίζει κάθε συζήτηση, κάθε παρέμβαση, κάθε ψήφο, στο κεντρικό σήμερα ζήτημα: Να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να πάρει μαζί της το Μνημόνιο, την Τρόικα και ό,τι άλλο έφερε, γιατί κάθε αγώνας και διεκδίκηση σκοντάφτει πάνω τους, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνική, πολιτική και οικονομική διέξοδο στα αδιέξοδα της νεολαίας και της χώρας συνολικά.
πηγή: Ριζοσπάστης
Αύριο οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές
Αύριο οι φοιτητές και οι σπουδαστές ψηφίζουν και οι δυνάμεις του δικομματισμού κάνουν τα πάντα, ώστε το αποτέλεσμα να επικυρώσει την κυρίαρχη πολιτική, που οδηγεί στην εξαθλίωση, που φτιάχνει ένα πανεπιστήμιο ΑΕ που θα «κατασκευάζει» εργαζόμενους - εργαλεία, χωρίς δικαιώματα, «έτοιμους» για εκμετάλλευση. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές αύριο ψηφίζουν για όλα, για την κρίση που φορτώνουν στην πλάτη των οικογενειών τους, για τη μόρφωση που τους στερούν, για ένα οργανωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Η αποχή όχι μόνο δεν είναι λύση, αλλά «καταλογίζεται» στις κυρίαρχες δυνάμεις που μας θέλουν άπραγους, με σταυρωμένα τα χέρια.Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών τους καλεί να στηρίξουν μαζικά στην κάλπη τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ, όχι μόνο για να μπορούν με καλύτερους όρους, από την επόμενη μέρα, να παλέψουν τη βάρβαρη πολιτική που θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Για να οργανώσουν την πάλη τους, σήμερα, στις σχολές και αύριο στη δουλειά τους, για να απαντηθεί το μήνυμα ανυπακοής. Την ίδια στιγμή, οι παρατάξεις του δικομματισμού, είτε επιδιώκουν να μείνουν στα «προβλήματα της σχολής», είτε καλλιεργούν την προπαγάνδα της υποταγής. Απ' την πλευρά τους, οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ και του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ κινούνται μεταξύ του εκφυλισμού και των συντεχνιακών λογικών, αλλά και με όποιο άλλο «όπλο» μπορεί να φανταστεί κανείς, αφού η πολιτική τους άλλωστε «ποικίλλει» από σχολή σε σχολή.
Η χτεσινή ομιλία του προέδρου της ΝΔ, Α. Σαμαρά, στη Θεσσαλονίκη, σε εκδήλωση της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ είναι χαρακτηριστική για το πώς αντιμετωπίζονται οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Με μια ομιλία με ελάχιστο πολιτικό περιεχόμενο, που θύμιζε περισσότερο «ντοπάρισμα», ο πρόεδρος της ΝΔ κάλεσε τη ΔΑΠ να «σαρώσει». «Σας λέγανε "παιδιά για εκδρομές και για πάρτυ"... Αποδείξατε ότι είστε η γενιά που αλλάζει τα πάντα, με τη δύναμή της, με τις ιδέες της, με τις αξίες της, με το δυναμισμό της», υποστήριξε ο πρόεδρος της ΝΔ. Για τις αξίες και τις ιδέες της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ βέβαια αρκεί κανείς να δει σήμερα τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, που έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις, για να φτιάξει έναν κατάλογο με αιτίες καταψήφισής της.
Οι παρατάξεις του δικομματισμού, όχι μόνο έχουν ανάλογη πολιτική με τα κόμματά τους στις σχολές, αλλά συνέβαλαν τα μέγιστα για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις στα πανεπιστήμια και αυτό κάνουν και τώρα. «Οι φοιτητές και οι σπουδαστές μπορούν να στείλουν απάντηση σε αυτούς που τους "τσουβαλιάζουν" για να τους "μοστράρουν" ως άλλοθι για να εφαρμόζουν την πιο βάρβαρη πολιτική.
- Το βράδυ των εκλογών θα αναρτώνται με συνεχή ροή αποτελέσματα από τις εκλογές στους φοιτητικούς - σπουδαστικούς συλλόγους, στην ιστοσελίδα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (www.spoudastes.gr).
Και από τη μάχη των φοιτητικών - σπουδαστικών εκλογών πρέπει να δοθεί συνολικό μήνυμα οργανωμένης ανυπακοής και αντεπίθεσης.
Ολες οι πολιτικές δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το αποτέλεσμα, πάνω σε αυτό να στοιχειοθετήσουν τη γνώμη και τη στάση της νεολαίας γύρω από την πολιτική τους. Οπου βέβαια ζορίζονται οι δυνάμεις του δικομματισμού αρχίζουν τα γνωστά. Η ΠΑΣΠ λέει πως «ψηφίζουμε μόνο για τα ζητήματα της σχολής», το ίδιο και η ΔΑΠ.Βέβαια, είναι γνωστό «τοις πάσι» πως την επόμενη μέρα των εκλογών όπως και πέρυσι, στις εφημερίδες και τα κανάλια τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Τον πρώτο ρόλο θα πάρει η αποχή. Θα ξεσαλώσουν οι αναλυτές για τη νεολαία που «σιχάθηκε τα κόμματα», «απέχει από την πολιτική», «εκφράζει αντίθεση με όλους και με όλα». Ο Σαμαράς θα κάνει δηλώσεις για τη νίκη της ΝΔ στη νεολαία, ότι το μήνυμα των εκλογών είναι η αλλαγή της κυβέρνησης. Ο Παπανδρέου ή κάποιος κυβερνητικός εκπρόσωπος θα πει πως η νεολαία εγκρίνει τη βάρβαρη πολιτική του μνημονίου, γιατί καταλαβαίνει πως γίνεται για το δικό της μέλλον και το καλό της πατρίδας. Οι οπορτουνιστές, οι ομάδες ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ - ΕΑΑΚ και οι ΚΚΕδολόγοι αναλυτές, θα πουν ότι οι φοιτητές επικροτούν τη διάλυση του φοιτητικού κινήματος, θα αυτοαναγορευτούν σε φοιτητικό κίνημα και θα συνεχίσουν να λένε ψέματα και να κάνουν αντικομμουνισμό μαζί με τους καθ(οδ)ηγητές τους.
Οι φοιτητές, τα λαϊκά παιδιά θα τους αφήσουν;
Ας σκεφτούν και ας κάνουν κριτήριο όλη τους τη ζωή.Θα εγκρίνουν να πληρώσουν την κρίση αυτοί και οι οικογένειές τους, την ώρα που δεν έχουν καμία ευθύνη για τα χρέη και τα ελλείμματα;Θα εγκρίνουν να δουλεύουν αύριο ανασφάλιστοι, με μισθό 600 ευρώ;
Θα συμφωνήσουν να κάνουν πρακτική με 172 ευρώ;
Θα βοηθήσουν να είναι απλήρωτοι οι καθηγητές τους για 6 μήνες;
Θα δεχτούν την απόλυση και το κόψιμο του μισθού του γονιού τους, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και του «εξορθολογισμου»;
Θα συμφωνήσουν στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας, στο νέο νόμο - πλαίσιο που βάζει τα μονοπώλια να κανονίζουν ποιος και τι θα μαθαίνει;
Θα συμφωνήσουν να διδάσκεται αντικομμουνισμός και ψέματα από καθέδρας;
Θα δεχτούν να κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία, να μη παίρνουν συγγράμματα στο όνομα του «περιορισμού της σπατάλης»;
Θα ανεχθούν το ξεπούλημα του αεροδρομίου, των λιμανιών, των πάρκων, των δημόσιων χώρων;
Θα στηρίξουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και τη Β. Αφρική;
Θα στηρίξουν τα νέα βάρβαρα μέτρα που ετοιμάζονται;
Γιατί ήδη αύριο, Δευτέρα 16 Μάη, συζητάει το συμβούλιο υπουργών Οικονομίας της Ευρωζώνης και αμέσως μετά προχωρούν σε κλιμάκωση της επίθεσης για να εξασφαλίσουν άλλα 6 δισ. ευρώ.
Αυτά στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αυτά στηρίζουν οι παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ.
Για τις δυνάμεις του οπορτουνισμού
Να σκεφτεί επίσης ο φοιτητής - σπουδαστής:Θα εμπιστευτεί αυτούς που του είπαν ψέματα για την κρίση, που διαχωρίζουν το χρέος σε νόμιμο και παράνομο;
Αυτούς που το βασικό τους σύνθημα είναι «ούτε ΠΑΜΕ - ούτε ΓΣΕΕ» και τα βρίσκουν μια χαρά με τους πουλημένους εργατοπατέρες σε ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα;
Μπορεί να έρθει κάτι καλύτερο για το κίνημα των φοιτητών αν στηριχτούν αυτοί που το κρατάνε διαλυμένο μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ;
Μπορεί να υπάρχει ανυπότακτη στάση ζωής, ρήξη και ανατροπή από αυτούς που διαφημίζουν τα φεστιβάλ αποποινικοποίησης των ναρκωτικών - που διαφημίζουν τη μαστούρα, δηλαδή - όπως αυτό που έγινε στον Ταύρο;
Ποιος ανέλαβε το βρώμικο ρόλο του αντικομμουνισμού, κατέβαζε μέχρι και μνημεία δολοφονημένων κομμουνιστών, όπως της Σ. Βασιλακοπούλου;
Αυτές είναι οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, οι ομάδες του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και οι γκρούπες που αποτελούν τη λεγόμενη παράταξη της ΕΑΑΚ.
Υπάρχει λύση και επιλογή για τον φοιτητή της λαϊκής οικογένειας
Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ εκφράζουν τα συμφέροντα της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της που σπουδάζουν. Στις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στηρίζουν τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ.Οι κομμουνιστές δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό κάθε μέρα για να οργανωθεί ο αγώνας. Στις 18 Μάη όμως, αγώνας σημαίνει ψήφος στην Πανσπουδαστική.
Για να μπορούν οι φοιτητές από την επόμενη μέρα να παλεύουν από καλύτερες θέσεις, να γίνει βήμα μπροστά στην οργάνωση του αγώνα, στη συγκρότηση των οργάνων του φοιτητικού κινήματος. Να δοθεί μήνυμα αντίστασης στη βάρβαρη πολιτική των καπιταλιστών που δε θα έχει τελειωμό και ημερομηνία λήξης. Για να μάθουν οι φοιτητές σήμερα να παλεύουν μέσα στα ΑΕΙ - ΤΕΙ και αύριο στους χώρους δουλειάς. Να ξεκουμπιστούν ο καριερισμός, τα πρότυπα της ατομικής λύσης και να αντικατασταθούν από τη συλλογικότητα και την ομορφιά του αγώνα για συνολική ρήξη και ανατροπή. Για να δοθεί περήφανη απάντηση στις προσπάθειες εκβιασμού, ρουσφετιών που κάνουν οι παρατάξεις των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Για να δυναμώσει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και έτσι να συνεισφέρει το φοιτητικό κίνημα για να ανοίξει η ελπίδα, για την κοινωνική συμμαχία που ανάγκη ο λαός μας για να χτίσει τη δική του εξουσία και οικονομία.
Μάχη μέχρι την τελευταία ώρα
Την επόμενη μέρα των εκλογών, οι κομμουνιστές θα ξέρουν ότι αναλαμβάνουν ευθύνες για τα παραπάνω καθήκοντα. Και μόνο αυτή η συνέπειά τους είναι κριτήριο εμπιστοσύνης.Αυτές λοιπόν τις τρεις μέρες οι κομμουνιστές φοιτητές να οργανώσουν καλά το άνοιγμα, με χαρτί και μολύβι, να μη χαθεί ούτε ένα παιδί λαϊκής οικογένειας. Κανένα τέτοιο παιδί δεν χαρίζουμε στην αποχή και την απάθεια. Υπάρχει ακόμα κόσμος που έχουμε συναντηθεί μαζί του σε εκλογές και μάχες και δεν τον έχουμε συζητήσει. Μπορεί να μη συμφωνεί σε όλα με τους κομμουνιστές. Αυτή η δουλειά όμως θα μείνει, είναι μαγιά για την αυριανή δουλειά σε σωματεία, χώρους δουλειάς.
πηγή: Πριν
Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή
Μπροστά στη μάχη των φοιτητικών εκλογών, το Πριν βρέθηκε στις σχολές και συνομίλησε με αρκετούς αγωνιστές των σχημάτων της ΕΑΑΚ. Κοινός παρανομαστής, το ότι η κυρίαρχη πολιτική καταστρέφει το παρόν και υποθηκεύει το μέλλον της νέας γενιάς. Ο δρόμος του ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας, της εξέγερσης και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς περνά μέσα και από την ενίσχυση της ΕΑΑΚ στις εκλογές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΣΗΣ
– Σε ποια περίοδο γίνονται οι εκλογές;
– Β. Μπίτσικας, Φυσικό: Οι εκλογές φέτος συμπίπτουν με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την ψήφιση του Mνημονίου και την είσοδο του ΔΝΤ. Ενός χρόνου, που η σύγχρονη χούντα επιτίθεται βάναυσα σε όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Ταυτόχρονα θα είναι λίγες μέρες μετά από τη μεγάλη απεργία της 11ης Μάη και τη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές που είχε ως αποτέλεσμα το βαρύ τραυματισμό του συναγωνιστή μας Γ. Καυκά. Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, όπου κρίνεται αν θα δυναμώσουν και θα νικήσουν οι αγώνες ή αν ολόκληρη η κοινωνία θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Ευρύτερα, στην ιστορική καμπή που βιώνουμε, κρίνεται αν η καπιταλιστική κρίση θα απαντηθεί υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου καταστρέφοντας ολόκληρη την ανθρωπότητα ή θα σημάνει μια αντεπίθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας που θα τους ανατρέψει. Ειδικότερα βρισκόμαστε μπροστά στα νέα σκληρά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση και το Μνημόνιο Διαρκείας και το «Σύμφωνο για το Ευρώ».
– Ποιο θα είναι το βασικό τους μήνυμα;
– Σ. Τσούπρου, ΑΣΟΕΕ: Πρώτα και κύρια θα αποτελέσουν ένα μήνυμα για την κυβέρνηση του Mνημονίου. Θα δείξουν σε ένα βαθμό τη στάση των φοιτητών απέναντι στην πολιτική της, που καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς. Επίσης θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα βγει κερδισμένη και περισσότερο έτοιμη για τη νέα επίθεση που ετοιμάζει και στο δημόσιο πανεπιστήμιο ή αν θα ακουστεί ένα ηχηρό μήνυμα αμφισβήτησης και ανατροπής. Για το λόγο αυτό πρέπει να καταδικαστεί η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ, εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής εδώ και χρόνια, αυτής της πολιτικής που χρεοκόπησε και απειλεί να μας καταστρέψει.
– Τι σηματοδοτούν για το φοιτητικό κίνημα;
– Αν. Τσάδαρης, Πανεπιστήμιο Πειραιά: Είναι αλήθεια ότι σε αυτή την περίοδο κρίνονται πολλά και για το ίδιο το φοιτητικό κίνημα και τις μορφές οργάνωσής του. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδιώκουν τη διάλυση του κινήματος για να μην αποτελεί ανάχωμα στην πολιτική τους. Η ΔΑΠ πρωτοστατεί με τις προτάσεις της, που αποτελούν μια σημαντική επίθεση στα κεκτημένα του φοιτητικού συνδικαλισμού και του κινήματος. Η άποψη μας, είναι ότι το φοιτητικό κίνημα πρέπει να δυναμώσει και να ανασυγκροτηθεί μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες απέναντι στο Μνημόνιο και την παιδεία της αγοράς. Σε αυτό τον αγώνα καλούμε και όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και τον κόσμο του κινήματος.
– Σε ποια κατάσταση βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα και ποια είναι η στάση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς;
– Αλ. Μανόχης, ΣΕΜΦΕ: Είναι αλήθεια ότι το φοιτητικό κίνημα όλη αυτή τη χρονιά αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες να εμφανιστεί με μαζικό και αυτοτελή τρόπο σε σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων. Ωστόσο η συμμετοχή των φοιτητών σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση, αλλά και σε άλλους αγώνες (π.χ. μετανάστες) ήταν σημαντική και προήλθε από μαζικές γενικές συνελεύσεις. Ταυτόχρονα συνελεύσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις ήταν η απάντηση απέναντι σε κάθε εξαγγελία της κυβέρνησης για νέο νόμο για τα πανεπιστήμια. Αυτό δημιούργησε φόβο στα επιτελεία του υπουργείου Παιδείας που ακόμα διστάζουν να προωθήσουν τις αλλαγές. Δυστυχώς οι δυνάμεις της ΠΚΣ αντί να συμβάλουν, με το δικό τους περιεχόμενο, σε ένα μαχητικό κίνημα επέλεξαν την αποχή και την καταγγελία των συνελεύσεων, αρκούμενες σε αποκλειστικά δικές τους πρωτοβουλίες, ενώ διαρκώς μας επιτίθενται με χυδαίο τρόπο. Η ΑΡΕΝ παρότι συμμετέχει στις συνελεύσεις, αδυνατεί να συμβάλει περαιτέρω σε ένα συνολικό σχέδιο ανασυγκρότησης του κινήματος, ενώ υπερασπίζεται την ανασυγκρότηση της γραφειοκρατικής ΕΦΕΕ, επιτιθέμενη στην ΕΑΑΚ.
– Τι θα σημάνουν οι εκλογές για το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου;
– Ε. Ράφτη: ΤΕΙ Πειραιά: Ήδη εδώ και μερικούς μήνες βιώνουμε την πραγματικότητα του πανεπιστημίου του Mνημονίου. Πρόκειται για μια πραγματική προσπάθεια διάλυσης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Ολόκληρα ιδρύματα, όπως και το ΤΕΙ Πειραιά, απειλούνται με κλείσιμο. Το σύνολο των σχολών δέχεται περικοπές στη χρηματοδότηση που ξεπερνούν το 50%, ενώ καθηγητές, κυρίως συμβασιούχοι που είναι και η πλειοψηφία, και διοικητικό προσωπικό είναι απλήρωτοι για μήνες. Αντίστοιχα προβλήματα οδήγησαν σε αναστολή λειτουργίας και την Αρχιτεκτονική του ΕΜΠ. Είναι, επομένως, μια συνολική πολιτική: κλείσιμο και ξεπούλημα της Υγείας, της Παιδείας, των Συγκοινωνιών, του δημόσιου χώρου. Περικοπές στα κοινωνικά αγαθά. Συνδέεται με μια πολιτική διαρκείας που στοχεύει στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και του ΤΕΙ, στην υποταγή της γνώσης και της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς και στην παραγωγή αποφοίτων, ελαστικά εργαζόμενων χωρίς συλλογικά δικαιώματα. Μια πολιτική που προωθείται από την ΕΕ από τη Λισαβόνα και τη Μπολόνια ως σήμερα. Στo πλαίσιo αυτής εντάσσονται και οι εξαγγελίες του υπουργείου που σκιαγραφούν την πιο ακραία ηγεμονία του κεφαλαίου εντός των ιδρυμάτων και την καταστολή του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κινήματος. Υπό αυτή την έννοια τα ίδια τα αποτελέσματα των εκλογών μπορούν να είναι ένα μήνυμα ενάντια στο πανεπιστήμιο του Mνημονίου. Και γνωρίζουμε ότι το υπουργείο Παιδείας περιμένει τα αποτελέσματα για να προετοιμάσει το έδαφος για τη νέα του επίθεση.
ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΑΑΚ
Για νικηφόρους αγώνες 20 χρόνια ασυμβίβαστα, στην πρώτη γραμμή
– Γιατί έχει σημασία η συμμετοχή στις εκλογές;
– Ισ. Στέλιου, Φιλοσοφική: Κατ’ αρχήν πρέπει να επισημάνουμε ότι το ρεύμα της αποχής το καλλιεργούν οι ίδιες οι αστικές δυνάμεις για να οδηγηθεί η κοινωνική οργή στον ατομικό δρόμο και την παραίτηση. Γι’ αυτό και προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση σε ειδικά ζητήματα ώστε να μη στιγματιστούν από την πολιτική των κομμάτων τους. Είναι όμως σαφές ότι η αποχή από τις εκλογές τους συμφέρει, αποτελεί τελικά σιωπηρή αποδοχή και στήριξη της πολιτικής τους. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τα αποτελέσματα των εκλογών, γνωρίζουμε ότι μόνο με ανυποχώρητους αγώνες θα νικήσουμε. Αλλά αρνούμαστε να αποχωρήσουμε από μια τόσο σημαντική πολιτική μάχη. Γιατί οι εκλογές αποτελούν ένα μήνυμα και για μας θέλουμε αυτό να είναι ξεκάθαρο: Καταδίκη αυτής της πολιτικής, υπόσχεση ότι η γενιά μας θα εκπληρώσει το χρέος της, που δεν είναι τα τοκογλυφικά δάνεια αλλά η ανατροπή τους.
– Τι σημαίνει στήριξη της ΕΑΑΚ;
– Μ. Καραμπέλη, Ιατρική: Η στήριξη και συμμετοχή στα ανοιχτά ψηφοδέλτια αγώνα της ΕΑΑΚ είναι μια ενεργητική στάση ενάντια στο Mνημόνιο, τις συνέπειές του και τους εκφραστές του, όσο και υπέρ μιας πραγματικής εναλλακτικής πρότασης σε περιεχόμενο και μορφή, αυτή του μαχητικού αντικαπιταλιστικού αγώνα, της επαναστατικής Αριστεράς. Είναι στήριξη στους μαχητικούς ανυποχώρητους αγώνες στο σήμερα αλλά και ψήφος προοπτικής για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, και την κατάκτηση νικών που να βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων και να κλονίζουν την αστική κυριαρχία. Για την ανατροπή ολόκληρης της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική χειραφέτηση.
– Β. Ευαγγελάκος, Μαθηματικό: Ψήφος στην ΕΑΑΚ, σημαίνει στήριξη σε αυτή την Αριστερά που 20 χρόνια τώρα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του φοιτητικού κινήματος και των κοινωνικών αγώνων κόντρα στη συναίνεση, την υποταγή, τη συνθηκολόγηση. Είναι ψήφος σε ένα ολόκληρο αντικαπιταλιστικό ρεύμα, που βρίσκεται μέσα σε κάθε μάχη της εργαζόμενης πλειοψηφίας, από τους εργατικούς αγώνες μέχρι την πάλη για την πόλη και το περιβάλλον. Που μαζικοποιείται και επιδιώκει να είναι ένας ανεξάρτητος επαναστατικός πόλος. Που διαμορφώνει ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό πλαίσιο πάλης που περιλαμβάνει τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ΕΕ και ευρώ, την αύξηση των μισθών, την εθνικοποίηση των τραπεζών κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου